• Bᴀᴅ Bᴜɴɴʏ Π Jᴇᴏɴ Jᴜɴɢᴋᴏᴏᴋ •

◆Revenge◆

🎶 Unsecret - Vendetta

***

Nemesis, metal sandalyeye bağlanmış ve başı öne eğik, kısa saçları yüzünü gizleyen kızın karşısındaki sandalyeye oturup bacak bacak üstüne attı.

Ne yazık, diye düşündü. Bir zamanlar bu kız onun dostuydu. Şimdiyse korkunç suçlar işlemiş bir zanlı olarak, hak ettiği cezayı almak adına bu metal sandalyeye bağlanmıştı.

Alyssa, gizlice ISD'ye getirilmişti. Şimdi odanın en köşesinde, duvar kenarında duran sandalyelerden birine oturmuş ikisini izliyordu. Normalde böyle şeyleri sevmese de Sehun da dahil Kiko'nun zarar verdiği tüm masumlar adına alınacak intikamı kendi gözleriyle görmek istemişti. Aeda da onun yanındaydı ve ciddi bir şekilde neler olacağını kestirmeye çalışıyordu. Diğerleriyse olacakları odadaki kamera aracılığıyla Nightmare'in bilgisayarından izliyorlardı.

Yavaş yavaş ayılan Kiko, gözlerini aralayıp başını kaldırdı ve karşısında eski dostunun yüzünü görünce, kaşları şaşkınlıkla çatıldı.

"Sen..."

"Ne o?" dedi Nemesis alayla. "Beni gördüğüne sevinmedin mi, canım arkadaşım?"

Kiko saçlarını geriye doğru savurdu ve Nemesis'e baktı. "Burada ne işin var senin?"

Nemesis başını yana eğerek güldü. "Asıl 'benim burada ne işim var?' Diye sormalıydın. Ben sana cezanı verecek kişi olarak burada bulunuyorum."

Kiko alayla sırıttı. "Sen mi? Bana sen mi ceza vereceksin? Komik olma lütfen, Jasmin De'Rosa. Sen bir sineği bile incitemezsin. Sadistim diye ortalıkta dolanıyordun ama senin tek kişiye bile zarar verdiğini görmedim. Ergenlik döneminden hala çıkamadın mı?"

Nemesis'in kaşları çatıldı, ama olması gerekenden çok daha sakin görünüyordu. Aeda bile buna şaşırmıştı.

"Çünkü sen, gerçek kimliğimi hiçbir zaman göremedin." dedi Nemesis tok sesiyle. "Senin ve diğer insanların yanında hep iyi kız rolüne bürünüyordum. Etrafımda sinirimi bozan birini gördüğümde ona zarar vermemek için kendimi öyle tutuyordum ki, içimde yanardağlar patlıyor gibiydi. Nefretim biriktikçe birikiyordu. Yine de senin yanında değiştiğime inanmıştım. Senin sayende daha normal hissettiğime, sosyalleştiğime. Ama ihanetini gördükten sonra uzun bir süre toparlanamadım. Sevgilim dışında kimseyle konuşmuyor, okul ve ev dışında hiçbir yere gitmiyordum. Ruh gibi dolanıyordum ortalıkta. Gittiğin günden beri senin için o kadar endişe ettikten sonra, senin pis bir suçluya dönüştüğünü görmek beni fazlasıyla yaraladı. Canımın nasıl yandığını bilemezsin. Oysa en iyi sen bilirdin benim gücünü zayıflara zarar vermek adına kullananlardan nefret ettiğimi."

Kiko kısık gözleriyle ona bakıyordu. Nemesis onun bakışlarındaki duyguyu çözemiyordu ama anladığı kadarıyla pişman olduğu falan yoktu.

"Şu ana dek, benim ne kadar altta kaldığımı ve ezildiğimi hiç göremedin." dedi Kiko sertçe. "İnsanlar bana korkunç davranıyordu. Okul hayatım harika görünse de, dışarısı korkunçtu. Annem, babam, kardeşim... O kadar kötü şeyler oldu ki, artık bunalmıştım. Ezilen olmaktansa ezen olmak daha iyi bir fikre benziyordu."

"Masum insanlara zarar vermek, ne yaşamış olursan ol eline hiçbir şey veremez."

"Öyle mi dersin? Ama ben çok zevk alıyordum. Hiç kimse masum falan değil, eski dostum. Herkesin içinde bir şeytan vardır, bunu benden daha iyi bilmen gerekir. Ben yaptıklarımdan büyük bir zevk duyuyordum. Artık hayatım değişmişti ve özgürdüm. Emir veren, aşağılayan ya da ezmeye çalışan yoktu. Tam aksine bunları yapan bendim ve bu şekilde mutluydum."