"TOPRAK"

"46.BÖLÜM"

Evet baya bir zaman oldu.

Kısada olsa bir bölüm atıyorum.

Umarım beğenirsiniz :)

SU'dan

Hala şaşkınım bebeklerimiz olacak.. Deliler gibi korkuyorum ama şuanda bu sevinç içinde olan arkadaşlarım ve biricik kocamı üzemem.. Toprak herkese baba oluyorum diyerek hayr duaları alıyor. Anıl coşmuş elinde bir şeyler var etraftaki insanlara dağıtıyor. Mete bana sarılmış saçlarımla oynuyor. Başımı Mete'nin omzundan kaldırıp,

"Mete"

"Şuan değil prenses"

"Biliyorum ama.."

"Korkup da yeğenlerimi strese sokma.. Sen annenin yaşadıklarını yaşamayacaksın.."

"Bunu kim bilebilir ki?.."

"Kendinde dediğin gibi kim bilebilir ki?.."

"Mete.."

"Abiye ne oldu yaa.. Ayıp olmaya başladı artık.. Yeğenlerimin yanında bana abi diyeceksin.. O kadar.." diyerek kalkıp beni de kendi ile beraber kaldırdı tabi.

"Eee.. Enişte bey sen şimdi bize şöyle güzel bir sofra kurarsın artık." Demesiyle Meteye baka kaldım. Toprakla hiç anlaşamazdı, Anılla zaten imkansız..

Toprak bize böndü ve bana baktı.

"Tabi.. Hem hatunumda acıkmıştır şimdi." Demesiyle utandım.. Toprak ilk defa bana hatunum diyordu.. Toprak yanıma gelip anlımdan öpüp..

"Hatunum ne yemek istiyor bakayım.."

"Aslında.." diyerek gözlerim Meteye kaydı.. Mete hemen atladı tabi..

"O benim bildiğim bir şey, dur biraz düşüneyim."

"Adana desem hatırlarsın sen.."

"Ooo Prenses baya iyileşmiş" diyerek kahkaha attığında, Toprakla Anlı olaya Fransız kalınca açıklama gereği hissedip konuştum.

"Mete ile aramızda bir olay, biz çok büyük bir saçmalık yaptık. Antalya uçağı yerine adana uçağına bindik, Adana ya gidince de bir gün dinlenmek istedik ve tabi oraları gezmek.." derken sözümü Mete kesti..

"Ve tabi Adananın Kebabının meşhur olduğunu duyduk bizde kebapçıya gittik. Su orada lahmacuna.." derken de bu sefer Mete'nin sözünü Anıl kesti..

"Kebap çektik demeyin.. Abii.. Kebapçı bulalım hemen bende istiyorum.."

"Önce ben.."

"Öncelik hatunumun.. Hadi bi kebapçı bulalım" diyerek arabalara geçtik.

Toprak dakikada bir rahatsın değil mi? Hayatım, demesinden sıkıldım ve..

"Rahatım ama açım yaa.. Açım Toprak hala bir kebapçı bulamadın." Dememle Toprak şoka girdi, bana öyle baka kaldı. Onun o şapşık suratını görmek birden gülmeme hatta kahkahalara boğulmama sebep oldu.. Kendimi durduramıyordum kahkahalarımı gören Toprak bana eşlik etti. Bir müddet sonra araba durunca vardığımızı anladım. Zorla kendimi susturup arabadan yavaşça indim benim artık dikkatli olmam gerek artık atlayıp zıplama yok yasak..

Bir anda yanımdan hızlı bir şeyin geçmesiyle dengemi kaybeder gibi olup toparlandım. Yanıma hemen Toprak gelip, bana sarıldı, ben ise sadece o neydi? Onu idrak etmeye çalışırken..