"TOPRAK"

"41. BÖLÜM"

Evet biliyorum sizleri çok ama çok beklettim. Bu yüzden sizlerden defelarca özür dilerim. Bu bölüm benim en kıymetlim çünkü sonunda birbirlerine kopmayacak bağlarla bağlanan sevgi böceklerimizi evlendiriyoruz. 

Beni bu bölümü yazarken yalnız bırakmayan sevgili okurum FatmaErgin2'ye çok ama çok teşekkür ederim..

Bu arada rekorumu kıramadım ama 6628 kadar kelime yazmışım canlarım. Keyifli okumalar..

Umarım Beğenirsiniz..

BARIŞ'tan

Anıl ile babasının hasret gidermelerini gülümseyerek izlerken, birden babamla Hakan amca ayağa kalkıp. "Siz bi gelin bakalım.." demeleriyle onları takip eden biz iki kardeş kaldık.

Hakan amca terasa doğru ilerlerken babam ise Hakan amcanın çalışma odasına girdi. 'Ayırdılar bizi kardeşim' bakışı atıp odaya girdiğimde, Toprak bu bakışıma sadece tebessüm etti.

Babam Hakan amcanın masasına geçti ve yandaki koltuğa oturmamı işaret etti. Bende yavaşça koltuğa oturduğumda babam sadece bana bakıyordu. Babamla sadece bakışarak ne kadar zaman geçti bilmiyorum ama ben terlemeye başladım. Babam bana öyle bakıyor ki anlam vermekte çok ama çok zorluk çekiyorum.

"Barış" babamın adımı söylemesiyle tüm dikkatimi babama verdim.

"Şimdi düşünüyorsun. Neden buradayız? Babam ne diyecek? Diye ama ben senle sadece baba oğul konuşmamız gerekenleri bu saatte kadar konuşamadığımız için şimdi seninle buradayız." Demesiyle

"Tabi baba, sen nasıl istersen."

"Ben değil asıl sen.." babamın bu sözüyle ona sadece anlam veremediğimi belirten bakışlarla baktığımda.

"Görüyorum ki sen Meleği çok ama çok seviyorsun, ki Melek kızımda seni seviyor. Ama emin misin oğlum? Evlilik çocuk oyuncağı değildir. Birbirinize olan bağınızın temsilidir. Klasik laf ama iyi günde de kötü günde de yüzünüz hep birbirinize tebessüm ile bakabileceğinden emin misin?"

"Baba o kadar emin ki.. Ben zaten evliliği aklımdan dahi geçirmezken, Meleği görmemle ona haps oldum. Aklımdan istem dışı onunla evlenmiş olduğumuz hatta senin torunların olacağını, benim canım Meleğime benzeyecek kızımın olacağını hayal ederken yakaladım kendimi. Hemde kaç kere saymadım ve ben bundan o kadar mutluyum ki, Baba hayatımda hiç olmadığım kadar eminim. Ben Meleğimle evlenecek ve onunla mutlu olacağım... İnşallah."

"Peki o zaman" babamı bu kadar çabuk ikna ettim Haa.. Bu bir ilk : )

"Baba teşekkür ederim."

"Ne için?"

"Meleğe olan sevgimi hiç sorgulamadan, Meleği kızın olarak kabul edip hiç tereddüt etmeden Hakan amcayla düğünümü hazırlattığın için."

"Düğünün değil düğünümüz." Diyerek oturduğu sandalyeden kalkmasıyla bende koltuktan kalkıp babama sımsıkı sarıldığımda babam kulağıma..

"Seninde benim gibi hayırlı evlatların olsun İnşallah." Demesiyle babama daha da sarıldım. Senden daha çok isterim. Ama bence o iş Melek hanıma kalmış bir şey o ne zaman isterse o zaman olur, bende mutluluktan havalarda uçarım artık...

TOPRAK'tan

Barışın şebek suratına tebessüm ederek terasa babamın yanına çıktığımda manzaraya doğru dimdik duran babamın yanına gittiğim.