"TOPRAK"

"42.BÖLÜM"

Evet efendim dayanamadım size kısa da olsa yeni bir bölüm yoluyorum eleştirilerinizi bekliyorum :)

Ama umarım beğenirsiniz..

Bu arada asıl olan şeyi geçmeyelim Kurban Bayramınız Kutlu Olsun :)

BARIŞ'tan

Düğünümüzün sonları biraz karmaşık geçse de sonunun tatlı bitmesi hepimiz için çok iyiydi. Topraklar farklı biz farklı uçaklarla gece balayına yolculuk ettik. Meleğim burayı çok beğendi tabi bende burası çok tatlı bir kasabaydı.

Balayını gerçek anlamda aylar olarak geçiriyorduk. Taki Melekle gittiğimiz bir şenlikte Meleğin aniden fenalaşmasına kadar. Hızlıca Meleğimi en yakın hastaneye yetiştirdim, fakat Meleğimi arabadan indireceğim sırasında Meleğimin kanaması olduğunu görmemle allak bullak oldum.

Korku bedenimi sardı elimden bir şey gelmiyordu, Meleğimin sedyeyle içeriye girişini izliyordum. Ne oldu? Nasıl oldu? Neden oldu? Hiçbir fikrim yoktu. Bedenim de inanılmaz derecede kuvvetli bir korku vardı. Ya Meleğime bir şey olursa korku daha da içimi kemiriyordu. İçeri girmeye çalıştım, izin vermediler.. Bende doktorum dedim defalarca izin vermediler. Meleğimi acil müdahale odasından çıkarıp ameliyathaneye geçirmeleriyle kendimden geçmiş etrafı yumrukluyordum.

"Aptalın tekiyim.. Ben nasıl bilmediğim bir yere Meleğimi götürürüm?! Hadi götürdüm. Onu nasıl yalnız bırakırım."

Off kendime olan öfkem daha da yükselirken aklıma birilerine haber vermem gerektiği geldi. Bende ilk önce Toprağı aramak geldi ama onlar balayında şimdi onları üzmeyeyim diye düşünüp Anılı aradım.

İkinci çalışınca açtı.

"Ooo hayırsız.."

"Anıl"

"Heyy.. Ne oluyor? Sesin.."

"Anıl Melek.."

"Ne olmuş Meleğe?"

"Bilmiyorum.."

"Barış neler oluyor? Sen neredesin kardeşim?"

"Hastanede"

"Ne hastanesi! Barış korkmaya başladım, bana hemen konumunu at geliyorum." Dedi bende onun dediğini yaptım ve Ameliyathanenin önünde tur atmaya başladım.

"Allahım ne olursun yarabbim Meleğime bir şey olmasın. Ola ki Meleğimle benim bir evladımız olacaksa ona da bir şey olmasına izin verme.. Yarabbim Meleğim bunu kaldıramaz."

Artık sinir, korku, öfke tüm bedenime hakimken bu halim daha da acınası bir duruma gidiyordu. Daha bu sabah bana gülen yüzüyle bakan eşim, şimdi karşımdaki ameliyathanede acı çekiyor.

Saat kaç? Kaç dakikadır benim Meleğim orada? Hiçbir fikrim yok. Sadece deliye dönmüş durumda etrafta dolanıyorum. Ellerim ve ayaklarıma hakim olamıyorum feci şekilde titriyorlar.

Deli danalar gibi koridorda gezinirken, koridordaki patırtı gürültüyle o yöne yöneldim. Anıl ile karşılaşmamla Anıl hızlıca yanıma geldi.

"Neler oluyor. Meleğin durumu ne?.." daha nice sorular sorarken ben sadece

"Anıl hiçbir şey bilmiyorum." Diye bildim Anılın yanında Ayşe Ameliyathaneye yönelmesiyle onunda gelmiş olduğunu fark ettim. Ayşenin jinekoloji de uzmanlık yaptığı aklıma gelmesiyle hızlıca Ayşenin yanına gidip kolundan tuttum.