His Wedding Planner (MNEBACP's Sequel)

Secret Invitation

Eleven: Secret Invitation

Halos kagigising ko lang at gulo-gulo pa ang buhok ko nang bigla akong sinugod ni Kuya Duke sa sarili kong kwarto. Gusto ko sanang bumalik pa ng tulog pero sa sobrang lakas ng boses ng Kuya ko ay nagmistulang alarm clock siya dahil nagising agad lahat ng natutulog kong diwa sa matawan.

“You’ve got an invitation from someone!”, anunsyo niya sa isang malakas na boses kaya kahit na antok na antok pa ako ay pinilit kong bumangon para abutin mula sa kanya ang isang kulay purple na maliit na invitation card.

The outside of the card was laced with small gold details. It looks like that the invitation is for a grand event or a big party. Pero sino naman ang magpapadala sakin nito?

Keith? Impossible, she could’ve just text me. Even Marcus. Hindi na kailangan pang idaan pa ang imbitasyon nila sa invitation card na ito.

Agad ko itong binuksan at binasa ang nakasulat sa loob.

High Ends Manor. August 16, 20**. 8PM. Be there or else.. Can't wait to see you already. –nineteenth11Y.

“Nakatanggap ka rin ng invitation??”

Keith nodded and even showed me the purplre invitation card she received.

“Kaya lang hindi ko rin alam kung galing kanino. Wala naman kasing nakasulat na pangalan”, kibit balikat na paliwanag ni Keith kaya napatango-tango na lang ako.

Nineteenth11Y? What does that even mean? Masyado namang cryptic ‘yong nang imbita sa amin at may ganon pa siyang code name na ginamit. O hindi naman talaga iyon code name nung sender, baka secret message? Or whatsoever secret stuff. Ah! Ewan, bahala na. Total pupunta lang din naman si Keith kahit hindi namin kilala ang sender, much better pumunta rin ako.

Para kung modus man ‘tong invitation na ‘to, o kidnap for ransom, atleast magkasama kami ni Keith!

“Try mo kayang hulaan ‘yang code na ‘yan? Total minsan ka na rin namang naging Bs Psych student”, suhestiyon ni Keith na ikinasimangot ko rin.

“Keith, I didn’t took up Bs Psychology to be a fortune teller”, nakasimangot kong sabi sa kanya. “At hindi rin mga manghuhula ang Bs Psychology students. We study human behavior.. not fortune telling”, I snorted.

Tumawa lang si Keith saka niya itinaas ang dalawa niyang kamay sa ere, “Fine! Fine! Chill. ‘To naman, beastmode agad?”

Magsasalita pa sana ulit ako nang biglang tumunog ang cellphone ko mula sa loob ng aking bag. Immediately reached for my bag and fished for my phone inside.

It was from an unknown number but nonetheless sinagot ko pa rin ito.

“Hello?”

“Ate Tin!”

“Aika??”

Sa pagbanggit ko pa lang ng pangalan ni Aika ay agad ko nang naagaw ang atensiyon ni Keith.

“Ako nga, Ate!”, she chirped from the other line and then giggled.

I don’t remember giving her my digits few days ago at the supermarket so how did she got my number?

“Sorry, Ate. Nagulat ka ba? Hiningi ko kasi kay Kuya Ken yung number mo para ma-contact kita kung sakali. Ayaw niya pa nga sanang ibigay sakin buti at napilit ko.”

Napakamot na lang ako ng ulo at bahagya ring natawa.

“Uhm, really?”, iyon lang ang nasabi ko dahil bigla akong naconscious sa titig ni Keith sakin.