Κεφάλαιο 7

1.3K 96 35
                                    

" Έλα θες να βγούμε έξω ; " παύση " Όχι, όχι ... Σήμερα θέλω να ξεσαλώσω ! " απάντησα στο τηλέφωνο κι άφησα ένα γελάκι να φύγει απ'τα χείλη μου. " Στο καλύτερο κλαμπ που ξέρεις Ανθή μου ! " την ενημέρωσα καθώς έβλεπα την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη " Δεν έχουμε τέτοια προβλήματα και το ξέρεις . Στην ανάγκη έχουμε και ιδιωτικά τζετς... " σχολίασα και χαμογέλασα πλατιά όταν την άκουσα να τσιρίζει επειδή θα έβγαινα μαζί της σε τέτοιους τόπους. " Έλα από δω . " της πρότεινα καθώς έβγαινα απ'το μπάνιο που συνδεόταν με το υπνοδωμάτιο μου για να πλησιάσω την γκαρνταρόμπα μου. " Άνθή ; " αναφώνησα πριν κλείσω το τηλέφωνο και την άκουσα να ρωτάει τι θέλω. " Δεν έχω ρούχα να φορέσω ! " ανακοίνωσα αγχωμένη και άρχισα να δαγκώνω νευρικά τα χείλη μου. " Αλήθεια ;;; ΤΈΛΕΙΑ !!! " είπα δυνατά και χοροπήδησα πάνω κάτω στο γούνινο χαλάκι στο έδαφος. " Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ !!! " έλεγα και χαχανητά ξέφυγαν απ'τα χείλη και των δυό μας πριν κλείσουμε το τηλέφωνο. 

Πρώτο σχέδιο➡       ☑checked

Δεύτερο σχέδιο➡    🕓pending

BOOAHAHAHA Καιρός να βάλω και το δεύτερο σχέδιο εν δράση!

Φόρεσα ένα μαύρο σορτσάκι και μία αμάνικη στενή άσπρη φανέλα και κατέβηκα αμέσως κάτω για να βρω την Σόνια. Δεν φορούσα παπούτσια για να είμαι αθόρυβη καθώς δεν ήθελα να δω τα μούτρα του Στέφανου και τρύπωσα ήσυχα ήσυχα στην κουζίνα. 

" Γεια σας Κυρία . " με χαιρέτησε η Σόνια με ένα γλυκό χαμόγελο και το πρόσωπο της έλαμψε. " Δεν βγήκατε καθόλου από το δωμάτιο σας σήμερα. Είστε καλά ; " ρώτησε ανήσυχα και άφησε το πιάτο που σκούπιζε μπροστά στον πάγκο. 

" Το ξέρεις πως σε εμπιστεύομαι πολύ έτσι ; " την ρώτησα θέλοντας να μπω στο ψητό πριν μας πιάσουν στα πράσα και έγνεψε θετικά. " Δεν θέλω να σου γίνω βάρος ή το ότι δήποτε αλλά πραγματικά θα ήθελα να μιλήσω σε κάποιον ! " απάντησα σιγανά και πλησίασα για να καθήσω σε ένα σκαμπό. 

" Τι λέτε Κυρία ; Εσείς βάρος ; " απόρησε και με πλησίασε αλλά δεν κάθησε. Ακόμη κι όταν της έδειξα την θέση δίπλα μου αυτή αρνήθηκε. Παρόλα αυτά ήταν εκεί να ακούσει. 

" Είμαι θυμωμένη με αυτόν τον .......Αντωνίου ! " μουρμούρισα και μετά δυσκολίας είπα το όνομα του. " Δεν μου αρέσει που με ελέγχει και δεν με αφήνει να κάνω ό,τι θέλω χωρίς να είναι ο ίδιος πάνω απ'το κεφάλι μου ! " παραπονέθηκα και ένα βλέμμα συμπόνιας εμφανίσθηκε στα μάτια της. 

Πρόσεχε Αναστασία!Donde viven las historias. Descúbrelo ahora