Πρόσεχε Αναστασία!

Κεφάλαιο 35

" Στέφανε τί συμβαίνει; " η Αναστασία αμέσως ρώτησε πανικοβλημένη ενώ το σώμα της έτρεμε ολοκληρο. 

" Φόρεσε αυτό. " της είπα καθώς με γρήγορες κινήσεις αφαιρούσα το σακάκι μου γα να καλύψω το γυμνό της σώμα και την άρπαξα για να τρέξουμε πίσω από εκείνην. 

" Στέφανε ποιά είναι αυτή ; Γιατί μου θυμίζει κάτι το πρόσωπο της και γιατί αναστατώθηκες τόσο μόλις την είδες  ;; " την άκουγα να ρωτάει καθώς σερνόταν απ'το χέρι μου και λαχάνιαζε. " Στέφανε σε παρακαλώ απάντησε μου! " σχεδόν κλαψούρισε 

" Ουφφ... Αναστασία θεωρείς ότι τώρα είναι ώρα για εξηγήσεις ; " είπα απηυδυσμένα καθώς πατούσα το πόδι μου στο χαλάκι της εξώπορτας και είδα εκείνην  να μπαίνει σε ένα ψηλό μαύρο αυτοκίνητο με φιμέ τζάμια .

"  Πού πάμε ; " ξανά ρώτησε 

" Δεν έχω ιδέα. Κάπου που θα είμαστε ασφαλείς ! " μουρμούρισα καθώς παρατηρούσα το αυτοκίνητο. Μας έγνεφε να μπούμε στο όχημα. " Έλα, πάμε μέσα ! " 

" Στέφανε πρώτα θα μου πεις τί γίνεται ! " με σταμάτησε αμέσως τυλίγοντας τα λεπτεπίλεπτα της δάκτυλα γύρω από τον καρπό μου και προσπάθησε να με μαγέψει με τα μάτια της. 

" Τι γίνεται ;;; Ο κόσμος καίγεται ! Θα πεθάνουμε. Φεύγουμε ! " απάντησα κοφτά θέλοντας όσο το δυνατόν γρηγορότερα να απομακρυνθώ από κοντά της και να παραμείνω συγκεντρωμένος στον αρχικό μου στόχο. Την σωτηρία της ! Μάλιστα προσπάθησα να κάνω βήματα μακρυά της όμως η χαζή η καρδιά βρήκε τον τρόπο να ελέγχει το μυαλό, κρατώντας με έτσι δέσμιο στο άγγιγμα της. 

" Ποιά είναι αυτή ; " ρώτησε διστακτικά και έσφιξε περισσότερο το ύφασμα γύρω από το σώμα της για να ζεσταθεί, αφήνοντας ελεύθερο το χέρι μου. Ο αέρας παρέσερνε τα μπερδεμένα μαλλιά της και κάλυπτε με μανία το κορμί της, κάνοντας την να παγώσει ολόκληρη. Πόσο θα ήθελα να ήμουν εγώ αυτός ο ψυχρός άνεμος που χαιρόταν το κορμί της...

" Αφού δεν ξέρεις Αναστασία τι συμβαίνει ! Γιατί πρέπει να τα ξέρεις όλα ; " συγκεντρωμένος στον στόχο μου ! 

" Στέφανε απλά πές μου ποιά είναι αυτή ! " απαίτησε με τόση ένταση που τα ξερά χείλη της σκίστηκαν και μάτωσαν.

" Είναι η Ρενάτα ! Την ξέρεις ; Δεν την ξέρεις ... " δήλωσα και πήγα να την τραβήξω αλλά αντιστάθηκε.

" Είναι η κοπέλα για την οποία ψάχναμε στοιχεία στην Ιταλία έτσι ; Εκείνη που πέθανε ... " ρώτησε ωστόσο ήταν σίγουρη για το συμπέρασμα της και κατάπιε ξερά το σάλιο της. "  Ζει ...  Γιατί ζει Στέφανε ;; " απόρησε προσπαθώντας να καταλάβει πώς λειτουργούσε ο παράλογος αυτός κόσμος. " Πώς γίνεται να ζει ; Δώσε μου εξηγήσεις Στέφανε ! " σχεδόν φώναξε και η φωνή της παραφώνησε στις τελευταίες συλλαβές. " Στέφανε ήταν νεκρή !!! " μίλησε δυνατά και κάρφωσε το βλέμμα της στο δικό μου μή θέλοντας να χάσει ούτε μία απ΄τις εκφράσεις του προσώπου μου που ήταν τόσο αναστατωμένο όσο και το δικό της.