Πρόσεχε Αναστασία!

Κεφάλαιο 29

" Κουράστηκα να παίζω επιτραπέζια... " μούγκρισα καθώς προσπαθούσα να κινήσω τα, για πολλές ώρες, ακίνητα πόδια μου στο έδαφος.

" Και εγώ! " άκουσα και τους δύο να αναφωνούν και στριφογύρισα απηυδησμένη τα μάτια μου.

" Νομίζω ήρθε η ώρα να το διαλύσουμε ... " μουρμούρισα εξαντλημένη και άρχισα να τεντώνω χέρια, πόδια, δάκτυλα, κορμό, δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο για να χαλαρώσει το σώμα μου.

" Τι εννοείς να το διαλύσουμε ; Ποιό να διαλύσουμε ; Ακόμη τρεις ώρες περάσανε ... " τινάχτηκε σαν ελατήριο από το έδαφος ο Μάνος για να με πλησιάσει επικίνδυνα και να μου κρατήσει το χέρι ανάμεσα στα δικά του.

" Και τί είναι τρεις ώρες μπροστά στην αιωνιότητα ; " είπε δυνατά και καθαρά ο Στέφανος, ο οποίος είχε κάνει εμφάνισει μπροστά μου και με μία κίνηση διέκοψε την επαφή των χεριών εμού και του Μάνου.

" Είναι ένα τίποτα ... σαν κι εσένα ... " σιγομίλησε ο Μάνος και έβηξε ξερά

...όμως με ποιόν νομίζει ότι έχει να κάνει ;;; Ο Στέφανος ακούει τα πάντα !

Ελάττωμα, προτέρημα... Ου γιγκώσκω... Πάντως η ακοή του είναι πάρα πάρα πολύ καλή !

Κι όταν ο Στέφανος τον άκουσε, γρύλισε χειρότερα κι από λαμπρατόρ που του κακοποιούν τον αφέντη, για να τον τρομάξει.

" Νομίζω φίλε Μάνο πως ήρθε η ώρα να πηγαίνεις ... Δεν έχεις θέσει πια εδώ ... Καταλαβαίνεις ... "

Ώρα να πηγαίνωωω, δεν έχω θέεεεση πια εδώωωω ... Καταλαβαίνωωωω !!!

" Όπααα ! " πετάχτηκα εγώ να ελαφρύνω την κατάσταση αλλά σιγά μην πετύχαινα κάτι με ένα Όπαα ! Είμαι κρίμα ...

" Φίλε Στέφανε δεν βιάζομαι. Μην ανησυχείς ... Τώρα ... Τι λέτε να δούμε κάποια ταινία τρόμου ; " ρώτησε και άρχισε να πλησιάζει το μαύρο έπιπλο κάτω από την τηλεόραση στο οποίο βρίσκονταν ένα σωρό ταινίες για να δούμε .

" Ταινία τρόμου ; " απορήσαμε εγώ και ο Στέφανος ταυτόχρονα και ανταλλάξαμε βλέμματα.

" Ναι... " τον άκουσα να λέει καθώς ανακάτευε στο συρτάρι και αμέσως γούρλωσα τα ματάκια μου ανήσυχα.

Όχι ταινία τρόμου . Μου φτάνει η ζωή μου για να φοβηθώ, δεν θέλω και ταινίες τρόμου! Δεν θα κοιμάμαι το βράδυ ! Θα πεθάνω ... Δεν γίνεται !!!

Αμέσως άρχισα να ξεροκαταπίνω και όσο κι αν ήθελα να του πω όχι, αυτή η αποφασιστηκότητα του με κράταγε πίσω. Τόσο πεπεισμένος πως θα γινόταν το δικό του, τόσο σίγουρος πως θα βλέπαμε κάποια ταινία δικής του επιλογής. ΤΑΙΝΊΑ ΤΡΌΜΟΥ !!!