Πρόσεχε Αναστασία!

Κεφάλαιο 43

" ΤΟ ΚΆΘΑΡΜΑ! ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΏΣΩ! " φώναξε και έριξε στο έδαφος με δύναμη ένα γυάλινο μπιμπελό που υπήρχε στο γραφείο του. 

" Πολύ ευχαρίστως να το κάνεις μόλις τον βρούμε! Θα σηκωθείς;;; " 

" ΆΣΕ ΜΕ ΠΈΝΤΕ ΛΕΠΤΆ ΝΑ ΤΑ ΣΠΆΣΩ ΌΛΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΗΚΩΘΏ! ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΆΝΟ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΤΆΞΕΙ ΠΙΟ ΝΩΡΊΣ! " 

" Στέφανε την τύχη μου μέσα, σήκω να φύγουμε! " ο Μάριος τον ταρακούνησε άγρια απ΄τους ώμους μπας και ξεθόλωνε το μυαλό του και κατέβαζε μυαλό!

" Μόλις τον πιάσω στα χέρια μου θα τον σκοτώσω επί τόπου. Θα τον κάνω λιώμα, χώμα. " συνέχισε τον μονόλογο καθώς μάζευε μερικά χαρτιά μπροστά του και αφότου άρπαξε το σακάκι του κατευθύνθηκε προς την πόρτα. Την οποία ακόμη λίγο και θα την έσπαγε ή θα την έπαιρνε μαζί του. " Θα τον κάνω να μετανιώσει που δεν πέθανε στ'αλήθεια! Θα τον κάνω να μετανιώσει που ονομάστηκε Θάνατος και δεν τον πήρε ο Θάνατος νωρίτερα! " 

" Έχουν ειδοποιηθεί και οι αρχές. Είναι ήδη στο δρόμο προς το σπίτι που υποπτεύονται ότι κρύβεται. " 

" Το καλό που τους θέλω να μην κάνουν μαλακίες γιατί έτσι κ πάθει κάτι η Αναστασία---"

" Ό,τι μπορούν θα κάνουν, μίλα λιγότερο και περπάτα περισσότερο πριν σου γυρίσω κανένα χαστούκι για να φέρεις τα μυαλά σου. Δεν θα σε αφήσουν να επέμβεις στην λύση της υπόθεσης αν σε δουν έτσι γαμώτο, δεν το καταλαβαίνεις; " μίλησε αμέσως ο Μάριος και τα λόγια του για πρώτη φορά διαπέρασαν τα αφτιά του Στέφανου που τόση ώρα λες και τα είχε κλειστά! 

Κατάπιε το θυμό του ύστερα από την συρρίκνωση μιας μισογεμάτης μπουκάλας που κρατούσε στα χέρια του και την μετέτρεψε σε δίσκο για CD. Ακολούθως πετάχτηκε στο αμάξι και ξεκίνησε την μηχανή με προορισμό το αεροδρόμιο. 

Ο χρόνος για να φτάσει Ιταλία θα φρόντιζε να γίνει ίδιος με τον χρόνο που θα χρειαζόταν για να πάει απ'την κουζίνα στο σαλόνι. Ίσως και λιγότερο...

[...]

" Άσε με! ΒΟΉΘΕΙΑ! ΣΤΑΜΆΤΑΑ! " δάκρυα έκαιγαν τη σάρκα της μαζί με τα χείλη του μου γλιστρούσαν σε κάθε χιλιοστό του κορμίου της και την έκαναν να ριγήσει από αηδία και ταπείνωση. 

Τον έσπρωχνε μία και πλησίαζε δέκα. Τον χτύπαγε τρείς και την απέκρουε δώδεκα ! Κλέιδωσε τα χέρια της στο ένα του χέρι και την δάγκωσε στο λαιμό για να συμμορφωθεί αλλά όλο και πιο πολύ προσπαθούσε να ξεφύγει. Την είχε εγκλωβίσει με το σώμα του στο κρεβάτι, βυθίζοντας την στον ωκεανό με τα πέταλλα των τριανταφύλλων και τα δάκρυα των αγγέλων που την έβλεπαν να βασανίζεται.