Πρόσεχε Αναστασία!

Κεφάλαιο 9

Καθόμουνα σιωπηλά σε μία γωνιά στο κρεβάτι, αγκαλιάζοντας τα γόνατα μου σφικτά και κουνιομουνα μπροστά πίσω τρομαγμένη.

Δεν μπορούσα να κοιμηθώ καθόλου ύστερα από το σημερινό.

Φοβόμουνα πάρα πολύ. 

Λες και... Λες και θα άνοιγε ο τύπος εκείνος την πόρτα από λεπτό σε λεπτό για να ορμήξει μέσα και να με παρενοχλήσει, να ...να με βιάσει...

Δεν άντεχα να παλεύω με τον φόβο και σηκώθηκα με όση δύναμη είχα για να πάω στο δωμάτιο του Στέφανου.

Το ξέρω, κανονικά δεν θα έπρεπε αλλά δεν μπορώ, φοβάμαι, τρέμω και είναι ο μόνος που μπορεί να μου προσφέρει ασφάλεια!

Δειλά δειλά πλησίασα την πόρτα του υπνοδωματίου του και κοντοστάθηκα για λιγο, βρισκόμενη σε δίλημμα για το κατά πόσο πρέπει να μπω.

Όταν όμως στη θύμηση μου ήρθε η σκηνή στο κλάμπ, αισθάνθηκα την κοιλιά μου να ανακατεύεται και αναστατωμένη χτύπησα την πόρτα. Ο ήχος ήταν αμυδρός, σχεδόν ανύπαρκτος αναγκάζοντας με να ξανά χτυπήσω ελάχιστα πιο δυνατά.

" Κυρία Γεωργίου όλα καλά ; " με ρώτησε όταν τα μάτια του συνάντησαν τα δικά μου και πάγωσα στην θέα μπροστά μου.

Φορούσε μία γαλάζια μπιτζαμα με ρίγες ενώ από πάνω ήταν γυμνός, επιτρέποντας μου να θαυμάσω τις υπέροχες γραμμωσεις και τους κοιλιακούς του.

Λες και είναι Θεός του Ολύμπου...

" Κυρία Γεωργίου ; " επανέλαβε καθώς προσπαθούσε να μου τραβήξει την προσοχή και η βραχνή του φωνή με επανέφερε στο τώρα.

" Δεν... δεν μπορώ να κοιμηθώ... " μουρμούρισα καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια να μην κλάψω.

Εκείνος χωρίς να μου πει κάτι, έτριψε τα νυσταγμένα του μάτια και παραμέρισε για να περάσω πριν κλείσει πίσω την πόρτα.

" Συγγνώμη που σε ξύπνησα... " είπα νιώθοντας ενοχές και στάθηκα στη μέση του δωματίου του να κοιτάζω σαν χαμένη. 

Δεν υπήρχαν πολλά πράγματα μέσα. Μόνο μερικά προσωπικά αντικείμενα, κι εκείνα μετρημένα στο χέρι.

" Δεν υπάρχει πρόβλημα, μπορείτε να κοιμηθείτε στο κρεβάτι μου αν αυτό σας κάνει να νιώθετε καλύτερα. "  Προσφέρθηκε να μου παραχωρήσει το κρεβάτι του ...

Τι γλυκό εκ μέρους του.

Ο βλάκας με συγκίνησε!