Κεφάλαιο 17

1.3K 86 21
                                    


Τεράστιο κεφάλαιο που έγραφα με την καρδιά να καλπάζει και τα χέρια να τρέμουν. Ίσως υπερβάλλω αλλά το κεφάλαιο αυτό το μοιράζομαι τώρα μαζί σας θέλοντας να σας ταξιδέψω στον δικό μου κόσμο ! Ελπίζω να το απολάυσετε γιατί είναι μεγάλο και γεμάτο ένταση ! 

Μην ξεχνάτε Votes&Comments!!! 

Ευχαριστώ όλους και τον καθένα ξεχωριστά για την στήριξη σας και είμαι ανοιχτή να ακούσω κριτικές για τα γραφώμενα μου ! 

Καλή ανάγνωσηηηηη !!! 



" Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε ... " είπα συγχυσμένη και έμεινα να κοιτάζω τον Στέφανο και τον Μάριο περιμένοντας εξηγήσεις. 

" Κυρία Γεωργίου δεν είναι δουλειά σας να κατ--- "

" Δεν εργάσθηκε ποτέ εδώ η Ρενάτα ! Επί εφτά όλοκληρα χρόνια έλεγε ψέματα για την δουλειά της με αποτέλεσμα να μην έχουμε άλλα στοιχεία να ακολουθήσουμε για την υπόθεση της. Ότι δήποτε έκανε όμως κατά τη διάρκεια της διαμόνής της εδώ, δεν πρέπει να ήταν τόσο καλό αφού δεν το μαρτύρισε ποτέ σε κανέναν απ'ότι φάινεται ... " απάντησε ο Μάριος όσο πιο ψύχραιμα γινόταν, διακόπτωντας παράλληλα τον Στέφανο που ήταν έτοιμος να με σφάξει επιτόπου. 

Ο νευρολόγος που προ λίγο είχαμε επισκεφθεί λοιπόν δεν είχε ιδέα ποιά ήταν η Ρενάτα ... 

" Ίσως εαν πηγαίναμε στους χώρους που σύχναζε να μαθαίναμε κάτι πιο ουσιαστικό για εκείνην ... " βιάστηκα να πω και είδα τα μάτια του Στέφανου να στριφογυρίζουν μανιωδώς. 

" Πραγματικά Κυρία Γεωργίου πιστευετε πως εαν έδειχνα εδώ και εκεί την φωτογραφία μίας κοπέλας που είναι νεκρή εδώ και 5 χρόνια, θα μάθαινα στ'αλήθεια πληροφορίες για την ίδια ;;; Ακόμη και αν ρωτούσα ανθρώπους που θα έβρισκα στον τόπο που τιμούσε με την παρουσία της υπερβολικά πολλές ώρες μια φορά κι έναν καιρό  ;;; " έτρεξε να με ρωτήσει αγανακτισμένος ο Στέφανος και πλησίασε το πρόσωπο του τόσο πολύ στο δικό μου που έβλεπα κάθε λεπτομέρια των κόρων των ματιών του, κάθε χαρακτηριστικό των χειλιών του. 

" Δεν χάνουμε κάτι να δοκιμάσουμε. Ο θείος της μας είχε πει για εκείνη την μπυραρία στην οποία σύχναζε και είναι μόνο δέκα λεπτά απ'εδώ με το αυτοκίνητο. " πετάχτηκε αμέσως ο Μάριος να με υπερασπιστεί εξοργίζοντας περισσότερο τον Στέφανο που έσφιξε τις γροθιές του και κατάπιε με το σάλιο του κάθε βρισιά που με πόθο ήθελε να του ξεστομίσει εκείνη την ώρα. 

Πρόσεχε Αναστασία!Donde viven las historias. Descúbrelo ahora