Πρόσεχε Αναστασία!

Κεφάλαιο 6

" Είστε σοβαρή τώρα ; " ρώτησε ο Στέφανος καθώς με έβλεπε να βάζω το μαύρο σάλι γύρω από τα μαλλιά μου και σταύρωσε τα χέρια του μπροστά από το στήθος του.

" Φυσικά και είμαι. Μην είσαι ασεβής ! "

" Μα Κυρία Γεω--- "

" Δεν ακούω τίποτα ! " τον διέκοψα και του έγνεψα να προχωρήσει. " Άντεεε Στέφανε περπάτα πιο γρήγορα ! " του έκανα παρατήρηση με ένα θυμωμένο υφάκι αλλά από μέσα μου απλά ήθελα να σκάσω στα γέλια !!! Η έκφραση στο πρόσωπο του όταν του είπα που ήθελα να πάω ήταν ΌΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΆ !!!

Αχαχαχαχαχαχααχαχαχ

Θα σε μάθω εγώ πως παίζεται το παιχνίδι Στεφανούλη...

" Κυρία Γεωργίου για ποιό λόγο παρακαλώ θέλετε να πάτε ; " ρώτησε κάπως ενοχλημένος και σταμάτησε στη μέση του δρόμου με νεύρο.

" Γιατί θέλω να προσευχηθώ για την ψυχή ... "

" Σας ; " πετάχτηκε και ζάρωσα τη μύτη μου.

" Την δική σου ψυχή γλυκέ μου Στέφανε ... " τελείωσα την πρόταση μου και γύρισα το σώμα μου προς τα πίσω για να τον κοιτάξω με σαρκασμό.

Έμοιαζε χλωμός και θυμωμένος. Τα χέρια του έτρεμαν, κάτι που προσπαθούσε να καλύψει σφίγκοντας τις γροθιές του ενώ οι νεύρες του πετάγονταν έξω.

Δεν σου αρέσει Στεφανάκο η Εκκλησία ; Μάλιστα...

ΕΕ αφού δεν σου αρέσει ...

.

.

.

Θα πάμε !

" Πάμε ! " συνέχισα και έφτιαξα λίγο το μαύρο σάλι που στόλιζε το κεφάλι μου και με έκανε να μοιάζω με χήρα. " Αν θες δεν έρχεσαι... " είπα δυνατά και καθαρά για να με ακούσει

" Ξέρετε πως αυτό δεν γίνεται! " ειπε εκνευρισμένος και αναστέναξε.

" Εε τότε προχωρά! " απάντησα απηυδησμένη και γουρλωσα σε αυτόν τα μάτια μου.

" Πολύ καλά Κυρία Γεωργίου. Πολύ καλά . " είπε καθώς κάρφωνε τα αμυγδαλωτά του μάτια στα δικά μου και συλλάβισε τις τελευταίες λέξεις.

" Δεν κατάλαβα προς τι αυτός ο τόνος ...; " είπα δήθεν αθώα και το μόνο που έλειπε ήταν το φωτοστέφανο για να ολοκληρωθώ σαν άτομο.

" Έχετε καταλάβει πάρα πολύ καλά ! " απάντησε και ηρέμησε τον εαυτό του σε δευτερόλεπτα. Έγλιψε τα χείλη του ( πράγμα που ήταν κάπως ωραίο) και αφού πήρε ανάσα, μου έγνεψε για να προχωρήσω προς την εκκλησία.