Πρόσεχε Αναστασία!

Κεφάλαιο 13

" Δεν στο συγχωρώ ! " μουρμούρισα θυμωμένη καθώς έμπαινα μέσα στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και ακούμπησα τη βαλίτσα μου σε μία γωνία ενώ μετά μετακίνησα τα μάτια μου στον Στέφανο.

" Σας το είπε και ο ξενοδόχος Κυρία Γεωργίου πως δεν είχε δωμάτιο με δύο ξεχωριστά κρεβάτια ! Εγώ σε τι φταίω ;;; " απόρησε καθώς κλείδωνε την πόρτα πίσω του και δάγκωσα τα χείλη μου.

" Φταίς ! Φταίς γιατί δεν με άφησες να κλείσω δύο μονόκλινα ! "

" Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι ... " είπε προσπαθώντας να συγκρατήσει τα νεύρα του και να μην υψώσει τον τόνο της φωνής του και στάθηκε μπροστά μου για να με κοιτάξει στα μάτια. " Δεν υπάρχει ΟΥΔΕΜΊΑ περίπτωση να σας αφήσω να κοιμηθείτε σε ξεχωριστό δωμάτιο μόνη σας !!! " είπε επιθετικά

μόλις τον άκουσα άναψαν τα λαμπάκια μου !

" Και που καταλήξαμε εξαιτίας αυτής σου της βίδας να μην ξεκολλάς από πάνω μου ;;; Σε ένα δωμάτιο με διπλό κρεβάτι ! " μούγκρισα και σταύρωσα τα χέρια μου πάνω από το στήθος μου.

" Δεν είδα να έχετε κάποιο θέμα με το να είμαι κολλημένος πάνω σας. Του εναντίον, στο αεροπλάνο το απολαμβάνατε κιόλας! " απάντησε πονηρά και έβαλε τα χέρια στις τσέπες του γεμάτος αυτοπεποίθηση.

Αμέσως άνοιξα διάπλατα τα μάτια μου και ένιωσα το αίμα μου να πετάγεται στο κεφάλι μου και ακόμη πιο πάνω!!!

" Είσαι και πολύ ψωνάρα! Σιγα μην το απολάμβανα κιόλας. Και φιλάς χάλια αν θες να ξέρεις! " φώναξα νευρικά για να του αποδείξω ότι είναι λάθος. Πολύ λάθος! " Επειδή σου δώσαμε λίγη σημασία νομίζεις πρέπει να μένουμε και στο ίδιο δωμάτιο ;;; " ρώτησα επαναφέροντας τη συζήτηση στο αρχικό θέμα που με έκαιγε!

" Μα δεν μου είναι κάτι ιδιαίτερο η σημασία σας ..! " πέταξε το σχόλιο του με σοβαρό ύφος, εκνευρίζοντας με !

ΤΙΙΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕΕ ΜΌΛΙΣ ΤΏΡΑ ;;; ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΊΝΑΙ ΚΆΤΙ ΙΔΙΑΊΤΕΡΟ Η ΣΗΜΑΣΊΑ ΜΟΥ ;!

ΕΓΏ ΔΕΝ ΕΊΜΑΙ ΚΆΤΙ ΙΔΙΑΊΤΕΡΟ ;;;

Τι ρωτάω βέβαια... Ασήμαντη θα του ημουν. Τι άλλο ; Από που και ως που να έχω εγώ αξία για έναν ηλίθιο ;

Αλλά ξέρεις τι ;

ΧΕΣΤΗΚΑ ΡΕΕ

Κι εσύ ασήμαντος είσαι για μένα!

" Και Αν είναι αναγκαίο για την ασφάλεια σας τότε ... ναι ! Και στο ίδιο δωμάτιο και στο ίδιο κρεβάτι αν χρειαστεί ! " απάντησε διακόπτοντας τις σκέψεις μου και με προσπέρασε ψυχρά, ερχόμενος ελάχιστα σε ρήξη με τον ώμο μου για να με σπρώξει και να πλησιάσει το μπαλκόνι.