Οπτική γωνία του Στέφανου
Την κρατούσα σφικτά στο στήθος μου γιατί δεν ήθελα να αντικρίσει αυτό που είχα δει λίγο πριν εγώ. Δεν έπρεπε να κοιτάξει! Διότι εάν σήκωνε το κεφάλι της θα τρόμαζε στην όψη ενός τέτοιου θεάματος. Θα έχανε τη γη κάτω από τα πόδια της.
όπως εγώ είχα για λίγο χάσει τη λαλιά μου...
Γαμώτο το κάθαρμα δεν είχε τσίπα πάνω του !
Ο διεστραμμένος και ψυχολογικά ασταθής αυτός άντρας ήταν ασταμάτητος !
Και εκείνη της έμοιαζε απίστευτα ! Είχαν το ίδιο περίπου ύψος και σωματότυπο ! Το ίδιο χρώμα μαλλιών ! Και αυτά που φορούσε ....αυτά ήταν σίγουρα τα ρούχα της Αναστασίας ! Το μπλέ φόρεμα και η μάσκα που είχαν κλαπεί από το δωμάτιο της στο νοσοκομείο την δεύτερη μέρα της νοσηλείας της. Εκείνα ήταν χωρίς αμφιβολία.
Που να με πάρει θα έμενε αρκετό καιρό στη μνήμη μου αυτή η εικόνα ! Η εικόνα μίας νεαρής κοπέλας που έμοιαζε αφάνταστα στην Αναστασία, να φοράει ένα μακρύ μπλε φόρεμα και μία μαύρη μάσκα που κάλυβε το μισό της πρόσωπο, τονίζοντας τις γωνίες της, και να βρίσκεται δεμένη στην οροφή του δωματίου με συρματοπλέγματα. Πιθανότατα να είχε βιαστεί και δολοφονηθεί με πνιγμό ενώ μετά είχε δεθεί το άψυχο της σώμα εκεί πάνω... και οι μυτερές άκριες που έμπαιναν αδίστακτα στο δέρμα της, την είχαν τρυπήσει, αφήνοντας το αίμα να τρέξει και να καταλήξει στο έδαφος... να καταλήξει πάνω μου...
" Τι έγινε ; Έχω αρχίσει να ανησυχώ! " η τρεμάμενη φωνή της ακούστηκε να μουρμουρίζει καθώς εκείνη σαν βρέφος τυλιγοταν πάνω μου.
Ήταν τόσο όμορφο να την έχω στα χέρια μου ! Τόσο ωραίο ...
" Μην ανησυχείτε. 'Ισως καλύτερα θα έπρεπε να βγούμε έξω μέχρι να έρθουν οι ενισχύσεις... " πρότεινα θέλοντας τόσο επίμονα να την απομακρύνω από κει.
" Μα... " πήγε να πει αλλά έβαλα το δάχτυλο μου στα χείλη της και της έκοψα την φόρα.
" Δεν έχει μα. Πάμε έξω . " είπα αυταρχικά χωρίς να της αφήνω περιθώρια και σηκωθήκαμε για να βγούμε έξω από εκείνο το κτήριο.
Δεν ήθελα να δει. Δεν έπρεπε να δει.
Γι αυτό κρατούσα το κεφάλι της χαμηλά, ακουμπώντας το στον ώμο μου και χαιδεύοντας τα μαλλιά της.
" Θα περιμένουμε εδώ και όλα θα πάνε καλά... " μουρμούρισα όταν ένιωσα το χέρι της να σφίγγει τρομαγμένα το μπράτσο μου. " Δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. " της είπα
VOUS LISEZ
Πρόσεχε Αναστασία!
Roman d'amourΠρόκειται για την Αναστασία Γεωργίου, κόρη πλούσιου εφοπλιστή η οποία ζει μόνη της μαζί με το υπηρετικό σε ένα τεράστιο σπίτι, επειδή ο πατέρας της είναι αναγκασμένος να λείπει συνεχώς στο εξωτερικό για δουλειές. Όταν όμως ο Κύριος Γεωργίου μπλέκει...
