Κεφάλαιο 28

1.1K 79 24
                                    

Κοιμόμουνα ήσυχα στο μαλακό κρεβάτι. Ήμουν τυλιγμένη με τα σεντόνια και τις κουβέρτες που με κρατούσαν ζεστή και απολάμβανα τον κόσμο των ονείρων με φαντασιώσεις που αν εξομολογούμουν ποτέ σε Ιερέα μπορεί και να με αφόριζε. Όταν όμως το χέρι μου γλίστρησε για να αγκαλιάσει τον Στέφανο...βούλιαξε στο κενό σαν ένα βυθισμένο καράβι...

Ήταν ένα μικρό καράβι, ήταν ένα μικρό καράβι που ήταν...

-ΌΛΟΙ ΜΑΖΊ-

Α
Α
ΑΤΑΞΊΔΕΥΤΟ

ΠΟΥ ΉΤΑΝ

Α
Α
ΑΤΑΞΊΔΕΥΤΟ

ΟΕ ΟΕ
ΟΕΕ ΟΕΕΕ

και ας κλαψουμε όλοι μαζί την μοίρα μας την άδικη.

Πετάρισα σαν πεταλούδα τα βλέφαρα μου και κοίταξα γύρω μου για να δω το τίποτα...

Βασικά ήταν όλα τα φώτα κλειστά και ναι ...γι'αυτό δεν έβλεπα και κάτι... Χμμ...

Με μία κίνηση άνοιξα το μικρό φωτιστικό στο πλάι και κάθησα στο στρώμα, τρίβοντας τα μάτια μου.

Ένα συγυρισμενο, τακτοποιημένο δωμάτιο...

Και ο Στέφανος άφαντ---

" Αναστασία γιατί σηκώθηκες ; " διαπέρασε τα αφτιά μου μία χαμηλόφωνη αισθησιακή φωνή " Κοιμήσου. "

Άκυρο

Δεν ήταν άφαντος. 

Στο μπάνιο ήταν και μόλις είχε βγει έξω, τυλιγμένος μόνο με μια πετσέτα που κάλυβε τα απολύτως απαραίτητα.

Τα μαλλιά του ήταν βρεγμένα και μπερδεμένα μεταξύ τους ενώ μερικές σταγόνες γλιστρούσαν απ'τις μύτες και κατέληγαν στο μυώδες στήθος του για να με κολασουν περισσότερο.

" Εσύ γιατί σηκώθηκες ; " ρώτησα σαν κουταβάκι που το απορρίπτει το αφεντικό του και κράτησα καλύτερα τα σεντόνια στα δάχτυλα μου για να κρύψω την γύμνια μου.

Ναι ήμουν γυμνή...

" Έχω δουλειές ... " απάντησε καθώς πλησίαζε προς το κομοδίνο του για να πάρει εσώρουχο και κάλτσες.

" Δεν μπορείς να τις αναβάλεις για αργότερα ; " ρώτησα ευελπιστώντας να ακούσω το Ναι αλλά σιγά μην μου έκανε τη χάρη...

Καθώς έσκυβε είχα την ευκαιρία να μελετήσω την γεροδεμένη πλάτη του και τον ψηλό λαιμό του που αν και βρεγμένα δεν έπαυαν να είναι ελκυστικά και δάγκωνα τα χείλη μου.

Πρόσεχε Αναστασία!Where stories live. Discover now