Πρόσεχε Αναστασία!

Επίλογος

Ένα χρόνο μετά,

Οκτώβριος 2019 

Βρισκόταν σ'ένα μπαρ στην παραλιακή και απολάμβανε τη βραδιά. Η μουσική ήταν αρκετά δυνατή με αποτέλεσμα να πρέπει να πλησιάζει κάθε τρεις και λίγο στο αφτί του Μάριου για να του μιλήσει. 

Κάθονταν και οι δύο δίπλα από τον πάγκο του μπάρμαν και έπιναν βότκα. Τις τελευταίες μέρες ήταν και οι δύο εκτός υπηρεσίας για να ξεθολώσει λίγο το μυαλό τους από την πίεση και το άγχος που τους είχε προκαλέσει η τελευταία υπόθεση. Είχαν αναλάβει να εντοπίσουν έναν Έλληνα δραπέτη που είχε ληστέψει κεντρική τράπεζα της χώρας και βεβαίως είχαν επιτύχει να τον βρουν σχετικά νωρίς. Δεν χρειάστηκαν περισσότερο από δύο μήνες για να τον συλλάβουν και να τον παραδώσουν. 

" Πως αλλάζει η ζωή του ανθρώπου από τη μια στιγμή στην άλλη εε; " ακούστηκε να φωνάζει ο Μάριος καθώς κατέβαζε μονορούφι το σφηνάκι του και ύστερα γέλασε. 

" Μία στιγμή είναι αρκετή για να γίνουν τα πάντα. Τα πάντα. " απάντησε ο Στέφανος και ξανά γέμισε τα ποτήρια. 

" Τί θα κάνεις αύριο; " 

" Θα βγω με την κόρη μου. Έχει μέρες να την δω και μου 'λειψε το ζιζάνιο. " είπε και άφησε τα χείλη του να καμπυλώσουν στην θύμιση της μικρής Αμαλίας με τα καστανόξανθα μαλλάκια να του μιλάει για νεράιδες και ξωτικά ή για ουράνια τόξα και μονόκερους που πετάνε στα σύννεφα. 

" Να της πεις ο Θείος Μάριος θα την επισκεφτεί σύντομα και της έχει και μία έκπληξη! " 

" Μου την κακομαθαίνεις με τα δώρα σου Κύριε Μάριε! Μην τυχόν και φέρεις ξυλομπογίες και γκλίττερ ξανά στη μικρή γιατί εσένα θα βάζω να τα καθαρίζεις! " τον απείλησε και έσκασαν και οι δύο στα γέλια. 

" Μην ανησυχείς, της έχω κάτι πολύ καλύτερο! ... Χάντρες και αλυσίδες για να φτιάχνει κοσμήματα! " του πέταξε στο τέλος και τον είδε να γουρλώνει τα μάτια. 

Δεν το γλίτωνε πάλι το καθάρισμα ο Στέφανος. Το μόνο που ευχόταν πια ήταν να μην γλιστρήσει σε καμιά ασημένια καρδούλα και να τρέχει σε γιατρούς για σπασμένα χέρια και πόδια. 

" Δες ποιά έρχεται! " πέταξε μετά από λίγο ο Μάριος και ο Στέφανος ακολούθησε αδιάκριτα το βλέμμα του για να διακρίνει μία γυναικεία φιγούρα να τους πλησιάζει. 

" Αγάπη μου! " είπε με την απαλή της φωνή εκείνη και πέρασε το χέρι της γύρω απ τον λαιμό του αρραβωνιαστικού της ενώ ταυτόχρονα άφηνε ένα απαλό φιλί να μαγέψει τα χείλη του.