Πρόσεχε Αναστασία!

Κεφάλαιο 39

Τριτοπρόσωπη αφήγηση

Τα χάλκινα μαλλιά της μπλέκονταν άτσαλα μεταξύ τους σαν ένα κουβάρι στάχια και τα μάτια της, κουρασμένα από τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες του τελευταίου χρόνου, στολίζονταν από δύο υπέροχους μάυρους κύκλους που μαρτυρούσαν τις πάμπολλες αϋπνίες της. Οι προηγούμενες δύο μέρες ωστόσο ήταν το αποκορύφωμα και το κερασάκι στην σάπια τούρτα που τόσο άσπλαχνα της προσέφερε η ζωή. 

Το ''φλερτ'' του Στέφανου με την Ναταλία, αεροσυνοδό και παράλληλα μυστική πράκτορα. 

Η ''ζεστή'' νύχτα της ίδιας με τον Μάνο.

Το άγριο βλέμμα του Στέφανου στην όψη των δύο τους μαζί αγκαλιά στο κρεβάτι.

Ο θάνατος του φίλου της Μάνου.

Η συνειδητοποίηση ότι παρακολουθείτο από τον Άλεξ μέσω του βραχιολιού με σύμβολο την Ειρήνη. 

Η ανατροπή όταν η ''Ρενάτα'' τελικά ήταν οποιαδήποτε άλλη εκτός απ'την πραγματική Ρενάτα και μιλούσε ελληνικά.

Η αποκάλυψη ότι ο Στέφανος είχε μία οχτάχρονη κόρη, αν και νεαρός σε ηλικία, επειδή είχε βιάσει μία κοπέλα στα δεκαεπτά του. 

Η απόφαση της ίδιας να γίνει έρμαιο στα χέρια του αδίσταχτου δολοφόνου της μητέρας της για να σώσει την μικρή Αμαλία -που είχε το ίδιο όνομα με την γκουβερνάντα της Αναστασίας, μητέρα του Στέφανου και γιαγία της μικρής-.

Και τελικά η κατάληξη της σε ένα σκοτεινό υπόγειο, δεμένη με σκοινιά στους καρπούς και στους αστραγάλους, δίπλα από ένα μικρό τετράγωνο παράθυρο με θέα ένα πυκνό, σκοτεινό δάσος που δεν είχε αντικρίσει ποτέ ξανά στη ζωή της. 

Την είχαν ρίξει σε εκείνο το βρωμερό μέρος μερικές ώρες πριν, αφού την είχαν συνεφέρει από το αναισθητικό και την είχαν αφήσει χωρίς φαγητό και νερό από τότε. Δεν ήξερε τί μέρα, τί ώρα ήταν αλλά θεωρούσε πως πιθανότατα ήταν η επόμενη μέρα της ανταλλαγής λόγω του ότι λογικά θα είχαν επιδιώξει να την μεταφέρουν με το βαν σε άλλη πόλη της Ελλάδας όσο το δυνατό συντομότερα. Επίσης δεν είχε φάει ακόμη κάτι πέραν μίας φέτας ψωμί που τις είχαν πετάξει στα μούτρα όταν είχαν φτάσει, πράγμα που σήμαινε πως δεν είχαν περάσει και μέρες.  

26 Δεκεμβρίου 2017 λοιπόν

Είχαν φύγει και τα Χριστούγεννα.