Issues // Larry Stylinson DUTCH

9. // Louis

Die maandag kan ik Harry niet uit mijn hoofd halen, zoals de hele week eigenlijk. Hij heeft me gezoend!

'Yo Tommo!' zegt Liam opeens.

'Hè? Wat?' Liam lacht.

'Waar zit je met je hoofd?' Ik lach om de vraag te ontwijken.

'Gaan we nog iets doen vanavond?' vraagt Zayn terwijl hij uit verveling wat gras plukt.

'Ja, is goed!' roept Liam.

'Zo, enthousiast!' lach ik. 'Maar, eh, nee. Ik niet vanavond.'

'Wat is er toch met jou de laatste week? Houd je moeder je thuis ofzo?' lacht Zayn. Ja, ze weten het niet. En op de vraag hoe vaak ze bij mij thuis zijn, weinig. Ik lach wat ongemakkelijk en knik.

'Zoiets.' Ik ga ze toch zeker niet vertellen dat ik met Harry afspreek? Het gekke is dat we niks afspreken maar gewoon naar het park gaan. Als de bel gaat staan we op en lopen door de drukke gangen naar ons lokaal. Van de drukte hebben we eigenlijk nooit last, aangezien we gewoonweg iedereen wegduwen en iedereen ondertussen aan de kant gaat. We gaan als laatsten zitten in het lokaal en onze docent gaat zuchtend voor de klas staan.

'Pak allemaal jullie boeken er maar bij.' zegt ze met een grote zucht. Wat een chagrijn, denk ik bij mezelf. Ik pak alleen mijn schrift en een potlood en begin wat te tekenen.

'Tomlinson!' wordt er door de klas geroepen. Ik kijk rustig op van mijn tekeningen en kijk recht en de ogen van de docent.

'Ja?' vraag ik relaxed.

'Zou je je tekeningen even met rust willen laten? Of wil je ze aan de klas laten zien?' Ik lach uitdagend en Liam en Zayn grinniken ook.

'Nee, dank je.' Liam maakt een teleurstellend geluid en ik kijk hem lachend aan.

'Jammer, Tommo!' roept Zayn en ook hij wordt aangesproken. Als de les eindelijk is afgelopen, hebben we gym. We lopen naar de kleedkamers en als ik mijn shirt uittrek kijk ik toch altijd nog een keer naar mijn litteken op mijn arm.

'Tommo, schiet eens op!' grinnikt Zayn. Ik lach en kleed me wat sneller om. We lopen met z'n drieën de gymzaal in en worden al snel opgemerkt door de docent. Hij laat de kast die hij aan het verschuiven was staan en loopt vreemd genoeg naar ons toe.

'Hey jongens. Hey Louis.' Waarom zegt hij mij apart? Zou hij door hebben dat ik..? Nee, dat kan niet.

'Hoe is het? Gaat het al wat beter na vorige week?'

'Eh... Jawel.' zeg ik alsof ik het niet meer helemaal weet. Hij staart alleen naar mijn arm en mompelt wat.

'Sorry?' vraag ik en ik merk dat ik brutaal begin te worden.

'Dat het niet mooi geheeld is.'

'Klopt.' Ik voel dat ik geïrriteerd wordt van zijn aandacht. 'Verder nog iets?' zeg ik kijkend naar de jongens die aan het voetballen zijn.

'Nee.' zegt de docent en hij loopt weer naar de kast. Geïrriteerd loop ik naar de jongens en begin te voetballen.

'Louis! Ik sta vrij!' roept Will. Ik mag Will niet echt, hij zoekt telkens contact maar niemand van ons drieën heeft daar echt zin in. Ik haal m'n schouders op.

'Dus?!' roep ik nog chagrijniger terug, in de hoop dat hij weggaat. In plaats daarvan gaat hij verder met voetballen en probeert hij de bal te pakken. Ik kijk de jongens even aan en knikken als teken dat hij echt weg moet gaan. Wat denkt hij wel niet?!

'Gewoon overschieten?' vraagt Liam zacht en we knikken. We voetballen nog wat met z'n drieën tot de les echt begint.

Na de les gaan we naar buiten om pauze te houden, tot we onze mentor tegenkomen.

'Louis?' vraagt hij.

'Ja?' Moet dit?! Van binnen lach ik om mezelf, ik heb echt een rotdag.

'Heb je even tijd om het over een paar dingen te hebben?' Ik kijk even snel naar de jongens.

'We wilden eigenlijk net pauze houden.' zeg ik met een kleine, bijna onopvallende zucht.

'Snap ik.' Hij blijft even stil en gaat met zijn hand door zijn blonde haar. 'Kan het even kort?'

Ik kijk even zuur en knik dan.

'Ik zie jullie zo.' zeg ik tegen de jongens en ik loop met onze mentor mee. We gaan in een leeg lokaal zitten en de docent gaat op een mannelijke manier op een van de stoeltjes zitten. Zelf ga ik onderuitgezakt zitten en kijk even op de screenlock van mijn telefoon hoe laat het is.

'Dus...' begint de jonge mentor. Zijn blauwe ogen kijken me diep aan en gelijk denk ik aan de groene ogen van Harry. Harry... Gelijk krijg ik een glimlach op mijn gezicht bij de gedachte dat ik hem vanmiddag weer zie.

'Vorige week? Wat was er gebeurt?' Mijn glimlach verdwijnt weer.

'Met gym?' Hij knikt. 'Ik werd duizelig, viel en werd bewusteloos. Toen gingen Liam, Zayn en de gymdocent mee naar de huisarts.'

'Oké. En hoe voel je je nu?' Ik haal mijn schouders op.

'Gewoon goed.'

'Geen last meer gehad van duizeligheid?' Ik schud mijn hoofd, ook al had ik dat wel. Nadat Harry en ik gezoend hadden en ik naar huis liep, werd alles weer zwart voor mijn ogen. Ondertussen stelt hij nog wat vragen en na het kruisverhoor loop ik weer naar de jongens.

Een wat langer hoofdstuk! Hope you enjoy it

Loveyou,

xIworkinabakery