Issues // Larry Stylinson DUTCH

32. // Harry

Het briefje op de tafel is kort maar duidelijk. Louis is met zijn vrienden weg tot waarschijnlijk na middernacht. Voor wat gezelligheid bel ik Niall op.

'Met Niall.' zegt hij zakelijk.

'Nialler!' begroet ik hem en hij lacht.

'Hey Hazza!'

'Lou is weg met z'n vrienden, dus ik dacht laat ik Niall bellen.'

'Nou, Harry.' zegt hij met een hoge stem die me doet denken aan een van onze docenten. 'Wat een goede keuze, zeg.' Ik lach.

'Ja, ik weet het. Ik ben ook heel goed.' zeg ik gespeeld en we lachen.

'Maarre... Ik heb eigenlijk ook wel zin om iets te doen.' zegt Niall. 'Zullen we anders naar het festival?'

'Is goed!' antwoord ik enthousiast. 'Zal ik anders jou toekomen? Dan zien we wel.' Na een paar 'tot zo's hang ik op. De geleende schooltas van Louis leg ik op de tafel naast het briefje. Ik denk niet dat het nodig is om een nieuw briefje te schrijven, aangezien ik waarschijnlijk veel eerder thuis ben. Mijn jaszakken vul ik met mijn portemonnee, sleutels en telefoon en ik sluit het appartement weer af. Als ik uitadem vormt mijn warme adem wolkjes in de koude lucht. Met mijn handen in mijn zakken loop ik naar Niall's huis. Daar aangekomen pak ik mijn sleutels en open de voordeur. Best gek eigenlijk dat ik van drie huizen een sleutel heb, denk ik grijnzend bij mezelf.

'Niall!' roep ik door het huis en even later volgt er een blonde jongen met happy socks op de trap.

'Nou dat is lang geleden.' zeg ik sarcastisch tegen hem en ik hang mijn jas op. Samen met Niall loop ik naar zijn kamer op de eerste verdieping. Eenmaal op zijn kamer is het weer zoals het altijd is, kleding overal op de grond, zakken chips op zijn bureau en zijn onopgemaakte bed met daarop zijn schooltas. Zijn tas rolt hij met een klap op grond en gaat zelf op het bed zitten. Ikzelf ga op zijn bureaustoel zitten en graai in de zak met chips. Niall kijkt me met grote ogen aan.

'Zit je nou aan mijn chips?' vraagt hij vol ongeloof. Ik knik en doe alsof er niks aan de hand is aangezien hij dit meestal zegt.

'Nou geef mij ook eens wat dan.' zegt hij met een pruillipje.

'Vooruit.' Ik geef de zak door en kijk toe hoe Niall de bodem van de zak bereikt.

'Ik dacht eigenlijk dat Louis je wilde spreken.' zegt Niall dan. Ik haal mijn schouders op.

'Misschien was het inderdaad niks.' Niall kijkt me doordringend aan, want we weten allebei dat dat niet waar is.

'Kom.' zegt Niall en hij gooit de lege zak achter zich neer. 'Laten we naar het festival gaan.'

In stilte loop ik achter hem aan de trap af en kijk hoe hij zich klaarmaakt om weg te gaan. Zonder iets te zeggen lopen we samen de deur uit richting het festival. De muziek van het festival doorbreekt de stilte, maar er is nog een geluid dat mooier klinkt dan deze rust.

'Waarom zijn we eigenlijk stil?' Niall vraagt het lachend en gelijk begin ik ook te lachen.

'Geen idee. We klinken inderdaad niet zo enthousiast.'

'Zet Lou even uit je hoofd.' zegt Niall dan serieus en gaat verder met een grijns. 'Ik ga wat te drinken halen.'

Het enige drinken dat ik om me heen zie is alcohol en ik ben even bang dat hij iets sterks gaat halen. Tussen alle mensen en kleine barretjes raak ik het zicht op Niall kwijt. Waar zou hij kunnen zijn? Mijn ogen glijden over de mensenmassa en ik probeer de blonde Ier te vinden. Ik had beter met hem mee kunnen gaan. Langzaam loop ik in de richting waarin hij liep en wurm me tussen de mensen door.

'Waar ben je Niall.' zeg ik zachtjes en kijk over alle kleinere mensen heen. Achter me hoor ik mensen lachen en gelijk kijk ik om. Maar ze lachen niet om mij, ze hebben gewoon lol met elkaar. Ik kijk naar de springende jongens met hun drank half klotsend uit hun rode bekertje. Het rode en blauwe licht kruist elkaar wanneer alle boxen worden opengedraaid en er steeds meer mensen beginnen te bewegen op de muziek. Het overzicht over de massa verdwijnt langzaam wanneer de kleuren vervagen in de kleuren van de spotlights. Alleen het contrast van donker en licht is nog merkbaar. Ik laat mijn gewicht rusten op een van de barren en bekijk de dronken jongens die met hun rug naar me toe staan. Ze fluiten naar een meisje. Het blonde meisje kijkt om en kijkt gelijk weer weg. De jongens roepen nog wat maar het meisje is al verdwenen.

'Hazza!'

Nietsvermoedend draai ik me om. Niall komt naar me toegelopen en duwt een bekertje in m'n handen.

'Dat duurde lang.' zegt hij en hij trekt een verveeld gezicht. 'Maar ik ben er.' Gelijk wordt zijn gezicht weer blij. Hij slaat het bekertje achterover en drinkt het in een paar slokken op.

'Dat was de moeite niet.' zegt hij en hij veegt met de rug van zijn hand zijn mond af. Ik haal mijn schouders op en neem relaxed een klein slokje. Cola. Gelukkig.

'Kwam je bekenden tegen dat het zo lang duurde?' roep ik voor mijn gevoel best hard, maar hij lijkt het niet te horen. Hij vormt met zijn lippen het woord "wat", en ik roep het nog eens in zijn oor. Hij schudt zijn hoofd en kijkt voor zich uit, naar de jongens waar ik net ook naar heb gekeken. Een frons vormt in zijn voorhoofd en hij kijkt mij schuin aan. Ik kijk alsof ik het niet begrijp en hij lacht.

'Is dat niet Lou..?' Het laatste gedeelte van de zin valt weg door de bass van de muziek.

'Lou?' Bedoelt hij nou Louis? Gelijk kijk ik tussen de ongeveer acht  jongens tussen alle andere springende mensen.

'Louis!' roept Niall naar mij en hij wijst naar de middelste jongen. Wanneer er een gat valt door de groep bekijk ik de jongen. Dezelfde kleur lippen die ik uit duizenden kan herkennen, dezelfde blauwe ogen die mijn lichaam hebben gezien, dezelfde blouse die we vanmorgen tegelijkertijd hebben geknoopt. Alles hoort bij Louis. Louis is blijkbaar met zijn vrienden gaan drinken en het is een en al toeval dat ik hem hier heb gespot. Floot hij net ook naar dat meisje?

'Waarom ga je niet naar hem toe?' vraagt Niall. Ik schud mijn hoofd.

'Dan ben jij alleen.' zeg ik terug. 'En trouwens, hij is met zijn vrienden. En dronken.' Niall lacht.

'Iedereen is dronken. En Louis blijft Louis toch?' Ik kijk hem aan. Dat is niet helemaal waar. Dat is helemaal niet waar. Mijn ogen vallen weer op Louis. Op zijn bekertje, op zijn handen.

'Ik red me wel, Harry. Roep hem gewoon.' zegt Niall. Een seconde van twijfeling gaat door me heen. Gewoon doen.

'Louis!' roep ik zo hard als ik kan. Ik kan wel harder roepen, maar dan gil ik als een meisje. Ik zie Louis naar zijn vrienden kijken. Okay, zo dronken is hij dus nog niet.

'Louis!' roep ik weer. Een van zijn vrienden stoot Louis aan en wijst naar me. Ik steek mijn hand op als begroeting en ik zie Louis mij scannen. Hij kijkt twijfelend en loopt naar me toe voordat al zijn vrienden naar hem kijken.

HAPPY BIRTHDAY LOUIS!!! 🎉❤️😍😘🎊