Issues // Larry Stylinson DUTCH

15. // Louis

Vanaf toen ging het heel snel. Ik sliep elke nacht bij Harry en het appartement is intussen volledig gevuld met meubels. Dit is de eerste nacht dat ik weer alleen slaap sinds die dag. Wanneer ik in mijn bed ga liggen, mis ik gelijk Harry's warmte. Ik trek daarom toch maar een van mijn truien aan en probeer te gaan slapen. Als het dan eindelijk rustig wordt in mijn hoofd, komt toch weer het probleem met Zayn en Liam. Wanneer ga ik het vertellen? Ik heb mijn verjaardag nog niet gevierd, want dan moest ik Harry voorstellen aan de jongens. Ik zucht.

'Denk nou maar gewoon aan iets leuks.' zeg ik tegen mezelf en ik draai op mijn andere zij. Harry. Ik mis hem.

'Je moet ook een dagje zonder hem kunnen, Louis.' Nee. Dat kan ik niet.

'Je probeert het maar.' Ik zucht weer geïrriteerd en draai me op mijn rug. Langzaam, heel langzaam val ik in slaap.

'Wat is er met je aan de hand, Lou?' vraagt Harry door de telefoon. Ik smeer ondertussen mijn brood en ga aan tafel zitten.

'Niks.'

'Zal ik naar je toe komen?'

'Nee, dat hoeft niet.'

'Ook niet als ik dat zelf wil?'

'Nee, Harry! Als ik niet kan, dan kan ik niet!'

'Lou...'

'Ik ga vandaag gewoon dingen voor mezelf doen. Voor mezelf!'

'Waarom doe je nou zo boos, Louis?' Hij heeft me al een lange tijd niet meer zo genoemd.

'Er is niets, Harry! Nou, doei. Ik spreek je nog wel.' Het blijft stil.

'Hang dan op.' zegt Harry rustig. Ik zucht.

'Is dat het enige dat je kunt zeggen?!' zeg ik verontwaardigd.

'Louis, ik heb net al geprobeerd normaal tegen je te praten...'

'Normaal?!'

'Ja, Louis! Normaal! En blijkbaar wil je jezelf opsluiten, dus ik bel je vanavond wel, als je me mist. Ik hoop tenminste dat je me, net als ik jou, gisteren miste. Dus. Doei Louis. Tot vanavond.' En hij hangt op. Waarom moeten we nou ruzie hebben? Alleen omdat ik in de knoop zit? Omdat ik me een keer niet okay voel? Alleen omdat ik zo'n loser ben dat ik mijn vrienden niet durf te vertellen dat ik een vriendje heb?

'Lekker bezig Louis. Heel handig.'

Ik zet mijn koptelefoon op en muziek schreeuwt door mijn hoofd. Even Harry vergeten. Ik pak de stofzuiger en pak weer het alledaagse leven op. Voor mezelf zorgen heb ik alweer een tijd niet gedaan, maar ik lieg als ik zeg dat ik het heb gemist. Voordat ik het weet krijg ik weer trek en kook ik een maaltijd. Als ik net twee happen heb gegeten, gaat mijn telefoon weer af.

'Met Louis.' zeg ik emotieloos en zonder te kijken wie het is.

'Hé.' hoor ik Harry zacht zeggen. Van binnen zucht ik, maar het voelt niet goed.

'Hé.' zeg ik dan maar wat harder terug.

'Hoe, eh... Hoe was je dag?'

Ik snuif even. 'Wel goed.'

'Mooi.'

'Die van jou?' vraag ik dan maar.

'Ook wel okay.'

'Okay.' Je merkt dat Harry zich niet goed voelt, maar ik heb nu geen zin in een klaag verhaal. Zeker niet van hem.

'Goed, nou, eh... We spreken elkaar vast nog wel een keer.' zegt hij.

'Yup.'

'Doei.'

'Doei.'

Het meest awkwarde gesprek van het jaar. Van mijn hele leven. Je kon merken dat ik boos was en dat Harry waarschijnlijk had gehuild vandaag. Ik ben gestopt met mijn huilerige gedrag en ik heb er niet bepaald spijt van. Ik gedraag me nu eigenlijk meer zoals ik doe op school. Ik schuif mijn eten in de prullenbak. Daar heb ik toch geen zin meer in. Weer gaat mijn telefoon en ik zie op de achtergrond een foto van Zayn.