Issues // Larry Stylinson DUTCH

12. // Harry

Zijn normaal zo mooie blauwe ogen staan gespannen en vol met zorgen. Hij doet afstandelijk, maar ik weet niet waarom. Ligt het aan mij? Van binnen scheld ik mezelf uit. Het ligt aan mij. Ik had hem niet moeten zoenen. Het zal vast te onverwacht geweest zijn. Of het ligt aan Niall. Zou Lou hem eigenlijk wel mogen? Of kwam het doordat hij zich schuldig voelt omdat hij niet kon blijven.

'Harry, ik...'

'Lou, het geeft niet. Ik, eh, je... Je moet je niet schuldig voelen, ik, eh... Het geeft niet dat je niet kon blijven en...'

'Harry?' onderbreekt hij me.

'Ja?' vraag ik onzeker.

'Dat is het niet, ik...' Hij valt in mijn open armen, nog voordat hij zijn zin afmaakt. Zijn spieren zijn nog steeds gespannen en ik wrijf over zijn rug maar het helpt niet. Ik laat hem zachtjes los en zie dat hij tranen in zijn ogen heeft.

'Lou..? Wat is er?' Hij schudt zijn hoofd en kijkt naar de grond.

'Wil je even naar mijn huis?' Hij knikt.

We lopen stil naar mijn huis terwijl ik zijn hand vasthoudt. Ik open de deur met mijn vrije hand en laat Lou naar binnen. Ik neem hem mee naar boven en ik ga op het bed zitten. Louis kijkt naar een plekje om te zitten en ik klop tussen mijn benen, waar hij gaat zitten. Ik sla mijn armen om hem heen en voel de tranen erop vallen. Ik druk zachtjes kusjes in zijn nek en als ik opkijk valt mij een blauwe en dikke plek op zijn slaap op. Ik wacht tot hij gaat praten en besluit er later naar te vragen.

'Voor mijn moeder overleed' begint hij snikkend, 'vertelde ik dat ik gay was. Mijn moeder zei dat ze het accepteerde maar mijn vader verstootte me. Hij begon eerst met schelden, toen met slaan.' Hij wrijft over de blauwe plek waar ik net naar keek en het doet pijn in mijn hart om me dit voor te stellen.

'Die avond dat ik je ontmoette, had mijn vader geschreeuwd tegen me. Hij had gezegd dat mijn moeder het vechten tegen haar kanker opgaf toen ze het hoorde van mij.' Hij barst in tranen uit en met sussende geluidjes en wat heen en weer gewieg, wordt hij langzaam rustig.

'H-Hoeveel mensen weten dit?' stotter ik.

'Alleen jij.' zegt hij zacht. 'Jij en ik.'

Ik laat ons naar achter op het bed vallen. Ik lig op mijn rug en Louis gaat op zijn buik half op me liggen. Ik zucht even.

'Waar denk je aan?' vraagt Lou.

'Wat wil je dat ik tegen je zeg?' denk ik hardop. 'In hulp van anderen heb je denk ik geen zin. Je kan natuurlijk altijd hier slapen.' Lou kijkt even op en weer weg.

'Lou?'

'Ja?'

'Blijf je hier slapen?' vraag ik. 'Ik wil niet dat je je alleen voelt.'

'Als je dat wilt?' Ik knik.

'Yes please.' Hij grinnikt en het blijft even stil. Fijn stil, tot mijn moeder roept.

'Harry?!' Ik zucht en Louis lacht. Hij lacht met die pretoogjes waarvan je wenst dat ze altijd naar je zullen lachen.

'Ja?!'

'Kom je eten?!'

'Kom.' zeg ik zachtjes tegen Lou.

'Heb je trek?' Lou knikt. Als we beneden zijn loop ik met mijn armen nog om hem heen naar de eettafel.

'Oh, hoi Louis!' begroet mijn moeder Lou. Ik kijk trots naar hem. Louis gaat bij op schoot zitten, aangezien er te weinig stoelen zijn en ik schep ook wat te eten voor hem op.

'Dus...' begint mijn vader. 'Jullie zijn samen?' Ik grijns nog breder en knik. Ik zie Louis ook knikken en we kijken elkaar kort aan.

'Oh, en mam? Kan Louis hier blijven slapen?' Mama kijkt me even twijfelend aan maar knikt dan.

'Vooruit. Maar vergeet school morgen niet. En vraag jij het ook nog even aan je ouders, Louis?' Ik zie Louis even naar zijn eten kijken en een knikje geven.

'Ouder.' mompelt hij. Mijn ouders maken even oogcontact met mij en elkaar en ik knuffel Louis.

'Het geeft niet.' zegt hij kijkend naar mijn ouders.

'Is hij..?' vraagt mijn moeder voorzichtig.

'Mam!' sis ik. 'Hou eens op!'

'Harry. Het geeft niet.' zegt Louis lief tegen mij en kijkend naar mijn ouders: 'M'n moeder is overleden.'

Mijn moeder knikt en ik zucht geërgerd.

'Gemma?' vraag ik om het onderwerp te veranderen. 'Ging jij morgen niet met je vriendinnen afspreken? Wat ging je ook al weer doen?' Ik voel Louis hand over mijn been wrijven als bedankje.

'Dat weet je toch? We gaan op vakantie, naar Spanje. Wij hebben eerder kerstvakantie dan jij.' Ik trek een pruillipje.

'Nou zeg.'

'Gaan jullie nog weg, Harry?' vraagt Lou. Ik schud mijn hoofd.

'Nee. Wij blijven lekker thuis.'

'Het is heerlijk, mevrouw.' zegt Lou. Ik grinnik even en kijk naar mijn moeder.

'Anne is het voor jou. Ik voel me al zo oud. En dank je.'

'Het is inderdaad lekker, lieverd.' zegt mijn vader. Ik kijk hem even aan en hij begint te lachen.

'Ja, Harry. Kijk eens naar jezelf met je liefde op schoot!' Ik lach en Louis geeft me grijnzend een kus op mijn wang. Als hij weer rechtop zit druk ik een kusje in zijn nek.

'Harry!' fluistert hij en ik geef hem er nog een. Na het eten helpt Louis mijn moeder met het afwassen en ik sta alleen een beetje te knuffelen met Louis en kusjes te drukken in zijn nek en op zijn wang. Daarna gaan we samen naar boven en trekt Lou een trui en joggingsbroek van mij aan. Als we een film kijken op mijn laptop komt hij tegen mij aan liggen en ik kreun genietend. Louis grinnikt en knijpt in mijn kont.

'Ik hou van je.' zegt Lou op een gegeven moment. Ik geef hem een kus en mompel een 'ik hou ook van jou'. Louis grinnikt en zoent me. Na de film kruipen we in bed en ook dan zoek ik zijn warmte op en ga ik tegen hem aan liggen. Langzaam valt hij in slaap en kijk ik nog lang naar hem. Ik kan geen genoeg van hem krijgen.

Loveyou,

xIworkinabakery