Issues // Larry Stylinson DUTCH

28. // Harry

'Je ziet er verschrikkelijk uit, Harry.' Ik kijk Niall aan.

'Dankje.' zeg ik sarcastisch en werp nog een blik op de vieze spiegel. Hoe vaak zouden de schoonmakers van school deze schoonmaken? Uitzonderlijk weinig schat ik. Ik kijk naar de opgezwollen huid rond mijn ogen.

'Heb je veel gehuild gisteren?' vraagt Niall en ik kijk hem weer aan.

'Alleen toen ik weer in mijn slaapkamer zat.'

'Was je erg boos?' vraagt hij voorzichtig.

'Jeetje, Niall. Natuurlijk was ik boos!' Kwaad kijk ik hem aan, maar hij kijkt niet geschokt van mijn reactie. Hij weet dat ik het niet zo bedoel.

'Natuurlijk was ik boos.' Ik hoor mezelf in de herhaling vallen. 'Ze accepteren me niet. De enigen die me wel accepteren zijn Louis en jij!' Vloekend schop ik tegen de prullenbak naast de wasbak.

'Harry, luister. Ik weet dat je dit niet wilt horen, maar ze accepteren je wel. Ze willen je beschermen.' Ik voel mezelf schuldig maar probeer het te verstoppen. 'Ze willen het beste met je voor, ook al verschillen jullie van mening daarover.' Ik kijk hem kinderachtig aan.

'Ze accepteren Louis niet.'

'Nee, Harry. Zij zijn nog niet vergeten dat jij doodongelukkig op je kamer zat vanwege Louis.'

'Ach, man. Iedereen heeft toch ruzie?!' Weer verkoop ik de prullenbak een trap en er ontstaat een kleine deuk.

'Precies, Harry. En dit komt ook wel weer goed.' Stil kijk ik hem aan. Ik wil hem zo graag geloven, maar dat is gewoon niet mogelijk. Het komt namelijk niet altijd goed. Nog voordat ik wist dat ik een knuffel nodig had, lig ik in Niall's armen.

'Het komt echt wel goed. Met je ouders, jou en met Louis.' Hoewel het best emotioneel is, stromen er geen tranen. Wat ik trouwens niet zo erg vind, want ik hoef er op zich niet nog beroerder uit te zien.

'Ben je een beetje okay?' vraagt Niall als hij me loslaat en ik knik. Samen lopen we naar het lokaal waar we les hebben.

'Te laat.' horen we gelijk als we de deur opendoen. Nog voor we een stap naar binnen hebben gezet, komt de docent op ons aflopen.

'Horan en Styles. Jullie zijn te laat.' Dat had je net ook al gezegd, denk ik bij mezelf.

'Na de les blijven jullie langer zitten.' We kijken hem nog steeds aan, wachtend tot hij een stap opzij zet en we naar binnen kunnen. Iedereen op de gang heeft ondertussen mee kunnen genieten van onze te laat melding.

'Nou?' vraagt hij dan.

'Mogen we dan binnenkomen?' vraag ik, mijn geïrriteerde bui hopeloos negerend. De docent knikt en doet een stap opzij. De enige plekken die vrij zijn, zijn helemaal vooraan in de klas. Wanneer we zitten, bijna op schoot bij de docent zo dichtbij, gaat hij verder met nakijken van de toetsen. De hele klas is stil en het duurt even voordat ik me realiseer bij welk vak we zijn. Niall heeft ondertussen zijn boeken al voor zich en kijkt grijnzend naar mij.

'Geschiedenis, Harry.' fluistert hij, wat een strenge blik van de docent oplevert. Ik knik grijnzend naar Niall en pak mijn boeken.

Maar dat is uiteindelijk het enige wat ik heb gedaan deze les, aangezien ik diep in gedachten was over Louis. Ik zie dat Niall net zijn laatste zin van de opdracht schrijft als de bel gaat.

'Hard gewerkt?' vraagt Niall en hij wijst naar het lege papier. Ik knik en grinnik even. Langzaam sta ik op maar bedenk me dat we moeten blijven zitten. Het lijkt eeuwen te duren voor de laatste leerling uit het lokaal is en de docent de deur sluit.

'Sorry dat we te laat waren, me-' Met een harde klap slaat de docent de bordenwisser op de tafel. Niall kijkt geschokt en gekwetst voor het feit dat hij daarvoor gestraft wordt.