Issues // Larry Stylinson DUTCH

4. // Harry

Na een saaie schooldag besluit ik om naar het park te gaan, naar hetzelfde bankje, hopend daar die jongen aan te treffen.

'Dus je kan niet?' vraagt Niall nog een keer. Ik schud weer mijn hoofd en hij zucht.

'Wat is er vandaag met je? Je doet zo... zo anders?'

'Er is niks.' zeg ik en ik kijk hem aan.

'Er is toch niks ernstigs gebeurt?' Ik schud mijn hoofd.

'Oh wacht, ik weet het al!' Ik kijk hem aan met een vragende blik. Hij stopt met lopen en gaat verder. 'Je hebt een jongen gespot!' roept hij zacht zodat niet iedereen het hoort. Niall weet dat ik gay ben. Ik twijfel of ik antwoord zal geven.

'Ja hè? Ik heb gelijk hè?!' zegt hij enthousiast waardoor ik moet lachen. Dan knik ik toch. Hij mag alles van me weten. Mijn lach is gelijk weg als ik me realiseer dat ik die jongen nooit meer zie.

'Waar heb je hem ontmoet?' vraagt hij als we verder naar huis lopen.

'In het park. Hij was echt knap. En lief. En... perfect.' Niall maakt een schattig geluidje en ik grinnik.

'Maar? Kan je nou wel afspreken?' Ik schud mijn hoofd.

'Helaas.' lach ik als ik zijn pruillipje zie. Ik zeg hem gedag bij de splitsing en loop naar het park. Eenmaal in het park ga ik op het bankje zitten en stuur ik mijn moeder een bericht dat ik nog niet thuis kom. Even later krijg ik een appje van Niall met de vraag waar ik eigenlijk naartoe ga. Ik antwoord dat ik naar het park ben gegaan en Niall vraagt of hij me gezelschap moet houden. Ik stuur dat het goed is en na zes minuten komt hij aangelopen.

'Dus, wat is je plan?' vraagt hij.

'Plan? Nou, gewoon hier zitten en hopen dat hij ook komt.'

'Maar hoe ging jullie gesprek dan?' vraagt hij. Ik vertel hoe het ging en hij kijkt me vol medelijden aan.

'Dat is, eh...' zegt hij maar hij kan zijn woorden niet vinden.

'Ja, ik weet het.' zucht ik. We blijven nog zitten, totdat Niall naar huis moet.

'Blijf je hier?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.

'Je mag wel bij ons komen eten?' zegt hij vrolijk en ik knik.

'Dankje.' Hij slaat een arm om mijn schouder en we lopen samen naar Niall's huis. Daar thuis is het een vrolijke boel, in tegenstelling tot ons huis gisteravond. Heel even vergeet ik die jongen, maar als ik denk dat ik hem vergeten ben, denk ik toch weer aan hem. Ik krijg hem niet uit mijn hoofd. Ik word opgeschrikt uit mijn gedachtes als ik het geluid van mijn telefoon hoor.

'Mam?' Terwijl ik het zeg, bedenk ik me gelijk dat ik niet had verteld dat ik bij Niall zou eten.

'Harry! Waar ben je?'

'Sorry mam, ik ben vergeten om te zeggen dat ik bij Niall eet.' Het gezin aan tafel is stil en ik excuseer me maar even. Ik loop naar de gang en tegelijkertijd praat mama ongerust over dat ik had moeten bellen.

'Sorry mam. Ik ben tien uur thuis denk ik.' Mama zucht even.

'Nou ja, goed dan. Doe de groeten aan zijn ouders.' zucht mama.

'Doe ik. Love you. Tot vanavond.' zeg ik en ik hang op. Ik loop de kamer weer binnen en iedereen is weer vrolijk aan het praten.

'Ik was vergeten mijn moeder te bellen. Jullie moeten de groeten hebben.' zeg ik als ik de vragende blikken zie. Iedereen knikt en de vader van Niall praat over wat voor geks er vanmiddag was gebeurd.

Loveyou

xIworkinabakery