Issues // Larry Stylinson DUTCH

17. // Louis

Die dag was Camila naar huis gegaan. Ik voelde me slecht over Harry, hij zag er teleurgesteld uit. Maar aan de andere kant, het is uit dus waarom zoekt hij me op? Hij geeft om je. Echt niet, waarom hadden jullie dan ruzie? Hij geeft wel om je en hij wilt het goedmaken. Ik zucht, want al die vragen doen me alleen maar meer twijfelen. Mijn telefoon maakt een geluidje en ik pak hem op. Ik zie dat Camila vanmorgen een paar appjes heeft gestuurd en vanmiddag nu ook.

Camila: Hé
Camila: Vanmiddag gisteren afmaken?
Camila: Louis?

Ik kijk naar de nieuwe berichtjes.

Camila: Louis?!
Camila: Waarom negeer je me?!
Camila: Louis kom nu naar me toe

Ik besluit toch maar te antwoorden.

Louis: Mis je me nu al ;)
Louis: Ik kom wel naar je toe

Ik fiets de weg die ik gisteren gelopen heb toen ik Camila thuisbracht. Ik druk op de deurbel en Camila doet gelijk open.

'Hey.' begroet ik haar met een glimlach. Haar gezicht daarentegen staat op onweer.

'Louis!' schreeuwt ze en ze trekt me naar binnen. 'Waarom reageerde je niet?!'

'Relax, ik ben er nu.'

'Relax?!' schreeuwt ze en dan, langzaam komt ze naar me toe en valt ze stil. 'Er had zo veel gebeurd met je kunnen zijn.' hijgt ze in mijn nek. Ze drukt kusjes in mijn nek en laat haar handen mijn borst en rug verkennen. Langzaam zakken haar handen naar beneden en ik kreun onbewust.

'Hahah, dirty boy.' lacht ze en ze loopt grijnzend weg. Ik haal mijn schouders op en plof op de bank. Camila haalt wat te drinken en zet het op tafel neer. Ik kijk en ruik eraan maar kan het niet plaatsen.

'Wat is het?' vraag ik haar.

'Mijn eigen cocktail.' zegt ze zelfvoldaan. 'Best goed, al zeg ik het zelf.'

Ik neem een slok en proest het bijna uit. Ik mompel over dat het sterk is en ze vertelt me dat er meer dan zestig procent alcohol in zit.

'Zestig?!' vraagt ik verbaast en ze knikt grijnzend. Ik zet het even weg en kijk haar aan. Zij neemt de laatste slok en zet haar glas ook weg. Ze klimt langzaam op me en zoent me. Van mijn mond tot mijn buik en verder naar beneden. Ze neemt me al zoenend mee naar haar slaapkamer en duwt me op bed. Hongerig trekt ze haar shirt uit en trekt ze ook mijn shirt uit. Wanneer ze haar nagels over de sluiting van mijn broek laat gaan, plaats ik haar handen meer naar boven en zoen haar op haar mond. Ze zoent me kort terug en wilt weer verder gaan, maar ik houd haar tegen.

'Wat is er?' vraagt ze hijgend. Ik kijk onverschillig en haal mijn schouders op.

'Geen zin.' Camila kijkt me vol ongeloof aan en maakt een bitchy geluid.

'Hoezo "geen zin"?!' zegt ze en ze gaat rechtop op mijn heupen zitten. Ik krabbel ook rechtop met haar nog op mijn schoot.

'Ander keertje.' zeg ik tegen haar lippen als ik haar een kus geef.

'Laat ook maar.' zegt ze en trekt haar shirt aan. Ze gooit chagrijnig mijn shirt naar me toe en stampt de slaapkamer uit. Ik zucht. Ik had meer zin in Harry. Ik kan het niet meer ontkennen. Maar Harry zei me goodbye. Nadenkend loop ik naar beneden en Camila zet me er schreeuwend uit. Ze gooit de deur overdreven hard dicht en ik pak mijn fiets. Ga ik nu naar Harry? Nee. Gisteren was hij duidelijk, hij wilt me niet meer.

Zodra ik thuis ben, pak ik mijn telefoon. Terwijl ik wil sturen naar Camila dat ik het uitmaak, krijg ik een appje van haar.

Camila: Sorry Louis
Camila: Ben gewoon geïrriteerd vandaag

Ik zucht. Ik besluit het nog niet uit te maken en stuur wat terug.

Louis: Okay
Louis: Geeft niet denk ik

Al snel krijg ik een antwoord en ik pak mijn net weggelegde telefoon weer op.

Camila: Denk je?
Camila: Ik wil het wel bewijzen
Camila: Vanavond bij mij?

Ik zucht. Ik kan nu niet afwijzen.

Louis: Okay
Louis: Zie je dan

Maar dat duurde korter dan ik hoopte. Ik sta weer voor haar deur en weer bel ik aan. Ze heeft zich omgekleed en een wat sexiere outfit maar het ziet er sletterig uit. Het boeit me niet echt en al gelijk zoent ze me. Al zoenend gooi ik de voordeur dicht en neemt ze me weer naar haar slaapkamer. Maar dan open ik mijn ogen echt en besef me wat ik aan het doen ben. Ik doe precies hetzelfde als vroeger op de feestjes van Zayn en Liam. Ik nam ieder meisje naar bed, ook al wist ik dat ik gay was. Harry. Ik moet naar Harry. Ik moet het goedmaken. Fuck, dit is fout. Gelijk duw ik haar van me af.

'Wat is er nu weer?!' vraagt ze.

'Je wilt alleen maar aandacht van me. Elk moment van de dag wil je mijn aandacht!' zeg ik haar terwijl ik mijn shirt alweer aantrek.

'Nou en? Dat hoort een vriendje toch te geven?!' schreeuwt ze.

'Het gaat je niet om mijn hart!' roep ik terug. 'En natuurlijk wist ik het van te voren maar het is genoeg!' En met die woorden ren ik naar de voordeur en laat haar achter. Ik race naar Harry's huis en zie op de straat al dat hij wakker is en op zijn kamer zit. Met een zenuwachtige zucht druk ik op de deurbel. Na een aantal seconden doet zijn zus open.

'Hey.' begroet ik haar.

'Ehm. Louis.' begroet ze mij twijfelend. 'Ik zal Harry vertellen dat je er bent. Blijf hier maar wachten.' Ze is terughoudend en dat begrijp ik ook wel. Ik heb Harry laten stikken.

'Louis?' Een stem haalt me uit mijn gedachten. Een stem die ik gemist heb de laatste week. Ik besef me nu dat ik hem zo erg heb gemist, maar toch val ik niet in zijn armen. Het voelt vreemd en ongemakkelijk. Ik begin te twijfelen of ik hier wel naar toe zou moeten zijn gegaan.

'Hey.' begroet ik hem na een stilte.

'Wat doe je hier.' Ik denk na over waar ik zal beginnen, waar ik de fout in ben gegaan of wat mij verleid heeft.

'Het spijt me.' is het enige wat ik kan zeggen. 'Het spijt me.' Harry's ogen vullen zich met tranen.

'Nee.' zegt hij. 'Het spijt je niet.' Hij loopt naar me toe waardoor ik naar achter deins.

'Kom maar terug als het je echt spijt.' Hij slaat de deur dicht. Ik voel me afgeslagen. Vernederd. Ik heb me kwetsbaar opgesteld en ik word afgewezen. Boos fiets ik naar huis. Uit frustratie doe ik alles met een randje geweld en als ik thuis ben, loop ik naar mijn bed en plof neer. Ik blijf een tijdje zo liggen tot ik de kracht vind om te schreeuwen van frustratie.

'Fuck Louis!' roep ik en ik hijg een beetje uit. 'Fuck, fuck, fuck!'

'Je bent waardeloos. Echt waardeloos.' schreeuw ik tegen mezelf terwijl ik op het bed begin te meppen. Na een tijdje word ik rustiger en ga ik weer liggen op het bed met mijn ogen dicht. Ik zucht gefrustreerd.

'Waarom?' vraag ik mezelf fluisterend. Telkens zeg ik het woord opnieuw terwijl ik beetje bij beetje mijn stem ga verheffen.

'Laat ook maar.' zeg ik dan tegen mezelf en ik sta op. Ik doe wat alledaagse dingen waarvan ik hoop dat ze me afleiden. En ik ben ook afgeleid, afgeleid door Harry. Door alle problemen die zich opstapelen. Ik laat me vallen tegen de muur.

'I can't. I can't!' roep ik, waarna ik mezelf met vlakke hand een klap op mijn wang geef.

'Jawel. Je moet. Kom op nou, je kan niet je hele leven zo doen.' Okay, conclusie: ik word gek. Het besef doet me pijn. Ik besef me dat ik tegen mezelf aan het praten ben, welke gek doet dat? Ik laat de stofzuiger voor wat het is en loop naar buiten. Waarom ziet de wereld er zo cool uit? Ik loop op mijn automatische piloot naar Harry's huis en blijf voor de deur staan. Na een paar minuten twijfelen druk ik op de deurbel en Harry doet gelijk open.

'H-Harry?'

'Lou.' Zijn gezicht staat neutraal, alhoewel je kunt zien dat hij er slecht uitziet.

'Ik eh...' Ik kijk naar de grond en begin zacht te huilen. 'Ik heb je nodig!' huil ik.

Lang hoofdstuk! Hope you enjoy

Loveyou,

xIworkinabakery