Issues // Larry Stylinson DUTCH

37. // Louis

Ik had het kunnen weten. Ik heb hem laten zitten, dus het is logisch dat hij zo reageert. Toch loop ik enigszins teleurgesteld over straat. Ik heb er spijt van dat ik naar ze toe ben gegaan, ik mezelf namelijk voor schut gezet. Maar nu heb ik wel duidelijkheid: het is uit. Niet dat ik daar heel blij mee ben.

Langzaam komt het besef binnen en het valt als een zware baksteen op mijn lichaam. Ik ben alleen. Ik heb geen vriendje, ik heb geen echte vrienden, ik heb geen familie.

'Hé Louis!' Ik kijk achter me en zie daar Zayn, Liam en nog een gast waarvan ze me de naam ooit hebben verteld.

'Hey lads.' Mijn reactie is een stuk minder enthousiast, maar toch kijken zij nog even blij. Ik loop naar ze toe en geef Liam en Zayn een brohug, de andere gast geef ik alleen een mannelijke handdruk en ik zeg mijn naam.

'Dat weet ik nu wel.' lacht hij en ik krijg een ongemakkelijke glimlach op mijn gezicht. Top. 'Maar omdat jij dat niet weet: mijn naam is Bradney.' Ik lach een beetje mee en ik knik, maar deze naam heb ik nog nooit gehoord. Of ik ben het gewoon vergeten.

'Wij zijn nu net onderweg naar een café, Tommo. Ga je mee?' Ze zijn heel open en heel enthousiast. Misschien heb ik ze verkeerd beoordeeld. Misschien had ik gewoon alleen Harry in mijn gedachten en zette ik daarom iedereen aan de kant om bij hem te zijn.

'Ja, 'tuurlijk.'

Ik geef ze nog een kans. Of eigenlijk geef ik mezelf nog een kans om vrienden te hebben. We lopen samen naar het café en tot mijn verbazing is het echt gezellig. We maken grappen en ze betrekken me in hun gesprekken, voor zover dat kan. Over meiden praten is nooit echt mijn sterkste kant geweest. Bradney is er schijnbaar wel goed in, met zijn verhalen waarvan je zou denken dat 'ie liegt. Wat maakt het ook uit.

'Wanneer was jouw laatste, Louis?' vraagt Bradney als we dan in het café zitten. Zayn doet zijn mond open en begint een zin en gelijk schiet ik in de stress.

'Louis is'

'Vorige week.' zeg ik om zijn zin af te kappen. Bradney knikt.

'Zo...' zegt hij met een overdreven lange "o". 'Dus je staat al een week droog?'

'Jep.' antwoord ik. 'Het wordt maar weer 'es tijd, hè?' Ik praat maar gewoon mee. Ik zie dat Zayn en Liam een paar blikken uitwisselen, maar ze gaan er niet op in.

'Nou, als we het toch over chickies hebben, waarom gaan we vanavond niet naar de club?' vraagt Liam. Zayn knikt instemmend en kijkt mij dan aan.

'Is goed.' reageer ik. Eigenlijk zou ik veel liever thuisblijven, maar wat kan mij het ook schelen?

'Gaan we dan naar jou, Louis? Daar zijn we al een tijd niet meer geweest, dus je bent wel weer eens aan de beurt.' zegt Zayn. Ik knik. Ik denk niet dat ik drank in huis heb, aangezien ik al een lange tijd geen vrienden meer thuis heb gehad en drinken in je eentje is toch niet zo gezellig.

'Komen jullie dan ook bij me eten of gaan we hier wat te nassen zoeken?'

'Bij jou is goed, denk ik.' reageert Bradney. Ik kijk op m'n screen lock en zie dat het al half zes is.

'Zullen we dan maar gaan?' vraag ik als ik naar de lege glazen kijk. Iedereen zegt wat instemmends. Liam betaalt terwijl wij vast naar buiten lopen. De koude wind voelt pijnlijk op mijn voorhoofd en verstop me nog dieper in mijn jas. Liam laat me schrikken door opeens van achteren een arm om mijn schouders te slaan en beiden moeten we lachen.

'Ik moet nog wel wat kratjes halen.' zeg ik tegen hem en hij biedt aan om mee te gaan. Liam roept naar Zayn en Bradney wat we gaan doen en Zayn reageert door de sleutel van mijn appartement tussen zijn wijsvinger en duim omhoog te houden. Samen met Liam loop ik de supermarkt in en we pakken drie kratten bier. Waarschijnlijk krijgen we het niet op, we zijn ook maar met z'n vieren, maar dan heb ik nog een voorraadje. De drie kratjes staan in het krakkemikkige winkelwagentje en we lopen door naar de maaltijden.

'Zal ik spaghetti doen?' vraag ik Liam die een beetje om zich heen kijkt. Ik verwachtte een "ja", maar hij schudt zijn hoofd.

'We zijn toch zeker niet gezond!' lacht hij en hij sleurt me mee naar de diepvries. Ik grinnik als ik zie hoe hij het winkelwagentje fanatiek vult met patat, pizza en bitterballen.

'Toch?' vraagt hij met een grijns op zijn gezicht als hij alles heeft gepakt. Ik lach en duw hem speels weg terwijl ik het winkelwagentje naar de kassa rijdt. Met een grijns leg ik al het eten op de band samen met zet drie flesjes bier en twee boodschappentassen. Ik heb al zoveel tassen, denk ik bij mezelf als de cassiere ze afrekent. Maar ja, dan moet ik ze niet vergeten mee te nemen. Ik betaal het bedrag en kijk Liam dan aan hoe we dit gaan meenemen.

'Eh...' zegt hij en kijkt naar het bier.

'Als ik nou een krat met twee tassen neem en jij twee kratjes.' stel ik voor. 'Dan is het nog wel aardig verdeeld.' Liam knikt en stapelt de kratjes. Ik pak ook mijn spullen en we lopen naar de uitgang. Op zulke momenten ben je gewoon blij met een automatische schuifdeur. We lopen de hoek om en staan al voor de eerste deur van het kleine flatje. Die trouwens niet automatisch is, dus we zullen wel de spullen neer moeten zetten. Ik open de deur met mijn sleutel en laat Liam naar binnen. Met veel geklungel en vallende tassen staan we uiteindelijk boven en daar wordt de deur voor ons opengedaan.

'We hoorden jullie al aankomen.' zegt Bradney in de deuropening.

'Nou dat geloof ik niet hoor.' zeg ik sarcastisch en ik loop naar binnen. Ik leg de spullen neer en pak de frituurpan uit de kast. Ik loop naar het superkleine balkonnetje, waar Zayn op het hekje zit te roken.

Als het eten bijna klaar is, is er al een krat bier leeg. Lachend schud ik mijn hoofd wanneer ik het eten uit de frituurpan en de oven verzamel. We lachen om elkaars verhalen en vooral Bradney is aan het woord, waarschijnlijk omdat wij hem het slechtst kennen. Nou ja, ik maak ook nog wel kans op die titel.

Loveyou,
xIworkinabakery