Issues // Larry Stylinson DUTCH

18. // Harry

'Kom maar terug als het je echt spijt.' Zelfverzekerd doe ik een paar stappen naar voren en gooi de deur dicht. Ik zou hem zo graag in mijn armen willen nemen, maar iets in me houd me tegen. Wanneer langzaam zak ik met mijn rug tegen de deur naar de grond. Stil huilend blijf ik een tijdje zitten, tot ik mezelf vertel om naar mijn kamer te gaan. Ik ga zuchten op mijn bed zitten. Louis zat hier ook, denk ik bij mezelf. Ik kijk mijn kamer rond en alles herinnerd me aan Louis.

'Ik mis je zo.' huil ik. Zoute tranen vallen op mijn lippen. Langzaam gaat de deur van mijn slaapkamer open en ik kijk huilend op. Wanneer ik zie dat het mijn moeder is, en tot mijn teleurstelling niet Louis, huil ik nog harder.

'Shhh...' fluistert mijn moeder terwijl ze naast me komt zitten. Zachtjes wiegt ze me heen en weer terwijl ze over mijn rug wrijft.

'Rustig maar lieverd.'

'Rustig?!' vraag ik boos terwijl de tranen nog stromen en mijn ogen helemaal rood gekleurd zijn. Maar wanneer ik mijn moeder aan kijk, wend ik mijn blik weer naar de grond en breng ik mijn handen terug naar mijn ogen.

'Ik mis hem zo!' roep ik tussen het snikken door.

'Shhh...' fluistert mijn moeder weer.

'Ik kan het niet!' schreeuw ik. 'Ik kan niet zonder hem!' Snikkend haal ik weer adem.

'Rustig, Harry. Hij komt wel terug.'

'Nee!' krijs ik. 'Je snapt het niet!' Ik zie mijn moeder schrikken van mijn toon en ik praat zachtjes en hees van het huilen verder. 'Hij komt niet meer terug. Ik heb de deur dichtgegooid. Hij komt niet meer. Nooit meer. Ik krijg hem nooit meer terug!'

'Oh Harry.' zucht mijn moeder. 'Natuurlijk komt hij wel terug. Als hij echt van je houdt, komt hij terug.' Ik knik.

'Zal ik wat lekkers voor maken?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik zal wat koken voor je.' meldt ze en ze staat op. Ze geeft nog een laatste klopje op mijn schouder voor ze mijn slaapkamer uitloopt.

'Hij houdt niet van me.' snik ik weer. Mijn tranen zijn op. Ik zucht. Hopeloos laat ik me naar achteren vallen op mijn bed, tot mijn moeder een bord met lasagne komt brengen. Ik neem het bord aan, neem een hap en zie mijn moeder tevreden de deur uit lopen. Als ze weg is, leg ik mijn bord naast me neer en krul mezelf op in m'n bed. Even denk ik aan niets en besluit ik Niall te bellen.

'Hey Hazza!' begroet hij mij.

'Hey Ni.' zeg ik en ik snuif mijn neus.

'Hazz? Alles okay?' Ik schud mijn hoofd.

'Nee. Je weet toch dat Louis en ik ruzie hebben?'

'Ja?' vraagt hij twijfelend.

'Hij' begin ik, maar ik begin weet te huilen. 'Hij heeft een ander.'

'Och Harry.' zegt Niall lief maar ik blijf huilen.

'Harry luister eens. Luister, als Louis niet meer bij jou terugkomt, verdien je veel beter. Kijk eens om je heen, er zijn zat leuke jongens!'

'Weet ik wel, weet ik wel.' snik ik. 'Maar ik wil Louis..!'

'Harry...' sust Niall me. Ik denk dat het tien minuten duurde tot Niall zei dat hij moest ophangen nadat hij al voor de derde keer had gevraagd of hij moest komen. Langzaam loop ik nu de trap af om mijn bord lasagne in de keuken te zetten. Ik negeer de blikken van mijn ouders die in de woonkamer zitten als ik aan de keukentafel ga zitten. De hoop die ik had om Louis is voorbij. Ik dacht dat ik me nu meer zorgeloos zou voelen, maar de rust in m'n hoofd keert niet terug. Maar dan, dan slaat mijn hart toch een slag over als de bel gaat. Het geluid waar ik op zat te wachten, maar toch blijf ik verstijfd zitten. Na een paar seconden kom ik verdoofd in beweging en loop ik naar de voordeur. De tijd tussen net toen hij aanbelde en nu leek een eeuwigheid te duren. Nu ben ik maar een paar stappen verwijdert van Louis. Nog drie stappen. Nog twee. Een.

'H-Harry?'

'Lou.' zeg ik verdoofd. Hij ziet er slecht uit, maar oh wat zou ik hem nu graag zoenen.

'Ik eh...' begint hij en de tranen springen in zijn ogen. 'Ik heb je nodig!' huilt hij en hij valt in mijn armen, waar ik eerst van schrik maar na een tijdje pak ik hem stevig vast.

Kort hoofdstukje, but hope you enjoy 

Loveyou,

xIworkinabakery