Issues // Larry Stylinson DUTCH

40. // Harry

'Slaap lekker jongens.' zegt mijn moeder nog als we naar boven lopen. Niall blijft bij me slapen en hij ligt nu naast me in het tweepersoonsbed. De lichten gaan uit en mijn gedachten schieten onbewust naar Louis. Zoals elke avond eigenlijk. Louis houdt me uit mijn slaap. De gedachte van hem naast me voor de spiegel, beiden onze blousen dichtknopend, of de gedachte dat ik in zijn armen lig, blijven maar in mijn hoofd spoken.

'Niall?' fluister ik en ik hoor een mompeling. Het is nog maar kort geleden dat we welterusten zeiden maar Niall slaapt hoogstwaarschijnlijk al. 'Niall?' vraag ik nog een keer en hij draait zich naar me toe.

'Ja? Wat is er?' zegt hij en hij kijkt me met slaperige ogen aan.

'Ik mis hem.' Niall kijkt me verward aan.

'Hoe bedoel je? Wie mis je?' Hij is duidelijk nog niet wakker. Hoe kan hij Louis al vergeten zijn?

'Louis natuurlijk.' Langzaam knippert hij met zijn ogen.

'En nu?' vraagt hij slaperig. De naam Louis zei hem duidelijk nog niets.

'Ik wil hem terug.' zeg ik tegen hem en kijk hem verwachtingsvol aan.

'Louis... Louis? Hm...' Hij wrijft in zijn ogen en dan weet hij het schijnbaar weer. 'Louis?! Maar je was er nog zo zeker van dat je hem niet meer terug wilde!'

'Sst!' zeg ik. 'Ja.' fluister ik. 'Maar ik hou nog steeds van hem.'

'Dus jij ziet jezelf wel weer in zijn appartement slapen, zoenen, sex -'

'Niall, kom op.' zeg ik grinnikend.

'Maar je hebt het gedaan toch, met hem?' Ik kijk hem even fronsend aan. 'Ja dus.'

'Ja, okay. Ik heb het met hem gedaan. Maar ik wil niet gelijk met hem sex gaan liggen hebben. Ik mis hem gewoon. Hij gaf me gewoon een gevoel dat ik bij niemand anders heb gevoeld.'

'Nou, ik zou zeggen, ga naar hem toe.'

'Stel dat ze vrienden bij hem thuis zijn.'

'Dan ga je in het park zitten, net zo lang tot hij een keer langs loopt.'

'Je bedoelt zoals als begonnen is?' Niall knikt.

'Of je stuurt hem gewoon een appje met de vraag of je langs mag komen.' Ik knik. Dat is effectiever denk ik. Ik werd er namelijk ook niet blij van toen hij onaangekondigd bij Niall aan de deur stond waar ik toen ook was. Ik pak mijn telefoon erbij en open de chat met Louis. De bovenin mijn scherm zijn er nog hartjes om de berichten af te sluiten, alsof er niks gebeurd is. Alleen de laatste berichten van Louis verraden het. Ik heb er nooit op geantwoord, misschien heb ik mezelf te snel over hem heen gezet.

Al een uur zit ik na te denken over één whatsappje. Niall's gezicht ligt in het licht van mijn telefoon en ik twijfel er niet aan dat hij eerst meelas maar nu in slaap is gevallen. Beste Louis. Nee, te gewoon. Lieve Lou. Ook niet. Hey Louis. Neh. Hi Lou. Klinkt al beter. Okay, nu een beetje inleiding. Ik heb veel aan je gedacht. Nee. De laatste tijd denk ik veel aan je. Nee. Gefrustreerd klem ik mijn kaken op elkaar en gooi ik mijn telefoon voor me op mijn bed. Waarom lukt het niet?! Je hebt gewoon te lang niet met hem gepraat. Okay, denk ik bij mezelf. Nog één keer proberen. Langzaam begin ik te typen.

Hi Lou. Wanneer kan ik een x naar je huis komen? x Hazza

Ik sluit af met mijn bijnaam die Niall vooral gebruikt. Zou hij dan denken dat ik hem friendzone? Hij is al verstuurd, dus er is geen weg meer terug. Ik leg mijn telefoon weg, maar de verleiding is groot om hem te pakken en net zo lang naar het zwarte scherm te staren totdat hij oplicht. Maar hij zal me waarschijnlijk niet gelijk een antwoord sturen. Misschien kan ik morgen al wel langskomen. Haal maar niks in je hoofd, Harry. Misschien antwoordt hij pas morgen. Die gedachte wordt weggevaagd als mijn mobiel een hard geluid maakt omdat ik een berichtje binnen krijg, alleen niet van Louis. Ik hoor Niall wakker worden.

'Sorry.' zeg ik zachtjes en hij mompelt wat.

'Heb je al wat gestuurd?' vraagt hij dan. Ik knik. 'En al antwoord?'

'Nee.' zeg ik en ik geef hem mijn telefoon met het gesprek. Niall knikt goedkeurend.

'En nu we toch wachten op een antwoord kunnen we net zo goed gaan slapen.' zegt hij dan en hij gaapt overdreven hard. Ik grinnik en leg mijn telefoon naast me op het nachtkastje. We wensen elkaar weer welterusten en ik sluit mijn ogen. Maar van slapen komt het voor ons beiden niet, want mijn telefoon maakt weer een hard geluid.

'Harry...' zucht Niall. Ik lach en zet mijn telefoon op stil. Maar nu hoor ik niet of Louis iets stuurt. Wat als hij nee zegt? En wat als hij ja zegt, dan zou ik echt niet weten hoe ik me moet gedragen. Moet ik hem een kus geven als ik naar binnen ga, of is dat raar nadat ik eerst nee tegen hem heb gezegd? Op dit soort momenten lijkt het me heel gemakkelijk om gedachten gewoon even uit te kunnen zetten zodat je rustig kan slapen.

Loveyou,

xIworkinabakery