Issues // Larry Stylinson DUTCH

1. // Louis

Met een zucht val ik weer in mijn oude wereld, de wereld van de bange en stille jongen. Of meid, zoals mijn vader zou zeggen. Op school ben ik de badboy, omdat ik niet wil laten merken dat ik gay ben. Ik heb al genoeg problemen. Ik draai de deur open en merk dat mijn vader thuis is. Wanneer ik mijn voet op de eerste traptrede zet, heeft hij door dat ik thuis ben.

'Louis?' hoor ik hem vragen. Ik zou nu zo graag onzichtbaar willen zijn, gewoon om te vluchten.

'Ja?' antwoord ik dan toch maar.

'Weet je waarom je moeder het vechten heeft opgegeven?' De steek in mijn borst die ik voel, lijken drie zwaarden die keer op keer in mijn borst worden gestoken.

'Omdat je haar teleurstelde.' gaat hij door. De laatste steek in mijn borst is recht in mijn hart. Ik ren naar boven, naar mijn slaapkamer. Misschien heeft hij gelijk. Misschien heeft ze het echt daarom opgegeven.

'En nu zit ik er mee opgescheept!' hoor ik hem beneden roepen. Waarom zou ze het anders hebben opgegeven? Ze heeft het om mij gedaan. Het is mijn schuld dat ze dood is. Ik ga op mijn bed zitten en pak mijn gitaar. Ik heb al lang niet gespeeld en hij is vals. Ik stem hem en begin wat te spelen. Ik had kunnen zeggen dat ik het goed kon, dat ik zachtjes meezong en dat het me rust gaf, maar dat is niet zo. Teleurgesteld in mezelf leg ik hem weg. Ik trek m'n benen naar me toe en maak me klein. Ik denk dat ik zo een halfuur heb gezeten, alleen denkend aan dat ik zo mislukt ben.

Als ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat het al zes uur is. Ik krijg verschillende appjes van Liam en Zayn, maar ik negeer ze. Ik besluit om naar buiten te gaan, iets wat ik bijna elke dag doe. Ik probeer mijn problemen te vergeten, wat natuurlijk nooit lukt. Ze zullen me altijd achtervolgen. Even later zit ik op een bankje bij het park en ik voel de zoute tranen over mijn wangen vallen. Ik zie dat er iemand naast me komt zitten en ruw veeg ik mijn tranen weg. Kon hij niet ergens anders gaan zitten? Ik heb hier niet bepaald behoefte aan. Ik schuif een stukje bij hem vandaan, maar hij lijkt het niet te merken. Het kan me ook niet schelen.

'Het is best warm voor een winter, vind je niet?' vraagt hij opeens. Ik knik en kijk dan op om nog wat te zeggen, maar wanneer ik hem zie, lukt het me niet om wat uit te brengen. Hij glimlacht naar me, met de mooiste lach die ik ooit heb gezien en zijn groene ogen kijken me diep en vriendelijk aan.

'Klopt.' weet ik dan toch zachtjes uit te brengen. Hij is duidelijk ouder en overduidelijk niet gay.

'Heb je het niet koud? Je hebt geen jas.' vraagt hij bezorgd. Ik schud mijn hoofd. Wanneer ik mijn hoofd naar hem toedraai, krijg ik een nog bezorgdere blik.

'Heb je gehuild?'

'Dat zijn jouw zaken niet.' zeg ik bozer dan wat de bedoeling was. Hij schrikt op van mijn stemgeluid en knikt. Hij geeft even een schouderklopje en mompelt een 'je hebt gelijk' voor hij wegloopt. Wanneer hij uit het zicht is, kan ik mezelf wel vermoorden. Hoe kan ik hem ooit hebben laten gaan? Hij is de liefste, vriendelijkste en niet te vergeten meest knappe jongen die ik ooit heb gezien. Met een zucht laat ik me achterover op het bankje vallen.

'Wat maakt het toch uit.' zeg ik zacht tegen mezelf. 'Hij was niet gay, en ouder, en bovenal zal hij me niet eens zien zitten.'

Nieuw boek, hope you love it

Loveyou

x Iworkinabakery