Flaws and All

Thirty Five

Gabi na nang may kumatok sa kwarto, nakatulog na pala kami ni Zarette at hindi pa napatay ang tv. Hinagilap ko ang remote at pinatay na.

"Zarette wait lang" sabi ko habang kumakalas sa yakap nito but he won't budge.

"Bubuksan ko lang yung pinto, Za"

"Let them wait, yakap muna" yumakap ako saglit hanggang sa naramdaman kong lumuwag ang yakap nya sa akin.

Bumungad sa akin ang isang puting envelope. Dere-deretso na silang pumasok sa kwarto at umupo sa kama. Dinaganan pa nga nila Kiko, Ryan at Ely si Zarette.

Zarette groaned before pushing them away, umayos ito ng upo at yumakap sa unan.

"Dude hindi talaga ikaw yung ama eh. The result is still negative" sabi ni Kiko. Napanatag ako sa narinig kahit naman alam ko na noon palang na hindi sya anak ni Zarette.

"Amaryllis went hysterical. Hindi nya tanggap yung resulta kaya pinaulit namin that explains why we gave you two envelopes. Both negative"

"The result doesn't matter anymore. Alam kong negative yan. Pero iniisip ko yung bata, kung naghysterical si Amaryllis iniisip ko kung paano nya inaalagaan o pinapakisamahan yung bata."

"I mean pakiramdam ko ginagamit nya yung bata para makuha nya si Zarette. Paano kung sasaktan nya yung bata? Ang laki ng posibilidad na ganun yung pwedeng mangyari"

"Pero hindi natin pwedeng kunin yung bata. Hindi anak ni kuya yung bata para magkaroon sya ng karapatan doon."

My heart sank. Naiisip ko palang na umiiyak ang bata sumasakit na ang dibdib ko. Ayokong makakita ng batang nasasaktan at umiiyak.

"We can't do anything about it hal. All we can do is hope that he's in good hands"

Hindi na ako nakasagot pa, tama naman na wala kaming magagawa dahil hindi naman namin kaano ano ang bata.

Sana marealize ni Amaryllis na maaaring magkatrauma yung bata sa ginagawa nya. Sana rin one day akuin ng totoong tatay nito ang responsibilidad nya sa bata

"Mom ayos na ba?" tanong ko habang nakaskype call kami. Nasa meeting si Zarette at mamaya pa sya pupunta dito para sabay kaming mag lunch.

Its been month since the revelation, good thing hindi naman na nanggulo si Amaryllis and I think that's a good sign. Pinapanalangin ko parin na sana trinatrato nya ng tama yung bata.

"Naka book na kami ng ticket. Excited na kaming umuwi anak." napangiti nalang ako habang sinusulyapan sila sa monitor. Busy ngayong araw dahil mid year inventory pero okay lang naman, kaya naman.

"Sige na anak its late here"

"Okay mom. Baka napupuyat na kayo. Thank you mommy, I miss you. See you soon" nag flying kiss pa ako sa monitor bago namatay ang tawag. Sakto namang pagpasok ni Zarette, naka-untie na ang neck tie nya at nakabutton down ang polo nya.

Uh oh, I think someone's in a bad mood.

"Anong nangyari?" I asked.

"Amaryllis showed up in the office. Ginulo nya yung meeting ko with the investors. I did what I have to do in front of our investors, kahit kasama pa sa investors na yun yung tito nya. I showed them the result so I can send her away"

"What happened after?"

"Sumama naman sya sa guards, sinabi rin ng uncle nya na kakausapin nya ang daddy ni Amaryllis. I might talk to her father too"

"Im sorry, puro gulo parin tong buhay ko" I hugged him from his back and intertwined our fingers together.

"Magulo, but that's how life rolls. We just have to deal with it, ayusin ang kung anong kayang ayusing gusot. Andito naman ako, I'll help with the fixing."