Flaws and All

Forty Two

Gown fitting ko ngayon. Si Zarette nasa kabila at kinukuha ang measurements nya para sa kanyang suit. Hindi namin sinama pa ang mga bata, andun naman sila Prim para bantayan sila.

Ilang buwan na rin ang nakakaraan. Ilang buwan nalang ikakasal na kami ni Zarette. Ilang buwan na rin simula nung huli naming kita kay Amaryllis.

Ilang buwan. Isa? Dalawa? Tatlo.

I want to stay unbothered but I feel like there's something wrong with her silence. Tila ba nagpaplano ito at pailalim na gumagalaw.

Tinignan ko ang aking sarili sa aking repleksyon, dalawa ang gown na pinagpipilian ko.

A gown embellished with swarovski crystals and an intricately patterned gown.

Suot suot ko ngayon ang swarovski crystal gown ko ng may marahang humawi sa kurtina at sumilip si Zarette.

"Uy ano ba? Bakit ka nandito? Bawal mahal" pinanlakihan ko pa sya ng mata at pilit syang tinataboy. He chuckled and reached for my hand.

"Bakit sana bawal? Superstitions? Come on mahal, hindi yan" aniya. Hinila nya ako at inikot habang tinitignan nya ang bawat detalye ng gown ko.

"Zarette" I leaned to the mirror and crossed arms. "Sabi nila hindi daw matutuloy yung kasal" I pouted but he smiled.

"And what made you think that I will let anyone stop our wedding? Madox magkakamatayan muna bago matigil yung kasal" diin nya. He crossed his arms too at tinaas pa ang isa nyang kilay. Sungit!

I covered his lips and sighed. "Wag kang ganyan, Mahal."

He cupped my face and planted a soft kiss on my forehead. "I love you and no one can stop me from loving you. Okay?"

My eye teared up and I can't help but to smile. He kissed my head saka sya nagpaalam para tignan rin ang suit nya.

"Ay ano ba yan Madox, sabi ko sayo wag mo isusuot ang gown masama yan!" Eksaheradang sabi ng designer ng gown ko. Si Lana.

"Ha? E sabi mo tignan ko?"

"Tignan lang. Hindi sukat" she rolled her eyes bago pinitik ang braso ko. "But anyways mga makalumang paniniwala lang naman"

"But you still believe. Why?" Nagtatakang tanong ko.

"Because I've been to that phase. I designed my own wedding dress" kwento nya habang binababa ang zipper ng gown na suot ko. "To my excitement sinukat ko ang gown. Kung narinig mo lang ang galit ng mga tita at mommy ko nung pinakita ko sa kanilang suot ko ang gown, matatawa ka" she chuckled but I saw how her smile faded through her reflection from the mirror.

"Yung pamahiin na yan naging bangungot ko. Hindi sumipot yung groom ko eh" my heart sank at ginapangan rin ako ng kaba. What if...

"Leche kasing pamahiin yan. Pero alam mo baka nagkataon lang. Malandi kasi yung bestfriend ko eh. Yaan mo na" she chuckled

"Bestfriend mo?" Tanong ko. She nodded her head and plastered a faint smile. "Yup. They get married after a month of our supposed to be wedding. Akala ko sakin sya eh. Mas matagal pala sila, sabagay she was his first girlfriend"

"Naging magkaibigan lang kami kasi nga nakilala ko yung ex nya which is ex ko na din, akala ko kasi wala ng sila e. Yun pala habang nasa america ako at nag woworkshop for designing nabuo ulit sila. Sana sinabi nila diba? Para di gumastos para sa kasal" she rolled her eyes and made a face.

"Pero okay din yun, after that heartbreak kapalit nun ang pagsikat ng business ko. Pero Madox ha, alam ko naman na you won't let anyone stop the wedding even a petty superstition. Kaya kembot nyo lang yang kasal"

Lana is a friend of Bree, sya ang nagsuggest samin na si Lana ang kuning designer.

Ayaw ko mang mag isip isip ng kung ano ay hindi ko maiwasang kabahan sa sinabi ni Lana. May mga pagkakataon din kasi na nangyayari ang mga pamahiin. But I don't want to think negative thoughts about our wedding. Gusto ko puro saya lang sa kasal namin. Puro pagmamahal.

"Zarette, anong mas gusto mong gown?" pauwi na kami, sya ang nagmamaneho at hawak ng isang kamay nya ang kamay ko.

"Anything. Bagay naman sayo yung suot mo kanina. Lahat naman bagay sayo hal" he said smiling.

"Bolero ka!"

"You're asking for my opinion misis" natatawa nyang sabi. "Even when you're wearing a plastic bag you'd still be the prettiest my Madox."

I giggled trying to hold my kilig. Baka kasi sa sobrang kilig ko ay masapak ko sya ng wala sa oras at mabunggo kami.

"Ewan ko sayo"