Άνοιξα με δυσκολία τα βλέφαρα μου και το πρώτο που είδα ήταν ένας άσπρος τοίχος , όπα αυτος είναι άσπρος τοίχος νοσοκομείου γιατι βρίσκομαι εδώ;
Η πορτα άνοιξε και ξεπρόβαλε το κεφαλάκι του Niall,
«Να μπω ;» δίσταζε;
«Το ρωτάς περνά» ένα ψευτάκο χαμόγελο στόλιζε τα χείλη μου και μάλλον το κατάλαβε
«Θάμασε τίποτα;»
Τα ματιά μου έφυγαν από πάνω του και προσγειώθηκαν πάνω στο ξύλινο άσπρο τραπεζάκι που βρισκόταν στο δωμάτιο, η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι τίποτα αλλα αν σκεφτώ θα θυμηθώ τα πάντα , μετά από δυο λεπτά ήρθαν όλα , τα λόγο του Loui ,τα λόγια του Niallκαι στο τέλος τα λόγια ΤΟΥ , αυτά που με πλήγωσαν περισσότερο από όλα.
«Να σας πω τέλος δεν με νοιάζει αυτή η κοπέλα, ΚΑΘΟΛΟΥ»
Αυτές οι λέξεις , αυτό το ΚΑΘΟΛΟΥ , αυτή η φωνή που το έλεγε ήταν λες και πέθαινα εκείνη την στιγμή, ηθελα να πεθάνω εκείνη την στιγμή , αλλά μάλλον τον αδύνατο.
«Ναι τα πάντα» κατέβασα το κεφάλι μου και αυτος ήρθε και έκαστε στην άκρη του προσωρινά δικού μου κρεβατιού
«Να ρωτησω κάτι άλλο τώρα…..» πάλι δίσταζε μα γιατι ντρέπεται τόσο πολύ;
«Μας άκουσες όταν μιλούσαμε στο καμαρίνι;» μπούκαρε ο Harryμέσα στο δωμάτιο με τόση φορα που αν τον έβλεπε κανείς θα έλεγε ότι θα κουτουλούσε στον απέναντι τοίχο
«Θα της το έλεγα ποιο αργά βλάκα» νευριασμένος γύρισε και τον κοίταξε με αγριεμένο βλήμα
«Ναι του χρόνου λοιπόν……. μας άκουσες;»
«Καταρχήν με λένε Elisabethαλλα με φωνάζουν Λιζ ή Λίζα και δεύτερον ναι σας άκουσα και δεν έχω τίποτα να πω με κανέναν από τους πέντε σας»
«Ωραία φωνάξετε και τους αλλού να μπουν μέσα» ο HarryΝταν ανακουφισμένος, φαινόταν ανακουφισμένος , ήταν ;
Τα αγόρια μπήκαν μέσα με άνεση κρατούσαν μια κουτά με γλυκά και αναψύχτηκα, καλά σε πάρτι ήρθαν ; τέλος πάντων κάποιος έλειπε, ήταν πάλι τέσσερεις και όχι πέντε , και ναι έλειπε ΑΥΤΟΣ .
«Τελικά την λένε Λιζ, είναι κοντά στα δεκαοκτώ έτσι την κόβω» ο Harryείναι τόσο αγενείς αν μπορούσα να σηκωθώ τώρα θα τον είχα πλακώσει
«Είμαι δεκαεπτά και μπορείς σε παρακαλώ να σκάσεις!» ευχαριστώ!
«Παιδιά μπορείτε να βγείτε λίγο έξω σας παρακαλώ θέλω να μιλήσω στην Λιζ» Loui με σώζεις
«Μα….»
«Liamμην ξεκινάς με τα μα απλά βγείτε έξω» σου είπα ότι με σώζεις ;
Τα αγόρια βγήκαν έξω , τώρα ο Louτι με θέλει ; , μα γιατι δεν μιλάει , μα γιατι ρωτώ τόσα πολύ ; Λιζ σκάσε και σκέψου τι θα μπορούσε να θέλει
«Εισαι….εε….» τραύλιζε και δεν ξερω και τον λόγο
«Louiτι συνέβη ;»
«Λοιπόν θα στο πω απλά μην τα πάρεις ναι ;» Με φοβάται;
«Loui πες μου δεν θα νευριάσω άντε»
«Είσαι ερωτώμενων με τον Zayn;» το είπε τόσο γρήγορα που με το ζόρι κατάλαβα τι έλεγε.
«Louiνοιάζομαι απλά για τον Zaynτώρα πες μου που είναι;»
YOU ARE READING
«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )
Teen Fiction''Sometimes our dreams come true, that we need to do is to believe in these'' - Elisabeth © 2014 - DON'T COPY THE STORY. ✔ ® A Lifelong Dream// Zayn Malik FanFiction #MariannaGiagoudaki ☑
