«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )

Chapter 37

Τηνη ωραια μας αυτη στιγμη διεκοψε το κουδουνι.Ηταν το παιδι απο τη πιτσαρια.

Εγω εκανα κίνηση να πάω προς τη πορτα μα το χερι του Ζειν με σταματησε ακουμώντας με στη κοιλια.

Ε-τι;

Ζ-αστο θα παω εγω.

Ε-μα γιατι εγω δεν μπορω;

Ζ-αστο μην κουράζεσαι.

Ε-χμμ καλα.

Ετσι πηγε ο Ζειν να ανοιξει.

Στην αρχη μιλούσαν με το παιδι στη πορτα μα δεν θα το αφηνα ετσι ηθελα να παω να δω γιατι υποψιες μου περνουσαν

οτι ο πιτσαδορος ηταν ωραιος και ο Ζειν δεν ηθελε να τον δω.

Ξεκινησα να πηγαινω προς τη πορτα και εκει επιβεβαιωσα τις υποψιες μου ,ηταν πολυ ωραιος. 

Μολις εφτασα χαμογελασα και πηρα ανταποκριση αμεσως απο το παιδι που στεκοταν στη πορτα.

Ο Ζειν οπως το φανταστηκα νευριασε αλλα δεν ηθελα ομως να τον στεναχωρω ετσι περασα τα χερια μου γυρω απο τη κοιλια του και σταθηκα πισω του περιμεντοντας να πληρωσει.

Αφου πληρωσε μπηκαμε μεσα και εγω πηγα στη κουζινα.Με το δεξι μου χερι επιασα δυο ασρα πιατα, επειτα κατευθυνθηκα προς το ψυγειο οπου πηρα 2 μπυρες .

Τελος ξαναγυρισα στο σαλονια και εκατσα.

Ζ-χα χα αυτα που τα πας,ειπε δειχνοντας τιςμπυρες.

Ε-τι που τα παω ,εδω.

Ζ-δεν καταλαβες εσυ δεν θα πιεις.

Ε-ναι καλα.

Ζ-ειπα ο-

Ε-δεν ειπες τιποτα ,ελα ρε Ζειν πρωτη μερα που βγηκα απο το νοσοκομειο και θα με σκασεις ..

Ειπα με παραπονο και εκατσα στο καναπε σταυρονωντας τα χερια μπροστα απο το στηθος μου.

Εκεινος ηρθε μου εβγαλε τα χερια και για ακομη μια φορα βρεθηκα στη υπεροχη αγκαλια του η οποια αυτη τη φορα κρατησε παραπανω απο της αλλες φορες.

**Τα δυο παιδια σφραγγισαν τα κορμια τους μεσα σε αυτη τη αγκαλια ,προσπαθησαν να ενωσουν τις καρδιες του καθως η μια αντιχούσε πανω στην αλλη.ηταν απο τις πιο τρυφερες και γλυκες τους στιγμες.Ηταν μια στιγμη σιωπης και μονο ο ηχος της ανασας τους ακουγονταν.

Ο Ζειν δεν σκεφτοταν δεν ηθελε να σκεφτει αυτη τη στιγμη μονο να νιωσει να νιωσει αγαπη το ιδιο και η Λιζ ετσι δεν μπορουσαν να ξεκολλησουν **