«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )

Chapter 55

(αυτο θα ειναι αρκετα μεγαλο και ελπιζω να σας συγκινησει οσο εμενα) 

~Μετά από 1 ώρα~

**Ο Ζειν και η Λιζ δεν είχαν απομακρυνθει ουτε λίγο.Κρίμα που τώρα η ωρα περνουσε και η Λιζ επρεπε να παει στο σχολειο να παρει εναν επαινω.Εκεί θα συναντουσε και ολες τις παλιες συμπαικτριες της και τον προπονητη της.Δυσκολο,πολυ δύσκολο για αυτή να τους ξανά δεί.Δίχως να θελει να χασει χρονο ανέβηκε πανω και προσπαθησε να βρει ένα ωραιο φορεμα αρκετα ιδιαιτερο.Ειχε μια αισθηση οτι αυτο το βράδυ πρεπει να είναι ξεχωριστα όμορφη.Καθως έψαχνε στη ντουλαπα της ενα μεγάλο βιβλιο έπεσε στα πόδια της.Ενα βιβλίο στο οποίο μέσα ειχε γραψει ολα της τα ονειρα απο 5 χρονων μεχρι 15 ετων.

5χρονων:θελω να γινω γιατρος.Και να βρω ενα καλο αντρα για να κανω και εγω παιδια σα τη νονο μου!
6χρονων:(τα ιδια)
και μέχρι δεκα ετων τα ονειρα της ηταν ίδια.Μόνο που κάπου εκεί κάτι άρχισε να αλλάζει.
11χρονων:μακάρι να δω τους One Direction απο κοντα και να με αγκαλια σει ο Ζειν!

12-15 χρονων:ΜΑΚΑΡΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΖΕΙΝ!ΔΙΚΗ ΤΟΥ!ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ!ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΙΚΗ ΤΟΥ!ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΩΣ ΤΟ ΤΕΡΜΑ....

Διαβάζωντας ολα αυτα δακρυα κυλησαν στα ματια της αφου μόλις καταλαβε πως το ονειρο της ειχε αρχισει και ειχε γίνει πραγματικοτητα!Πραγματικά έντονο το συναίσθημα της στιγμής.Έκει ένα αισθημα μελαγχολίας πλάκωσε το στήθος της.Σαν κάτι κακο μέσα σε όλη αυτη την ευτυχια θα συνεβαινε μα...δεν ήθελε να το πιστεψει.Μονο χαμογελα ηθελε.
Μετά από λίγο κατέληξε σε ενα πανεμορφο φορεμα με ανοιχτη πλατη .

Βάφτηκε ελαφρα.Ήθελα να είναι αληθινη....
Κατεβηκε κάτω και εκει ο Ζειν να αναμένει.Το χαμόγελο ζωγραφισμενο οσο ποτε αλλοτε.Ηταν επιτελους ευτυχισμενος και η δικη του ευτυχια η Λιζ.Ο ανθρωπος του,ο θησαυρος του εκεινη.
Πέρα απο την χαρα,αγαπη και όλα αυτά που ένιωθει για τη νεαρή Λιζ φοβόταν.Φοβόταν γιατι ποτε του δεν ειχε νιωσει έτσι.Και ας μην ξεχναμε οτι καποτε ΑΥΤΟΣ ΕΚΛΕΒΕ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΑΥΤΟΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ...;Μήπως τωρα ήρθε η ώρα για την εκδικηση ολων αυτων;**

Ζ-εισαι πανεμορφη!
Ε-ευχαριστω αν και εισαι υπερβολίκος οπως πάντα.
Ζ-μπα δεν νομιζω.
Ε-χαχα τελος πάντων πάμε;
Ζ-ναι,μα πριν φυγουμε θέλω να σου πω οτι προς το τελος εγω εχω μια δουλεια και δεν θα προλαβω να ερθω να σε πάρω μπορεις να ερθεις εσυ εξω απο την εκκλησια επειδη θα είμαι εκεί κοντα;
Ε-φυσικα!μα...
Ζ-τι;
Ε-τιποτα απλα να ξερεις οτι σε αγαπώ και ότι θελω να προσέχεις.
Ζ-και εγω μωρο μου.Πάμε;
Ε-χχφφφφ ναι,ειπε περνοντας μια βαρυα ανάσα η Λιζ.
Κάπως έτσι τα δυο παιδια μπηκαν στο αμάξι ισως για τελευταια φορα.
Σε όλη τη διαδρομη κανεις δε μιλουσε η Λιζ απλα κοιτουσε με τοση νοσταλγια εξω.Άνοιξε το παραθυρο.Ο Ζειν φυσικα δεν είπε τίποτα.Η κοπέλα ανέπνεε προσπαθώντας να εισχωρίσει μεσα της ολο και περισσοτερο οξυγονο.
Μέτα απο λιγο έφτασαν.Εκει κατεβηκε η Λιζ φιλησει γλυκα ,γλυκα τον Ζειν του ειπε για ακομη μια φορα " ΣΑΓΑΠΩ!"
και χάθηκε μπαίνοντας μέσα στη σχολη.