«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )

Chapter 10

Αυτο ηταν γκανεμια.Αφου εφυγε απο διπλα μου ξαναξαπλωσε στο κρεβατι και απλα με κοιτουσε.Ειχα μεινει ωδσπου σταματησα να τον κοιταω και γυρισα παλι προς το παραθυτο.Ηταν πραγματικα η χεοροτερη στιγμη της ζωης μου Ντρεπομουν τοσο ΠΟΛΥ! Δυστυχως δακρυα αρχισαν να κυλουν στο προσωπο μου.Ωχχχ γιατι το κανω τωρα αυτοο..,σκεφτηκα.Προσπαθησα να τα σκουπισω μα καθε τρεις και λιγο πολλαπλασιαζοντουσαν σα τρελα αλλα δν ηθελα να καταλαβει ο Ζειν οτι κλαιω.Και η τυχη για ακομη μια φορα δν ηταν μαζι μου καθως καταλαθος μου ξεφυγε ενα αναφυλητο.Εκεινος αμεσως καταλαβε πτι εκλαιγα. " τωρα γιατι κλαις τοσο πολυ σε πειραξε που ακουσα το ονειρο σου; " ειπε ψυχρα. Γυρισα το κοιταξα στα ματια και του απαντησα:" ξερεις δν με πειραξε τοσο οτι ακουσες το,ονειρο μου αλλα,το,οτι αυτο το ονειρο,θα παραμεινει μια ζωη ενα απλο ΟΝΕΙΡΟ!Ξερεις ποσα βραδια κλαιω χτυπιεμαι φωναζω αγανακτω μονο και μονο για αυτο το ονειρο ...;τα τελευται 3 χρονια αυτο το ονειρο βασανιζει τη ψυχη μου ,ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΕΙΝΑΙ!Λιωνω στην ιδεα αυτου του ονειρου.Κριμα που δν μπορεις να καταλαβεις γιατι εγω για σενα ειμαι ενα απλο κοριτσακι μια απλη φαν σου.Ομως οχι..το τι νιωθω εγω για σενα δν εισαι αξιος να το καταλαβεις.Τα τελευταια αυτα τρεια χρονια η ζωη μου βασιζεται σε ονειρο ,ΑΠΛΑ ΟΝΕΙΡΑ!3χρονια τωρα δε ζω πραγματικα ....Καθε φορα που βγαινω εξω φοραω τη μορφη της Λιζ και απλα κουνιεμαι στο ρυθμο της κανονικης ζωης..με το που γυρισω σπιτι βγαινει παλι απο μεσα μου η αλλη Λιζ η ΑΦΕΝΤΙΚΗ που το μονο που σκεφτεται εισαι εσυ,ναι ΕΣΥ!Πριν λιγο καιρο χωρισα με το αγορι μου γιατι ενιωθα οτι σε απαταω χαχαχ ναι το εκανα και αυτο.Και ξαφνικα ερχεσαι εσυ και ειρωνευεσαι ...επειδη ακουσες τι ονειρευομουν.Χαχα εγω αγορακι μου εξαιτιας σου εχω καταστρεψει τη ζωη μου και εσυ απλα ειρωνευεσαι.Και δν ειρωνευεσαι ενα απλο ονειρο , ειρωνευεσαι ενα ΟΝΕΙΡΟ ΖΩΗΣ! ......." αυτα ηταν τα λογια θαρρους που ξεστομισα ενω τα δακρυα δε σταματησαν λεπτο! Ειχε κοκαλωσει.Δε πιστευει οτι θα του,τα ελεγα ολα αυτα,κι ομως! "..και γιατι ζεις σε ονειρα,σου αρεσει αυτο; σου αρεσει να πληγωνεσαι;" ειπε και σηκωθηκε απο το κρεβατι.Ηρθε μπροστα μου και σταθηκε."Αστοο δν μπορεις να καταλαβεις..!" του απαντησα και του γυρισα πλατη.Κατεβασα τα κεφαλι οταν ενιωσα τα χερια του να τυλιγονται γυρω απο τη μεση μου."θες να πραγματοποιησω ενα απο τα ονειρα σου τωρα;" μου ψυθιρισε στο αυτι.Αμεσως τραβηχτηκα γυρισα τον κοιταξα με απαθεια και με ολη μου υη δυναμη τον χαστουκισα λεγοντας του-"τελικα εισαι αναξιος και λιγος αγορι μου.Σε λυπαμαι!" Με αυτα μου τα λογια εφυγα απο το δωματιο αφηνοντας τον εκπληκτο πισω μου.