«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )

Chapter 14

Αφου κουραστηκαμε , αποφασισαμε να παμε να κατσουμε. Μολις φτασαμε ο Νιαλλ με φιλησε γλυκα στο μαγουλο και πηγε και εκατσε στη θεση του.Και εγω εκανα κινηση να κατσω.Ημουν τοσο ευτυχισμενη.Ειχε παει κι ολας 12 η ώρα.Ειχα τα γενεθλια μου.Κια εκανα αυτο ακριβως που μου ειχε πει η νονα μου.
Κάθως πηγα να κάτσω παρατηρισα το γεμετο ειρωνια υφος της Περη να με καρφωνει και με μιας εριξε το ποτηρι με το κρασι πανω στο φορεμα μου.Πλεον το φορεμα μου ειχε γεμισει με κοκκινα σημαδια.
ΠΕΡΗ-ουπςςς συγχνωμη!

Τ αγορια και η Κλαρ αναφωνησαν μαζι"αμαν...τι εκανες.."

Ειχα εξοργηστει αφανταστα!Τα νευρα μου τσαταλια.Μεσα σε λιγα δευτερα ολα χαθηκαν.Απο ενα ποτηρι κρασι που μου εριξε χαλασα το φορεμα , το φορεμα της νονας μου! Πεταχτηκα αποτομα , εβω ημουν ηδη βουρκωμενη και της εχωσα ενα γερο χαστουκι που απο τον πονο ουρξιαξε.Ολοι γυρισαν και μας κοιταξαν . Μα εγω ειχα ηδη εξαφανιστει.Ετρεχα σαν τρελη στους δρομους χωρις να ξερω που παω . Εκλαιγα και εκλαιγα ασταματητα.
Μπροστα μου ενα αυτοκινητο σταματησε αναβωσβηνοντασ τα φωτα.Δεν μπορουσα να δω καθως ηδη ετσουζαν τα ματια μου απο το κλαμα.Το μακιγιαζ ειχε χαλασει και ημουν ξυπολητη.Δεν αντεχα αλλο.
Εκεινη τη στιγμη.Βγηκε απο το μεγαλο μαυρο αμαξι ο ΖΕΙΝ.
Γουρλωσα τα ματια.
Ε- τι θες εσυ εδω;
Ζ-αυτο εχεις μονο να πεις;
Ε-ναι γιατι τι ηθελες να σου πω τα καλαντα;
Ζ-χα χα κανουμε και πλακιτσα τωρα...
Ε-σου φαινεται να εχω ορεξη για πλακιτσα;
Ζ-εμμ μπα δεν νομιζω!
Ε-...
Ζ-τι εχεις; για ενα φορεμα κανεις ετσι;
Ε- παρατα με!Δεν σε αφορα τι εχω! Και κατι σε ρωτησσα! Τι θες εδω;
Ζ-εγωωω.. απλος....να περνουσα τυχαια!
Ε- ναι τυχαια το λεμε τωρα;
Ζ-...μπορεις να μου πεις τι επαθες;!
Ε-οχι,σου ειπα δεν σε αφορα.
Ζ-δεν με ενδιαφερει.Πεσ μου τώρα!
Ε- ΖΕΙΝ ΑΠΛΑ ΦΥΓΕ ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΓΑΜΩΤΟ!

Είπα φωναζοντας.Και μαεσως αρχισα να τρεχω προς την αντιθετη κατευθηνση!
Δεν ηξερα που ειχα φτασει το μονο που ήξερα ειναι οτι ήμουν σε υψωμα.
Ξαπλώσα στην κορυφη του λόφου αυτο και εκλεισα τα ματια μου.Αρχισα να σκεφτομαι ολα οσα ειχαν συμβει, ειχα χωρισει,γνωρισα τα αγορια,επεσα,ο ΖΕΙΝ φερεται απαισια , εχω την Περη να μου γαμαει τη ψυχολογια και σημερα που ηταν σχετικα η καλυτερη μερα μετα απο ολα αυτα, παλι ολα χαλασαν Η ωρα εινια 1 εχω τα γενεθλια μου και οι γονεις μου στις 5 φευγουν και ουτε καν που θυμηθηκαν οτι εχω γενεθλια.Τους νοιαζει μονο να φυγουν.Ακομα και η Κλαρ εινια τοσο ενθουσιασμενη με τα αγορια που με ξεχασε και αυτη!

Ολα αυτα τα σκεφτομουν νε κλειστα τα ματια και καθε τρεις και λιγακι νεα καυτα δακρυα ετρεχαν . Ξαφνικα ακουσα μια φωνη. "δεν κουραστηκες να κλαις;" (καπου εδω ηθελα να το σταματησω αλλα θα το συνεχισω!;*)
Ανοιξα αποτομα τα κατακοκκινα πρησμενα μου ματια και τον αντικρισα.Ηταν ο Ζειν.
Σηκωθηκα ξαφνιασμενη.
Ε-τι-τι θ- *με διεκοψε και με πηρε στην αγκαλια του για να μην κρυωνω.
Ξαπλωσε πισω παρασέρνοντας και το σωμα μου.
Ζ- κοιτα εκει, βλεπεις ολα αυτα τα αστερια αλλα μικρα αλλα μεγαλα...
*Ακολουθησα με το βλεμμα μου το χερι του*
Ε-...ναι τα βλεπω!
Ζ- ειναι ολα τοσο ξεχωριστα!Διάλεξε ενα!
Ε-...εμμ αυτο, και του εδειξα ενα μικρο.
Ζ- *χαμογελασε αχνα* καλη επιλογη! Κανε μια ευχη και καθε φορε που θα κοιτας τον ουρανο αυτο το αστερι θα εινια εκει να σου θυμησει , πως ~ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ!
*τον κοιταξα στα ματια, με κοιταξε μου χαμογελασε*
Ζ-χρονια πολλα...
Ε-τιι ; πως το ξερεις;
Ζ-αυτο εχει σημασια;
Ε-εμμ για μενα μπορει! Τελος παντων ευχαριστω!
Ετσι περασαμε ολο το βραδυ εκει!Ωσπου αποκοιμηθηκαμε...

Η κοπελα ολο το βραδυ αναριωτιοταν πως ο Ζειν ξερει τα γενεθλια της;Πως και της φερεται ετσι ;Γιατι ενδιαφερεται;
Μηπως ολα αυτα σημαινουν κατι;