«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )

Chapter 16

Η ώρα είχε περάσει.Ήταν ηδη 5:30
Ξαφνικα χτυπησε το κουδουνι.Άνοιξα και ήταν Η Κλαρ με φίλησε και περασε μέσα ανετη..
Ε-παω να ντυθω και ερχομια.
Κ-οκ εγω σε περιμενω εδω!
Ανεβηκα πανω,αρκέτα νευριασμένη.Εβγλα τη τσάντα μου.Εβαλα μεσα την μπασκετικη μου εμφανιση και τα παπουτσια μου.Και ετρεξα στη ντουλαπα μου για να διαλεξω ρουχα.

Επιασα τα μαλλια μου μια ομοιομορφη αλογουρα και λιγο απο το αποσμητικο μου.Επιασα τη τσαντα μου και κατεβηκα κατω.
Κ-ελαα,πωπω τι σεξυ χαχααχ
Ε-ναι ναι προσεξεεε! χαχχαχαα Πμε;
Κ-ναιιι παμε.

Ξεκινησαμε λοιπον.Φτασαμε στο γηπεδο , το οποιο ηταν γεματοοοο!Μπηκαμε μεσα και ολο το γηπεδο να φωναζει το ονομα μου!Δεν με εξεπληξε καθως ειμαι αρχηγος της ομαδασ και συχνα μου κανα κατι τετοια.
Ποσο μαλλον τωρα που ειχα τον τραυματισμο.Ηρθε ο προπονητης με πηρε αγκαλια 
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ- θελω να εισαι φοβερη!
Ε- θα προσπαθησω!
Π- δεν εχει τετοια το κυπελο μας περιμενει μεσα!
Ε- χαχα οκ.

Του ειπα και μπηκα μεσα μαζι με τη Κλαρ με το που μπηκαμε τα κοριτσια αρχισαν να τσιριζουν . Με αγκαλιασαν και αρχισαμε να αλλαζουμε.Αφου αλλαξαμε βγηκαμε εξω.Χειροκροτηματα αντιχουσαν παντου.
Η αντιπαλη ομαδα ειχαν αρχισει ηδη να κανουν προθερμανση.
Εμεις μπηκαμε στο γηπεδο και αρχισαμε και εμεις.Ο διαιτητης εδωσε σημα πως μονο τρεια λεπτα ειχαν απομεινει για την εναρξη του παιχνιδιου.Το μυαλο μου πλεον ηταν μονο για τον αγωνα και τιποτα αλλο.
Κατσαμε στο παγκο και ακουγαμε τις τελευταιες οδηγιες του προπονητή.
Αυτόματα γυρισα και κοιταξα στην εξεδρα.Τα μάτια μου έπεσαν αμέσως στα αγορια.ΤΑ ΑΓΟΡΙΑ;
Με ειδαν που τους κοιτούσα και αμέσως σήκωσαν πανό που έλεγε "ΛΙΖ ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ"
"ΓΕΡΑ , ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ "
"ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΜΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ!"
Μολις είδα το τελευταίο πανό καταλαβα ότι αυτό το είχε γράψει ο ΖΕΙΝ Χαμογέλασα πλατυα και χωρις να χασω χρονο Μπηκα στο παιχνιδι.Στη πρωτη περιοδο έκανα φραυση.Το σκορ ήταν 20-16 και τους 18 ποντους τους είχα βαλει εγω.Φυσικα νικουσαμε.
Στην τελευταια περιοδο ειχα κουραστει αρκετα αλλα δεν τα παρατησα ουτε στιγμη.Πλεον απομενουν μονο κατι δευτερα για τη ληξη του αγωνα.
Στη τελευταια φαση η αντιπαλη παικτρια με χτυπησε με δυναμη στο προσωπο ριχνοντας με κατω και για λιγο ειχα χασει τις αισθησεις μου.Οσο οι γιατροι ηταν απο πανω μου το γηπεδο ειχε παγωσει.Με το που με σηκωσαν και περπατησα χαρουμενες φωνες και χειροκροτηματα επανηλθαν.Ο αγωνας τελειωσε .Φυσικα νικησαμε.Πανιγυρισαμε μεσα στο γηπεδο ωσπου ηρθε η ωρα να παρουμε το κηπελο κατσαμε σε μια σειρα .Αφου μας περασαν τα μεταλια.Εβγαλε λογο ο προπονητης και εδωσαν το κυπελο για να το σηκωσουμε.Ολοι επεμεναν να το σηκωσω εγω κατι που φυσικα δεν αρνηθηκα.
Επιασα με τα χερια μου το κυπελο και το σηκωσα.Πηραν το κηπελο μεσα.Τα φωτα εσβησαν και το happy birthday αρχισε να ακουγεται.Ενας μεγαλος προβολεασ εστιασε πανω μου και μια τεραστια τουρτα και κερακια αγνοφαινονταν.Τα κοριτσια είχαν φυγει απο διπλα μου.Αφου εσβησα τα κερακια τα φωτα ξαναανοιξαν τοτε ενιωσα το χερι του ΖΕΙΝ να με τραβα στην αγκαλια του λεγοντας μου χρονια πολλα.
Μου ευχηθηκαν ολοι.Η Κλαρ μου είπε"πιστεψες οτι σε ειχα ξεχασει; χρονια πολλα αγαπη μου" 
Τη φιλησα και την αγκαλιασα.
Η συγκινηση που ειχα ηταν εμφανη σε μεγαλο βαθμο κανοντας με να δακρυσω!
Μετα απο εδω θα πηγαιναμε εξω για φαγητο με ολη την ομαδα και τα αγορια για να γιορτασουμε τη νικη και φυσικα τα γενεθλια μου.Ηταν και ο Νικ εκει.Εγω ειχα παει στο σπιτι αρχικα να αλλαξω μαζι με τηΚλαρ.Εκανα ενα γρηγορο ντουζ  ντυθηκα καταλιλα και αφησα ισια τα μαλλια μου.
Πηγαμε στο εστιατοριο και εκει ηταν ολοι.