«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )

Chapter 44

Τα δυο παιδια ξυπνησαν.Για ακομη μια φορα ξεφυγαν απο τις βαθιες σκεψεις ενος γλυκου υπνου μαζι αγκαλια.Χαμογελα σχηματιστηκαν και απο της δυο μεριες που τωρα ηταν ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ!Λεω σχεδον γιατι για να γινουν ενα πρεπει ο Ζειν να το πει!Να πει αυτο το πολυποθετο ΣΑΓΑΠΩ!Πρεπει να αφησει πισω τους φοβους και τους δισταγμους δεν ειναι καιρος για τετοια.Η Ζωη ποτε δε σε ρωταει,μπορει εκει που δεν το περιμενεις ολα να αλλαξουν.Ο κοσμος σου να καταστραφει και εσυ εκει απραγος να παρακολουθεις χωρις να μπορεις,να εχεις δυναμη να κανεις το παραμικρο για να σωθεις απο το βουρκο του πονου Γιαυτο η μονη λυση ειναι να ζεις τη Καθε σου στιγμη σα να ειναι και η τελευταια!και ποτε δεν ξερεις μπορει και να ειναι!Ετσι πρεπει παντα να φροντιζουμε η καθε μας στιγμη να ειναι ξεχωριστη ειδικα οταν εχει να κανει με τον αλλον.Ειμαι κριμα να φυγει απο τη ζωη και η τελευταια" του αναμνηση να ειναι ασχημη...Σε αυτη τη φαση λοιπον ο Ζειν πρεπει να παρει τη ζωη στα χερια του.Να αφησει τη καρδια του να δραση εκεινη.Κι ας πληγωσει τους αλλους ακομα και τον εαυτο του...δεν εχει τοσο σημασια το ποσο ποναμε αλλα το ποσο ΖΟΥΜΕ!Διχως τον παρορμητισμο δεν υπαρχει τρελα,διχως τρελα δεν υπαρζει παθος,διχως παθος δεν μπορει να υπαρξει αγαπη,διχως αγαπη δεν μπορει να υπαρξει συναισθημα και χωρις τα συναισθηματα δεν υπαρχει ΖΩΗ!Ας γυρισουμε ομως τωρα στη σκηνη που τα δυο παιδια βρισκονται ξαπλωμενοι αγκαλια στο καναπε.......Ο Ζειν με το αριστερο του χερι χαιδευει απαλα το μαγουλο της Λιζ διχνοντας ετσι την αγνοτητα που νιωθει μαζι της.Την αγνοτητα της αγαπης του!Εκεινη δε σταματα να χαμογελα.Στη συνεχεια ενα φιλι απο το Ζειν προκαλει ακομα πιο αισθησιασμο στη κατασταση.Η Λιζ και ο Ζειν νομιζοντας πως ειναι πρωι σηκωνονται απο τον αναπαυτικο καναπε και πανε στη κουζινα.Εκει αντικριζουν το μικρο χαμο που ειχαν προκαλεσει λιγες ωρες πριν.Χαμογελουν πονηρα.Ο Ζειν τραβα τη Λιζ στην αγκαλια του και της δινει ενα ακομα πεταχτω φιλι. ..."τι ωρα ειναι;"ρωτα η Λιζ. "μισο να δω "απαντα ο Ζειν και γυρναει το κεφαλι του προς το τοιχο που βρισκεται το μεγαλο ασπρομαυρο ρολοι τοιχου. "τιιι;εδω λεει οτι ειναι 5"λεει ξαφνιασμενος. Η Λιζ και εκεινη ξαφνιασμενη απαντα "αληθεια;" "να κοιτα" και τη παροτρινει να κοιταξει στο τοιχο. "πωωω και στις 6 εχω ραντεβου με το γιατρο!" λεει η κοπελα. "αα ωραια τοτε θα σε παω.Αλλα δυστυχως δεν μπορω να κατσω μαζι σου μεχρι να τελειωσει η εξαιταση καθως εχω να κανω και εγω κατι δουλειες!" ειπε ο Ζειν σφιγγοντας την πανω του. "καλα δεν πειραζει ετσι κι αλλιως μετα την εξεταση θα παω σπιτι μου!" "εε ναι αυτο ειναι αυτονοητο.Και θα περασω εγω να σε παρω.Και καθως ερχομαστε θα παρουμε και τιποτα να φαμε." απαντησε ο Ζειν .."εμμ κατσε εγω σου ειπα οτι θα παω σπιτι ΜΟΥ" " εε ναι το ιδιο λεμε" ειπε ο Ζειν χαμογελωντας. "ναι μαλλον κατι δεν εχω καταλαβει σωστα;" προσθεσε η κοπελα. "φυσικα και δεν εχεις καταλαβει.Ακου να δεις,απο εδω και περα το σπιτι σου ειναι εδω παρτο αποφαση!" συνεχεισε ο Ζειν αποφασιστικα! "αχα,και ποιος το λεει αυτο;" "εγω και δε δεχομαι αντιρηση οποτε αδικος κοπος!"ειπε ο Ζειν. Η Λιζ πηγε να μιλησει μα ο Ζειν σφραγγισε το στομα της με ενα παθιασμενο φιλι. Αξιολογο γεγονος για σχολιασμο ειναι το οτι ο Ζειν της ζητησει να μεινουν εδω.Βασικα δεν της το ζητηαε το απαιτησε μα το ιδιο ειναι!Φαινεται σα να εχει αρχισει να περνει λιγο μπρος σα να εχει αφησει τελειως τα παλια πισω και να προχωρα.. μα ...μα μηπως δεν εχει το καταλληλο θαρρος ακομα;Μηπως ενα μικρο υποσινηδειτο εχει κολλησει στο μυαλο του; Ποτε δεν ξερεις....Η ωρα πλεον 6 και η Λιζ ηταν ετοιμη ρο ιδιο και ο Ζειν και τωρα οι ροδες του αυτοκινητου γλιστρουσαν στην ασφαλτο.Η Λιζ κατεβηκε απο το αμαξι δινοντας στο Ζειν ενα φιλι.Εκεινος χαμογλεασε και κατευθυβθηκε προς τον δικο τοου προορισμο εκει οπου κατι θα εκανε.Και για να σας θυμιαω ο Ζειν ηθελε για αυτο το χρονικο διαστημα να δημιουργησει μια υπεροζχη κατασταση μεταξυ τους.Ετσι για να ελαφρυνει το κλιμα.Καθως ακομα ηταν αρχη.Και η Λιζ ας μην ξεχναμε περασε πολλα!Οχι οτι εκεινος δεν περασε μα πρωτος του στοχος...ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΗΣ ΛΙΖ!