[ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ]

1K 83 1
                                    

Και οπός είπα και πριν το επόμενο βήμα ηταν να καταρρεύσω, έτσι και έγινε αλλα να πω την αλήθεια δεν ηθελα μπροστά του, δεν θέλω να με λυπάται, δεν ηθελα να κάνει ότι κάνει γι’ αυτόν τον λόγο.

Στιγμιαία το ύφος του άλλαξε , έμοιαζε σαν να θέλει να κάνει κάτι να νοιαζόταν αλλα ‘σαν’, μια λέξη που μπορεί να αλλάξει όλη την σημασία μιας πρότασης και γενικά να σε κάνει να νιώθεις χειρότερα από όσο νιώθεις εκείνη την στιγμή αλλα μπορεί και όχι αν είναι για καλό. Μόνο που στην δίκη μου περίπτωση δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβός τι γινόταν, τα αγόρια τρόμαξαν, νοιαστήκαν σε αντίθεση με εκείνον, νόμιζαν ότι πονούσε στο σημείο των πλευρών μου αλλα όχι, ο λόγος ήταν άλλος, διαφορετικός, ο πόνος ήταν σε σημείο πολύ ευαίσθητο και δεν θα μπορούσαν να το πω ανώριμο, η καρδία πύλες φόρες φέρεται ανώριμα αλλα δεν μπορείς ποτέ να πεις ότι είναι, γιατι είναι ένα πολύ σημαντικό όργανο που ελέγχει όλο σου το σώμα και περισσότερο από όλα τις κινήσεις σου.

«Liz  πονάς; Τι έπαθες; Liamτρέχα, φέρε το αυτοκίνητο……» αχ ρε Louisτι θα έκανα χωρίς εσένα

Από ότι φαίνεται το κατάλαβε ότι έκλαιγα για εκείνον και έφυγε, πηρέ την Perrieκαι έφυγαν, κατά κάποιο τρόπο χάρηκα που έφυγε η Perrieαλλα μαζι της έφυγε και ο Zayn. Τους παρακολουθούσα όσο περπατούσαν στον στενό διάδρομο του νοσοκομείου με προορισμό την έξοδο. Τελικά ναι! πονάει πολύ να βλέπεις κάποιον που κατά κάποιο τρόπο αγαπάς να φεύγει με την κοπέλα του αγκαλιά.

«Πάμε;;…Liz;; Κάλε πάμε;;…» κοιμόμουν όρθια ;; ωχ ναι !!

«Ε… ναι πάμε» του χαμογέλασα και πήραμε και εμείς τον δρόμο για την έξοδο

[***]

«Πως πέρασες;» με ρώτησε η μητέρα μου μόλις γύρισα στο σπίτι

«Καλά ήταν……. μαμά ήρθα να πάρω την τσάντα μου μην ρωτήσεις τίποτα άλλο» ήμουν λίγο επιθετική αλλα…. φταίνε τα γεγονότα

«Καλά παιδί μου καλά, η τσάντα σου είναι στην καρεκλά του γραφείου σου………. και μην ξεχάσεις έχεις προπόνηση αύριο» μου ανέφερε ενώ με ακλουθούσε σε κάθε βήμα μου από την πορτα που μπήκα μέχρι που βγήκα.

Κοίταξα το κινητοί μου είχα τρία μηνύματα από την Χάννα

‘’Που στο καλό είσαι ;;;!!!! :\’’

‘’Λιζ ανήσυχων πες μου που είσαι;;;’’

‘’Elizabeth  Wanlim  που στο καλό είσαι ‘’

Το πρώτο που έκανα είναι να την πάρω τηλέφωνο να της πω τα πάντα, αλλα άλλαξα γνώμη θα της τα πω από κοντά.

«Που στο καλό ήσουν όλη μέρα»

«Έρχομαι σπίτι σου θα σου τα πω όλα» το περπάτημα μου στον δρόμο ήταν γρήγορο και επέμενα ποτέ θα φτάσω έξω απ το σπίτι της

«Έλα γιατι είμαι μονή μου»

Το έκλισα και επιτάχυνα το βήμα μου λίγο περισσότερο από πριν….. είχα που είχα τον Zaynτώρα θα έχω και την ανάκτηση της Χάννας…… θα περάσει και αυτό ελπίζω ήρεμα χωρίς φασαρίες , ενθουσιασμούς πάνω από όλα και κλάματα……

[***]

«Ξυπνά χαζή έχουμε προπόνηση σε δυο ώρες» πάλι χοροπηδούσε στο κρεβάτι οπός πάντα

«Εεεε σε δυο ώρες έχουμε όχι τώρα, άσε με να κοιμηθώ σε παρακαλώ» είπα κοιμισμένα και σκέπασα το κεφάλι μου με τα παπλώματα

«Έχω πρωινό με μερέντα και δημητριακά!!» αυτό το είπε σίγουρα για να σηκωθώ αλλα πεινά

«Που είναι;;» πετάχτηκα από το κρεβάτι

«Ήμουν σίγουρη αλλα δεν ήταν πλακά άντε πάμε κάτω να φάμε» μου επιασε το χέρι και με τραβολογούσε

Φάγαμε, παίξαμε μαξιλαροπόλεμο και μετά πήγαμε στην προπόνηση. Οι αργοπορημένες χαζές και οι αθλήτριες του γυναικείο μπάσκετ…….

«Καλησπέρα κορίτσια….» ωχ έχει όρεξη σήμερα

«Κύριε Προπονητή μπορώ να σας πω λίγο;» έξυπνη εγώ έχω τα πλευρά μου και ήρθα για προπόνηση

«Λιζ τι συνέβη;;»

«Κύριε χτες είχα ένα μικρό ατύχημα , έχω ραγίσει τα πλευρά μου και απλά ήρθα σήμερα για να μην χάσω κάτι σημαντικό»

«Δεν έπρεπε να έρθεις Λίζα παιδί μπορεί να έκανε κακό στα πλευρά σου , πέλος πάντων αφού ήρθες κάθισε στις κερκίδες και πρόσεχε καλά τις κινήσεις των κοριτσιών σε παρακαλώ» τα είπε τόσο γρήγορα που ούτε κατάλαβα πως έγινε

«Μάλιστα κύριε…..» πήγα και έκατσα σε μια από τις μπλε μικρές καρεκλίτσες και περίμενα να τελειώσουν

Μόλις η Χάννα τέλειωσε πήραμε τον δρόμο για το σπίτι αλλα είχαμε έναν επισκέπτη στην διαδρομή.

«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )Where stories live. Discover now