«Ένα όνειρο ζωής ...ένα αιώνιο όνειρο ζωής» ( Zayn's Malik FanFiction )

Chapter 19

 Δεν ηξερα πραγματικα που πηγαινα ειχα χασει την αισθηση του τοπου.Ετσι καταλαθος μπηκα σε ενα δασακι.Το καροτσακι ομως δεν πηγαινε αλλο.Προσπαθουσα και προσπαθουσα μα τιποτα.Αυτη η ανικανοτητα με ειχε εκνευρισει τοσο μα τοσο πολυ δεν μπορουσα να βρω τα λογικα μου.Αρχισα να χτυπαω με δυναμη το καροτσακι εξοργισμενη.Δεν εντεχα αλλο .Το κλιμα,το κλαμα,τα γελια των παιδιων,αθτος ο ενας μηνας που δεν εχω δει τα αγορια,τονν ΖΕΙΝ,η αναπηρια μου ΟΛΑ! Εκλαιγα εκλαιγα εκλαιγα μεχρι σκασμου.Η καρδια μου δεν χτυπουσε πια.Πονουσα.Το κεφαλι μου βαρυ.Και η ψυχη μου πετρα...Εκανα μια αναπηδηση πανω στο καροτσακι και εκανα κινηση να σηκωθω.Πριν προλαβω να πατησω στα ποδια μου σωριαστηκα κατω...Χτυπουσα το χωμα και εκλαιγα.Εριξα το προσωπο μιυ στο κρυο εδαφος.Χατζωσα με τα νυχια μου ,το καφε λασπομενο χωμ και χτυπιομουν.Ειχα πλεον απογοητευτει.Δεν μπορουσα να κουνηθω.Ειναι απαισιο να μην μπορεις να κανεις κινηση.Να νιωθεις δεμενη.Ολοι να σε κοροιδευουν και να σε λυπουνται.Ξαφνικα δυνατη βροχη ξεσπασε.Εγω δεν ειχα κανει καμια απολυτως κινηση να αλλαξω τη σταση του σωματος μου.Είχα μείνει εκεί...

Εκλεισα τα ματια μου και αρχισαν να ξεπροβαλλουν εικονες απο εκεινο το βραδυ .....~φωνεσ του Ζειν κλαματα της Κλαρ, Πανικόβλητοι ολοι και εγω να μισοαισθανομαι και να ποναω φρικτα....~
Ξαφνικα ακουσα βηματα απο πισω μου να κατευθηνονται προς τα εμενα με γρηγορο ρυθμο.Δεν μπορουσα να γυρίσω , δεν ήθελα να γυρισω! 

(ΞΕΝΟς)-εισαι καλα τι επαθες;

Δεν μπορούσα να ξεχωρισω τη φωνη του μέσα απο τον υχο της βροχης , οχι οτι με ενοιαζε και πολυυ..

Ε- απο τι βλεπεις τελεια, του απαντησα με ειρωνεια αλλα και με τη φωνη μου να γινεται ολο και πιο αδυναμη.

Η βροχη δυναμωνε ολο και πιο πολυ.Φυσικο ηταν να χάσω τις αισθησεις μου.Ημουν χτυπημενη τοσο σωματικα αλλα και ακομα πιο πολυ ψυχικα!

**Ο Ζειν μετα το ατυχημα πραγματικα τα ειχε χασει.Ενιωθε τρομερές ενοχες απεναντι στη νεαρη κοπελα.Αφου σιγουρεύτηκε για την υγεια της οτι θα ζησει απλα εξαφανιστηκε.Μόνο τα αγορια ξεραν που ηταν.Δεν εφυγε μακρια.Απλα μετακομισε σε ενα μακρινο σπιτακι σε ενα θεοσκοτεινο δασακι που δυσκολα το διαπερνουσε ο ηλιος.Βεβαια στο σπιτι του ηταν πολυ ωρα . Οχι μονο ηλιος εσκαγε αλλα ειχε και λυμνες και πανεμορφα παρτερια με λουλουδια τα οποια τα ειχε φυτέψει ο ιδιος...Οσο σκληρος και να ΘΕΛΕΙ να φανει ειναι παρα πολυ ρομαντικος και γλυκος .. κατι που σε καμια,ΣΧΕΔΟΝ κοπελα δεν το ειχε δειξει....Παραμονο σε μια ...Για να μην σας αφησω στην αγωνια ο Ζειν στην αρχη της σχέσης του με τη Περη ειχε γνωρίσει παράλληλα μια directioner χορευτρια η οποια του ειχε μεινει αποθημενο...τον ειχε πληγωσει πολυ.Εκει οφείλεται και η τωρίνη του συμπεριφορα. Ηταν πολυ δυσκολο για αυτον να το ξεπερασει κατι που τωρα το εχει καταφερει.Ομως δεν ηθελε να παθει το ιδιο με τη Λιζ ή μηπως το είχε πάθει ήδη;
Ποιος ξερει; Μπορει κατι να αρχισα να νιωθει για τη Λιζ και εκει να οφείλεται η απουσια του 1 μήνα τωρα..Ή μπορει τωρα πολυ απλα να την εχει ξεπερασει.
Για να επανερθουμε ομως εκεινη τη μερα ηταν ο Ζειν.
Εκανε συχνα περιπατους στο δασος.Εκει που περπατουσε ακουσε κλαματα.Εφτασε κοντα στη κοπελα μα ακομα δεν μπορουσε να καταλαβει ποια ήταν.Όταν την ακουσε αρχισε να νιωθει ρίγη στο κορμι του.Αμέσως καταλαβε οτι καποια γνωστη του ήταν ή μαάλλον κάποια που τον εχει "στιγματίσει" ουσιαστικα. Αφου κατάλαβε οτι η κοπέλα εχασε τις αισθησεις της.Τη γύρισε απαλα αφου καταλαβε την αναπηρια της βλεποντας την καρεκλα διπλα της..Τοτε την αντικρισεε....πάγωσε βεβαια στο πίσω μερος του μυαλού του πιστευε οτι μπορεί να είναι εκείνη ...Κοκάλωσε Ομως επρεπε να δράσει αμεσως εκανε ηδη πολυ κρυο και αυτο μπορει να ΠΡΟΚΑΛΟΥΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ στη κοπελα.
Τη σηκωσε στην αγκαλια του και κατευθηνθηκε προς το σπιτι του.Την έβαλε να ξαπλώσει στο καναπε και εριξε δυο μεγαλα κουτσουρα στη φωτία για να τη δυναμώσει.
Η Λιζ φορουσα τα βρεγμενα της ρουχα κατι που δεν θα τη βοηθουσε να ζεσταθει.Τοτε ο Ζειν ανεβηκε γρηγορα τα σκαλια Μπηκε στο δωματιο του και αρχισε να ψανχει για κατι που θα μπορουσε να της φορεσει.
Άρπαξε ενα μποξερακι κοκκινο που του ήταν στένο ουτο ή άλλος και μια φαρδυα του μπλούζα 
Επεστεψε κατω και η Λιζ ακομα "κοιμοταν"
Βασικα ηταν αναισθητη οποτε δεν ξερω αν πρεπει να χρεισιμοποιησω τον ορο κοιμοταν.Τελος παντων. Την πλησιασε και αργα αργα της εβγαλε τη μπλουζα αποκαλύπτοντας το στητο της στηθος.Με την εικονα αυτη βαγκωσε το κατω χειλος του και συνεχισε εγβαλε τη φορμα της κοπελας.Συνεχισε με το ...σουτιεν της και το εσωρουχο της...Της φορεσε γρηγορα και μαλακα τη μπλουζα και το μποξερακι του.Ηταν πολυ προκλητικο ολο αυτο για τον Ζειν ο οποίος βρηκε ως δικαιολογια το καροτσακι που είχε αφήσει πίσω του.Αυτο ηταν μονο μια προφαση για να φυγει.Τον αναβε η παρουσια της κοπελας εστο και αναισθητη.
**
Αρχισα να νιώθω το κορμι μου να ζεστενεται και ετσι οι αισθησεις μου αρχισαν να επανερχονται σιγα σιγα..Ανοιξα τα ματια μου στα οποια οι φλογες τις φωτιας απεικονίζοντα αναδειχνείοντας τη γυαλάδα τους.
Ανασηκωσα το κεφαλι μου και βρισκομουν σε ενα πανεμορφο και πολυ ζεστο σπιτι αλλα τελείως αγνωστο για μένα.Αυτο που μου κίνησε τη προσοχη ηταν το οτι το σπιτι ηταν αδειο.Δυστυχως οι δηναμεις μου δεν μπου επετρεπαν να κανω και πολλα . Ετσι ξαναξάπλωσα πίσω και εκλεισα τα μάτια μου.Ξαφνικα η πόρτα άνοιξε ανασήκωσα το κεφάλι μου για ακόμη μια φορα και ηταν εκεινος...Ο ΖΕΙΝΝ!Μέτα απο 1 μηνα τον ξαναβλεπω...