Calum Hood jest początkującym bokserem, a brat Louelle jego fanem. Nic dziwnego więc, że zabrał ją na walkę swojego idola. I właśnie wtedy zaczyna się historia.
Jaka? Co jest dalej?
Przekonaj się.
? twentyonecoldplay; 2017-2018
8.01 #36 w ff.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
calumhood: dziś towarzysko na meczu przeciw @liverpoolfc ⚽ jako, że to kompletnie nie moja dziedzina powiem tylko, że się wydało. Jestem największym fanem @ashtonirwin 👊 #COYG 🔴⚪
Liczba polubień: 1,2m michaelclifford, selenagomez, bohnes, sarasampaio, loudempsey, malachidempsey, rosieho, hoskelsa, justinbieber, chrisbrownofficial i 1,282,720 innych lubią twoje zdjęcie.
Komentarze: (Zobacz więcej)
lukehemmings: trudno o lepszego kibica 😂
hoskelsa: 💖
bohnes: żebyś tylko znał się na piłce
garrixerno1: aaaa najlepsi 💟
audriannalevite: cashton 😂
julesthibaut_0: powodzenia dla @ashtonirwin 👊
loudempsey: 🐻💕
anniemoffatt: też chcę takiego fana 😣
dakotatooomerss: jesteście w londynie? 😍
─ Ostatnim razem gdy ktoś wyciągnął mnie na sportowe wydarzenie skończyłam z tobą ─ powiedziała pod nosem Lou, szturchając mnie w ramię. ─ Dziś mogłabyś skończyć z Lallaną. Jest zabójczy ─ mruknęła Josephine, śmiejąc się pod nosem. ─ I żonaty ─ odpowiedziałem, dźgając dziewczynę w bok. ─ Wiesz co mówią Cal, nie ma takiego drzewa, którego nie można ściąć ─ odpowiedzi tym razem udzielił Alex, wysuwając się przed szereg, bym dobrze go widział. ─ Oczywiście. ─ Raczej Giroud ─ szepnęła Alexa. ─ Nie, nie, zdecydowanie Walcott. ─ Ja to powiedziałbym, że Ramsey ─ odezwał się Malachi. ─ Mustafi ─ mruknął Alex, a ja już kompletnie nie wiedziałem co się dzieje. ─ Czy wy właśnie typujecie najprzystojniejszego piłkarza? Wy też? ─ zapytałem, wskazując na Alexandra i Malachi'ego ze śmiechem. ─ Wiemy, że ty typujesz Irwina ─ odgryzł się Alex i powrócił do zaciekłej konwersacji na temat tego, iż to Mustafi jest najlepszą partią na tym boisku. I w ten sposób minęło jakieś dziesięć minut meczu podczas których kompletnie nic się nie działo. Jedyną okazję stworzył Alexis a potem Lallana i na tym moglibyśmy zakończyć relację. Ostatecznie wygrali i dopiero wtedy zayważyłem, że Ashton naprawdę już wracał do formy. Co prawda nie zdobył żadnej bramki, ale rozmawiając z nim miałem wrażenie, że ma się lepiej niż jeszcze miesiąc temu. Widziałem jak cieszył się z resztą drużyny z trzech zdobytych bramek, jak wraz z Olivierem szedł do szatni żartując, więc uznałem, że wszystko ma się dobrze. ─ Ale ciągle nie wierzę, że ta Ruth u was była. Nie ma resztek godności? ─ mruknęła Josephine, gdy Alexa oznajmiła nam, że idzie do Ashtona. ─ Nie ma ─ mruknąłem, spoglądając na swoje dłonie. ─ Grzecznie zasugerowała, że jest damskim bokserem i gdy straci karierę mu odbije ─ zażartowała Lou, gdy objąłem ją ramieniem. ─ Co za bzdura ─ wymamrotał Alex. ─ Chciałem ją wyrzucić, ale uznała, że to ważne ─ wtrącił się Malachi, gdy wszyscy westchnęliśmy. ─ Chodźmy po Ashtona i Alexę i jedźmy coś zjeść, a potem zwiedzimy Londyn ─ zaproponował szybko DeLeon, więc wstaliśmy z trybun i z prędkością żółwia opuściliśmy stadion Emirates. Z Ashtonem i Lexą umówiliśmy się w Galvin at Windows, ponieważ nie chcieliśmy czekać na nich pod stadionem w nieskończoność. Więc oczekując na ich przybycie zamówiliśmy przystawki w postaci włoskiej bruschetty. ─ Wracając do tej książki ─ powiedziała nagle Jo, przerywając wywody Malachi'ego i Alexandra na temat Raidersów. ─ Sara śledziła cały proces wydawania i wszystkie spotkania Ruth. Okazało się, że wcale nie miała jeszcze spotkania w Nowym Jorku plus tam ma miejsce premiera i podpisywanie. Dziwne, że wybrała wydawnictwo u nas, a nie w Orlando. ─ Wybrała to, które więcej płaciło ─ mruknąłem, masując skronie. ─ Wcale nie. Robi to specjalnie obok ciebie ─ powiedział Malachi, stukając w ekran telefonu. ─ Diocesan Publications ─ mruknął, podsuwając nam pod nos komórkę ─ najbardziej prestiżowe wydawnictwo w Stanach. No może trzecie najbardziej prestiżowe, ale tamte dwa są w Los Angeles. ─ A na którym miejscu jest to, w którym wydaje? ─ zapytałem sunąc palcem w dół po ekranie. ─ To jest najlepsze. Na dwudziestym. Pierwsze w Nowym Jorku, więc nie ma szansy, że Orlando jej nie chciało ─ powiedział pod nosem brat Lou. ─ No tak, ta książka to hit. Bez urazy ─ mruknął Luke, odrywając wzrok od swojego telefonu. ─ Pogadam z nią po powrocie ─ odpowiedziałem, sięgając po przystawkę. I zmieniliśmy temat, tylko czasem, na chwilę wracając do Ruth i jej książki. Ashton i Alexa pojawili się dopiero pół godziny i cztery przystawki później. Wówczas to zjedliśmy kolację i wybraliśmy się w ósemkę na zwiedzanie stolicy Anglii. A raczej Ashton nas po niej oprowadził. Jutro popołudniu mieliśmy wylecieć do Nowego Jorku już w czwórkę, ponieważ Jo i Alex wybierali się do Paryża na krótki urlop, a Alexa zostawała z Ashtonem w jak zwykle deszczowym Londynie. Obiecaliśmy sobie, że spotkamy się w tym samym gronie za trzy tygodnie kiedy to Irwin będzie miał chwilę przerwy od trenigów, jako że będzie to okres kwalifikacji do Mundialu i rozstaliśmy się, wracając do pokoi hotelowych. Kolejnego dnia spotkaliśmy się na śniadaniu w szóstkę. Jo i Alex spieszyli się na lot, więc pożegnaliśmy ich w lobby hotelu i wróciliśmy do hotelowego bufetu by dopić koktajle. I to przy nich podjęliśmy decyzję o tym, by jeszcze wyjść i pozwiedzać to, co znajdowało się w pobliżu. Więc wybraliśmy się do muzeum Madame Tussaud, gdzie zrobiliśmy serię naprawdę świetnych zdjęć z popularnymi osobami. Jedne, z figurą woskową Justina wysłałem nawet prawdziwemu Justinowi. Przy powrocie zajrzeliśmy do Costa Cafe, gdzie kupiliśmy kawę i wróciliśmy do hotelu, by się spakować a potem złapać taksówkę na lotnisko. Ashton pożegnał nas wczoraj, więc nie kłopotał się by nas odwieźć i w ten sposób zaoszczędziliśmy trochę czasu. Lot do Nowego Jorku był długi, okroonie długi i zdecydowanie podczas niego zdołałem przemyśleć sobie wszystko to, co działo się od i w czasie trwania związku z Ruth aż do tego momentu. Pomyślałem, że będę mógł z nią porozmawiać mimo, że Joshua ostatecznie mi tego zabronił. Wspomniał, że skoro Ruth coś na mnie ma i jest to nie prawdą to nie powinienem się bać. I miał rację. Skoro miałem mieć czyste sumienie nie powinienem w ogóle przejmować się tym, co napisała. Ale się bałem. Cholernie.
Niesprawdzony, wstawiam tak o bo choruję i nie mogę spać. Ogólnie szykuję coś nowego z Hemmo.
