Sınıf Tam Mı?

Bir Sen Akılısın Dimi Amık Keli?

stiles_-buse_-perrie bölümü senin güzel yorumların için sana yazdım. Bölümün içinde sana bir süprizim de var.

"Özür dilerim kimseye söylememem gerekirdi." Lan oğlum bu çocuk cidden beni kanser edecekti.

"Sen neden bahsediyorsun ya ? Neyi kimseye söylememen gerekirdi." Yüzüme boş boş baktı.

"Kanser olduğunu." Ha bu çocuk cidden gerizekalıydı. Hayatımdaki tek salağın Ece olduğunu sanarken bu benim için büyük bir şok olmuştu.

"Ne kanseri ne diyosun ya ben kanser falan değilim." Kaşlarını çattı.

"Ama seni hastaneye götürdüğümde yanına gelen doktora kanserli onyedi yaşlarında bir hasta geldi dendi. Ondan öncesinde burda konuştuğun kadın hasta olduğunu söyledi." Sinirle soludum adetle kanseri karıştıran tek varlık olabilirdi. Bu yaşına nasıl geldin be Ekin Kaya ?

"Adet olduğum için öyle dedi hastaneye de serum için gittik." Bu seferde yüzü rahatlamış bir ifadeyle baktı.

"Ben sanmıştım ki-" Sözünü sinirle kestim.

"Sen sanmıştınki ben ileri derece kanserim dimi?"

"Evet yani-" Hızla bir kez daha sözünü keserek bağırdım.

"Bir sen akılısın dimi amık keli?" Kaşlarını çattı.

"KEl?"

"He kel." Birbirimize salakça bakarken Melis konuştu.

"Hilal çocuk yanlış anlamış olabilir yani bunda ne var?" Kafamı hızla ona doğru döndürdüm.

"Sen karışma bu işe. Hem sen nerden bileceksin ki adını dahi bilmeyen insanların seni kanser sanmasının nasıl bir şey olduğunu." Önümü döndüğümde Ekin bana üzgün bir şekilde bakıyordu.

"Bak bu yanlış anlaşılmadan dolayı çok özür dilerim. Pazartesi günü her şey eski haline dönüş olacak sana söz veriyorum." Sinirle soludum.

"Ne eski haline dönecek be?"

"Hilal sakin ol çocuk elinden geleni yapıyor işte." Tekrar sinirle Melise döndüm. Neden bu çocuğu bu kadar savunuyordu ki? Ece olsa ne güzel ağzına sıçardık ama.

"Sen neden durmadan bu amık kelini savunuyorsun ya?"

"Bak yine kel dedi ya." Ekin sesizce söylenmişti.

"Ben sadece-"Melis Ekinin yaptığı sakin ol hareketiyle sesini kesti.

"Bırak devam etsin sinirini çıkarıyor." Evet afferim yürü be Ekin- ay ne düşünüyorum ben ya akıl mı kaldı?

"Evet bırak ben bağırmaya devam edeyim." Tekrar Ekine doğru döndüğümde ellerini göğsünde birleştirdi ve masaya rahat bir biçimde yaslandı.

"Devam et ben dinliyorum seni." Tam bağırmak için ağzımı açtım fakat aklıma hiçbir şey gelmemesiyle geri kapattım.

"Öf ya akıl mı bıraktınız ne diye bağıracağımı unuttum."

"Amık keli diyordun." Ekin devam etmem için tüyo verdiğinde omuzlarım düştü. Ben nasıl bağırayım ki bu çocuğa. Çaktırmayın iki dakika kadar önce ebesinden giriyordum ama...

"Öf ben gidiyorum ya hevesimde kaçtı zaten." Ekin sırıttığında gülmemek için kendimi zor tuttum ve masadan çantama uzandım. Ceketimi sandalyeden alıp hızla üzerime geçirdim ve çantayı da omuzuma astım. Çıkarken bütün kafenin pür dikkat bizi izlediğini fark ettim.