GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

26. bölüm GİTMELİ

VE ERKEN GELEN BİR BÖLÜM.  BEKLEYEMEDİM, OKUYANLARLA HEMEN BULUŞTURAYIM İSTEDİM..😍

BEĞENMENİZ DİLEĞİYLE, KEYİFLİ OKUMALAR..

..

SELİN'den..

Bir rüya gören, rüya gördüğünü bilen, uyanmak isteyip de uyanamayan biri gibi afalladım, kalakaldım kapının ardında..

Birkaç derin nefes alarak kendime gelmeyi denedim. Yeni beliren şiddetli ağrıyla aşağıda beni bekleyen Nazlı ve Savaş'ın yanına gittim.

Beni aşağıda bekliyorlardı çünkü Ali'ye bebeğimizi söyledikten sonra kutlama için yanımıza gelmelerini istiyordum. Çünkü onlar en sevdiklerimizdi, kardeşlerimizdi. Ama ne olmuştu..

Benim dahi henüz anlayamadığım bir şeyler yüzünden bütün sevincim kursağımda kalmıştı.

Söyleyememiştim..

Kovulmuştum..

Hakaretlere uğramıştım..

İftiraya uğramıştım..

En acı veren ise bunu en az canım kadar sevdiğim adamın yapmasıydı. Mavi'nin yapmasaydı.

Nazlı ve Savaş'a her şeyi anlatmalıydım. Darmadağın olmuş ağlarken iki büklüm, hastaneye tekrar götürüldüm.

Şimdi ben ne yapacaktım?

Bir şeyden o kadar emindim ki o da Mavi'yi bir daha asla görmek istemediğimdi. Asla hamile olduğumu öğrenmeyecekti!

Hastane odasına yattığımda gerekli müdahaleler yapılmıştı hemen..

Yine ve yeniden..

Bir gece burada kalacak iyice dinlenecektim. Doktorum ne kadar kızsa da tek bir şey diyemedim.

Sevdiğim adamın, bebeğimin babasının bana az önce yaptıklarını nasıl anlatabilirdim ki?

Ali'nin bunları yaptığına inanamıyordum hala ve büyük bir şoktaydım. Kabullenemiyordum. Belki de rüya görüyordum.. Olamaz mıydı?

Lütfen rüya olsundu..

Nazlı ve Savaş'a her şeyi anlattım, yani anladığım kadar. Onlarda en az benim kadar şaşkındılar. Zaten Mavi'nin böyle yaptığına kimse inanmazdı ki, hele ki bana..

''Size son kez söylüyorum kesinlikle bilmeyecek! Özellikle sen Savaş, asla ona hamile olduğumu söylemeyeceksin! Bana o kelimeleri söyleyen adam bizi hak etmiyor..'' dedim gözlerimden akan yaşlarımla birlikte hastane odasında yatarken.

İkisi de şaşkınca, kızgınca beni dinliyorlardı. Özellikle Nazlı çok ama çok kızgındı. Defalarca bir şey demesinler diye uyarıda bulundum. Savaş ise bu işte bir şey var, başka türlü imkansız diyip diyip duruyordu, düşünüyordu.

''Peki ne yapıcaz Selin?'' dedi Savaş sakallarını sertçe sıvazlarken.

Başımı salladım yavaşça sağa sola. ''Bilmiyorum..''

Nazlı sanki yeni bir şey keşfetmiş gibi aniden gözleri aydınlanarak lafa girdi..

''Yurt dışındaki şu yaz eğitimine katıl Selin. Sonrada uzattım dersin bahane olur,  bebeğin orada doğar. Hem ben de gelirim.''

Benimde aklıma yatan mantıklı bir fikirdi. En azından birkaç sene okulumu dondurur bebeğimle ilgilenirdim. Sonrasında da bir şeyler yine hallolurdu. Çünkü annemin böyle bir şeyi duysa kalp krizi geçireceğinden emindim. Ama zamanla alışırdı, benzer şeyler yaşamıştı.