GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

GELECEK BÖLÜMDEN II..

Bakın füze atmıyorum, sakin olun..
Olaylar bende..🖖🏻

..

SELİN'in ağzından..

"O zaman şunu söyle Selin, gerçekten onunla evlenmek istiyor musun? Onun soyadını mı istiyorsun?" dedi gücenmişcesine..

Ne demek istediğini anlamıyordum. Bu kadar şeyden sonra, herkesin gözü önünde vazgeçtim diyemezdim artık.

Sadece beş dakikam vardı.

Artık sonunu getirmeye mecburdum. Ahmet'i ortada bırakamazdım.

"Bunu sormakta geç kalmadın mı?" diye fısıldadım burukça..

Çok geç kalmamış mıydı?

"Geç kalmak mı? Yoo.. Aslında.. Tamam birazcık geç kalmış olabilirim.." dediğinde alayla sırıttı karşımda.

Bu tavrına gülümsemeden edemedim.

"Ben seni anlayamıyorum.." dedim, başımı sağa sola sallarken..

"Anlayacaksın. Kararını söyle, bitsin bu iş.." dedi.

Kaşlarım anında çatıldı.

"Ali sen iyi değilsin.. Vakit geldi, inmeliyim.." dedim gelinliğin eteklerinden tutarak bir adım atmaya çalıştım. Yine bir seçim yapmamı istiyordu.

"Olmaz.. Sen söyle. Ben mi o mu?" dedi üsteleyerek..

Yüzüne ifadesizce baktım. Ne saçmalıyordu yine?

"Tabiki o Ali!" dedim gözlerimi kırpmadan..

Onun yaptıklarından sonra seçimim netti.

Yüzü düştüğünde, hızla yaklaştı bana doğru. Kolumdan tutarak kendine çektiğinde, dudağıma uzun bir öpücük bıraktı.

"Peki Selin.. Umarım yanılmazsın.." dediğinde, bir nefes aldı boynumdan son kez..

İkimiz de son kez olduğunu biliyorduk.

Kalbim delice atarken nefessiz kaldığımı hissettim.

O anlarda arkasındaki kapı çalındı. Beni almaya gelmişlerdi belli ki. Hemen bedenini benden çekti ve uzaklaştı arka kapıdan çıkarak..

Şaşkındım..

Beni resmen bırakıp gitmişti!

Gözlerim dolduğunda, ağlamamak için rujumu umursamadan dudağımı dişledim.

Ağlamayacaktım..

"Hazır mısın Selin?" dedi Ahmet, kapının hemen ardından..

"Hazırım.." dedim. Heyecansız, soğuk, mutsuz..

Kapıyı açarak içeri girdiğinde, ilk kez görüyordu beni.

"Çok güzel olmuşsun.." dedi gülerek, yanıma yaklaştı.

"Teşekkürler.. Sende fena değilsin.." dedim.

"Hadi herkes bizi bekliyor.. Önce fotoğraf çekimi var.." dediğinde, merdivenlerde birkaç poz çekinecektik aile fotoğrafı gibi..

"Tamam.." dediğimde, eteklerimden tutup yürümeye çalıştım. Onun elini tutmamak için iki elimle gelinliği tutuyordum.

Aşağı indiğimizde tüm gözler üzerimizdeydi.

"Şimdi önce erkek tarafı.." dedi fotoğrafçı, ve ben ortadaki yerimi alınca sadece durdum öyle..

Etrafımdaki insanlar sürekli değişiyordu ve aklım bulanıktı. Başım dönüyordu resmen ve zaman hızlıca aktı geçti. Flaşların patlaması bittiğinde, gözlerimi bulunduğum dünyaya tekrar açabilmiştim rüyadan uyanırcasına.

Hava kararmak üzereydi.

Artık çıkma vakti gelmişti. Evet deme vakti gelmişti.

Koluma giren Ahmet, beni yönlendirdi.

"Biraz mutluymuş gibi yap, boşuna mı oyunculuk okudun sen!" dediğinde çıkmadan, yüzüne ifadesizce bakmaya devam ettim.

"Ben sana bunun hesabını sorucam.. Şimdi çıkıcaz ve ara bakalım aşığını bulabilecek misin?" dedi.

Anında vücudumun her hücresi buz kesti..

"Ne yaptın ona?" dedim kekeleyerek, gözlerim dolmuştu.

"Hiç.. Emin ellerde.." dedi sırıtarak..

"Onu rahat bırak hemen yoksa seni rezil ederim bu düğünde!" dedim ben de tehdit edercesine onu..

"Bak anlaşalım.. Ben onu bırakayım, sen de bana evet de ve bitsin bu iş.." dedi.

"Onu görmeden sana evet demem.."

"Diyeceksin mecbursun.. Yoksa ölür.."

"İnanmıyorum sana.." dedim ağlamaklı.

Resmen canım yanıyordu.

"Evet başlıyoruz.. Karar senin.." dediğinde, önümüzdeki koca kapılar açıldı. Flaşlar patlamaya başladığında, gözlerimi kıstım.

Tüm ışıklar yüzümde patlıyordu sanki..

Yürümeye çalıştım. Dizlerim titrerken, gözlerim Ali'yi arıyordu. Yoktu. Elif'in yanı boştu, görüyordum.

Dediğini yapmış olamazdı..

Sertçe yutkunurken kendimi nikah masasında bulmuştum bile..

Ben ölsem olmaz mıydı şimdi şurada?

Nasıl evet diyecektim?

Nasıl imza atacaktım?

Rüya olmalıydı.

Ama gerçek kadar can acıtıcıydı..

..

Devam edecek..