GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

57.Bölüm GECE YARIŞI..

Selam okuyucularım, nasılsınız?

Yeni, heyecanlı bir bölümle karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz..

Yeni bölüm sabırsız okuyucum, @foxahmet içindir..🤗

Bölüm fotoğraflarımız ınstagram hesabımız olan pretywomn'a yüklenmiştir. Hikayeyi oradan da takip edip, bizi destekleyebilirsiniz..

Gece'nin Mavi Karanlığı'nın bitmesine yakın başlayacağım ve yeni tanıtımını yaptığım "Gece'nin Kokusu"  adlı hikayemi okuyarak bana destek olursanız sevinirim okuyucularım..💙

Keyifli okumalar olsun..🙏🏻🎈🖖🏻

..

SELİN'in ağzından..

Evden nereye gittiğimi bilmeden sessizce çıktığımda, aslında kendimde değildim. Gözlerimin önünden bir an olsun o iğrenç görüntüler gitmiyordu.

Ali bana bunu nasıl yapabilmişti?

Benim yıllar önce yaşadığım kötü şeyleri biliyordu ve bilerek yapmıştı işte. Başka açıklaması olabilir miydi?

Düşünemiyordum..

Sitenin girişine ulaştığımda, büyük caddeye çıktım. Sabaha karşı olsa da, biraz yürümek istiyordum.

Düşünmem lazımdı.

Aklımı toparlamam lazımdı.

Sindirmem lazımdı.

Hala büyük bir şokun etkisindeymişim gibi hissediyordum. Rüya olabilir miydi? Lütfen olsundu..

Bir kadın aldatıldığında ne hissederdi?
Ben ne hissediyordum?

Düşündüğüm tek şey o görüntülerken, göğsümün içinde çırpınarak zorla atan kalbim resmen isyan ediyordu. Canım acıyordu. Fazlasıyla, kat kat canım yanıyordu. Sanki biri gelip kalbimi cayır cayır ateşe vermiş, nefes almamı engellemişti.

Ali beni sevmemiş miydi?

Her şey yalan mıydı? Yaşanılan o kadar şey..

Soğuk havada kabanımı sıkıca kapattırdım. Bu üşüdüğümden değil, sadece bir refleks gibiydi..

Birkaç adım atmıştım ki, yanımda bir araba yavaşça durdu. Başım direk araca çevrildiğinde, şoför kapısının siyah camı açıldı otomatik bir şekilde.

İçindeki Can'dı..

''Can..'' dediğimde fısıltıyla, onu görmeyi beklemiyordum. En son ne zaman gördüğümü bile hatırlamıyordum..

''Selin? Senin bu saatte burada ne işin var?'' dediğinde endişeyle kaşlarını çatmış, şaşkınca yüzüme bakıyordu. Cevap veremeyecek kadar yorgundum.

Gözlerim etrafımı tararken, dediklerini idrak ederek düşünmeye çalıştım. Belki de haklıydı. Ne yapıyordum ben bu saatte dışarıda?

''Atla arabaya ben götürürüm seni, hasta olacaksın..'' dediğinde, başımı sallayarak onayladım onu.

Aracından inerek yanıma geldiğinde, şaşkındı. Elimden valizi alarak arka koltuğa attığında, aracın ön koltuğuna binmem için yardım etti.

Bana bunları yapanın, BİR DOST'un, o olduğunu tabi ki bilmiyordum. Nereden bilebilirdim ki..

Kendini tekrar yanımdaki yere oturttuğunda, sordu..