GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

40.bölüm VAR MISIN OYUNA?

SELAM OKUYUCULARIM. NASILSINIZ?

GÜZEL BİR BÖLÜMLE DAHA KARŞINIZDAYIM. UMARIM YİNE BEĞENİR VE BOL BOL 'ALSEL' YILDIZINIZI BANA BAĞIŞLARSINIZ.

BU ARADA YORUMLARINIZI DA LÜTFEN ESİRGEMEYİN..

SEVGİLERLE..

Bir sonraki bölüme kadar,

AŞK'la kalın..

..

SELİN'den..

Sevilay ablayla gün boyunca çekimi konuşmuş, ilgili kişilerle hızlı bir şekilde görüşmüştük. Zaten herkes ve her şey hazırdı. Hazır olmayan kısım ise onun markasının adını duyduğunda hazır ola geçiyordu..

''O zaman pazar günü gidiyoruz Selincim..'' dedi, beni kapıya kadar geçirirken.

''Aynen Sevilay abla haberleşiriz..'' dedikten sonra vedalaşıp ondan ayrıldım. Bugün aldığım ama hemen bilerek kaza yaptığım, arkası dağılmış arabama gittim. Bunu babama nasıl anlatacaktım?

Daha şirketteki toplantının devam ettiğini düşündüğümden, şirkete sürdüm. En azından Ali'yle araba işini konuşabilirdim ki, o bana asla hayır diyemezdi. Gerçi onun arabasını da dağıtmış olduğumdan birazcık sinirli olabilirdi. Bunu es geçtim..

Daha saat beş olmasa da trafik yoğundu, ara yollara girmeyi denedim. En azından ara sokaklardan daha hızlı giderim diye düşünüyordum. Öyle de olmuştu..

Otopark sorununu da aynı şekilde hallettim. Yoksa o şirketin önündeki yoğun trafiğe girmem ve altındaki büyük otoparka ulaşmam gerekirdi. Hemen düşüncesinden bile vazgeçmiştim. Şirketin birkaç sokak gerisinde aracımı park ettim. Yürüme mesafesindeydi ve yürürdüm.

Aracımdan çıkıp kaldırımda üzerimi düzelttim. Önce çantamı omuzuma takarken, diğer elimle de kapıyı kapatacaktım ki bir anda silah sesleri duyulmaya başladı. Hızla hemen arabamın yanında ani fren yapan bir aracı görmemle başımı korkuyla eğdim, lastiğin arkasına saklandım. Panik yapmıştım, neler oluyordu böyle?

Sesin yoğunluğundan kulaklarımı ellerimle kapatırken, sindim kaldım olduğum yerde. Sesler dinmek bilmiyorken, camların kırılma seslerini işitiyordum kulaklarımda çınlarcasına. Ne yaparsam yapayım sesleri engelleyemiyordum. Görüşüm bulanıklaşmaya başladığında kalbim delice atıyordu. Resmen şoka girmiş olabilirdim..

En az on beş-yirmi el silah sesi daha duyduktan sonra, ani bir gazla araba uçarcasına gitmişti. Arabanın uzaklaşan sesini işittiğimde, ellerim kulaklarımdan iki yanıma düşüverdi. Olduğum yerden kalkamadım, kalakaldım.

Ellerimle arabaya tutunarak ayaklarıma güç vermeye çalışsam da başaramadım ve bu sefer resmen yere yığıldım. Ağlamamak için sertçe dudaklarımı dişledim. O sırada benim iyi olup olmadığımı soran bir kadın ve bir adama sırasıyla bakarken, ne olduğunu hatırlamaya çalıştım. Zaten hiçbir şey duymuyor gibiydim. Sadece bir çınlama vardı..

Başımı sallayarak sadece 'iyiyim..' diyerek kekeledim, sorunun bu olduğundan emin bile değildim oysa ki..

Yerden, hemen tekerleğin dibinden, beni kaldırmaya çalıştılar. Ellerimin titrediğini fark ettiğimde, durumumun ne kadar kötü olduğunu anladım..

Çantamı elime tutuşturan kadına boş boş bakarken, aslında hiçbir şey umurumda değildi. Etrafıma toplanan ve sürekli bir uğultu halinde konuşan insanları umursamadım. Şu an buradan uzaklaşmak istiyordum..

Birkaç adım atmak için kendime komut verdiğimde düşecekmiş gibiydim, tökezledim. Ayaklarıma komut dahi veremiyordum. Beynim allak bullaktı. Düşmemek için arabanın kenarına tutundum sertçe. Gözlerimi arabanın kırılıp dökülen camlarına, kurşun deliklerinde gezdirdim. Başımı sağa sola salladım inanamayarak..