GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

59.Bölüm BİR DOST..

Selam okuyucularım. Nasılsınız?🖖🏻🎈

İnanın haftalar, günler geçmiyor. Bölüm yayınlayacağım günleri sabırsızca bekliyorum her hafta.

Kitaplarımla ilgili burada olmayan açıklamalar ve resimler için ınstagram hesabımız olan, pretywomn 'ı takip edebilirsiniz. Desteklerinizi bekliyorum.

Bu bölüm, güzel yorumlar yapan okuyucum @black_andblue1 'e geliyor..

Umarım beğenirsiniz, keyifli okumalar..🙏🏻

..

SELİN'in ağzından..

Kapıyı yavaşça araladığımda, korumalarım olduğu için rahattım aslında.

Kapının hafif aralanmasıyla birlikte, tanımadığım iki adam evime dalmıştı bile..

Başıma geçirilen çuvalla neye uğradığımı şaşırdığımda, bileklerim sertçe çekilerek sırtımda bağlandı. Güçlü kolların ayaklarımdan tutarak beni omuzuna almasıyla bağırdım.

Çığlık çığlığa bağırdım..

Ayaklarımı sertçe adama vurmaya çalışsam da sıkıca tutuyordu beni.

Bunlar kimdi, nereye gidiyordum hiçbir fikrim yoktu.

Şaşkındım..

Korumalar neredeydiler?

Babam beni böyle mi koruyordu?

Sinirlendim.

O sırada kendimi bir aracın içinde bulduğumda, bir yere gidiyor olduğumuzu çalışan araba sesinden anlamıştım. Nereye gidiyorduk ki..

Uzun süren bir yolculuktan sonra, hala bağırıp çağırmaya devam ettim. Susmayacaktım. Bu adamlar bana ne yapacaklarını söylemeden de susmayacaktım.

''Size diyorum hayvan herifler, beni nereye götürüyorsunuz?'' diye bağırdığımda bir kez daha, araba durdu.

Kollarımdan beni çekiştirerek indirmeye çalıştıklarında arabadan, direndim. Tüm gücümle korkmadan onlara direnebilirdim. Canımın acıması, bir yerlere çarpmam umurumda değildi.

Benim ölümden korkmadığımı bilmiyorlar mıydı?

Onlara zorluk çıkarttığımdan olacak, bir kez daha omuza alınmıştım. Ellerimi kullanabilseydim harika olacaktı. Lanet olsun!

Ayak sesleri iki kişi olduğumuzu gösteriyordu. Demir merdivenlerden çıktığımızı belirten sesler kulağıma dolduğunda, burnuma da fazlaca rutubet kokusu dolmuştu.

Yine iğrenç bir yerdeydim sanırım..

Yere bırakıldığımda, başımdaki çuval da çıkarıldı. Ayaklarım pürüzlü ıslak betona değdiğinde irkildim. Gözlerim karanlığa alışmışken, odanın kırmızımsı loş ışığı gözlerimi kapatmama neden oldu. O sırada bileklerimdeki ip çözüldü.

Bileklerimin kızaran yerlerini ellerimle ovuşturduğumda, derin bir nefes aldım. İğrenç kokuyordu burası..

Artık geldiğim bu yeri ve nedenleri öğrenmeden gidemezdim, o yüzden sessizliğimi korudum.

Başımdaki iri adam, ''Otur ve bekle!'' diye emredici bir şekilde konuştuğunda, gözlerimi devirdim. Kapıdan çıkıp gittiğinde, bu iğrenç odada yalnız kalmıştım.