GECE'NİN MAVİ KARANLIĞI (TAMAMLANDI!)

GELECEK BÖLÜMDEN..

Selam gençler..🖖🏻🎈

Hadi bakalım size birazcık ipucu.. Kim çözebilecek neler olduğunu?
Yazın bana..

..

SELİN'in ağzından..

Yine salondaki koltuğa oturdum, ayaklarımı orta sehpasına uzatırken başımı koltuğa dayadım. Uykum vardı ama sinirden uyuyamıyordum.

Saçlarımın ıslak oluşunu aldırmadan, ensemden kaldırıp koltuğa yayılmalarını sağladım.

Kesinlikle yarın işe gitmeliydim. Artık kaçamazdım ve zaten mecburdum.

Kendimi büyük bir suç işlemiş çocuk gibi hissediyordum. Dudaklarımı öne uzatarak ofladım..

Derin bir nefes aldığımda, başım ağrıyordu. Bu tamamen sinirdendi, düşünmektendi. Bir kaç kadeh bir şey içmek istiyordum ama yapamazdım. Zaten son zamanlarda fazlaca içmiştim. Tekrar bağımlı hale gelmemek adına kendimi tutmam gerekiyordu.

Kapı zili çaldığında, başım direk kapıya doğru dönerken koltuktan kalktım aniden. Bu kimdi?

Korkuyordum..

Geçen hafta olanlardan sonra bu kapıyı açabileceğimden emin olmayarak, önce mutfağa adımladım. Elime aldığım büyük bıçağı, arkama saklarken yavaşça kapıya adımladım.

Nedes nefese kalmıştım..

Zil ısrarla üçüncü kez çaldığında, kapı yumruklanmaya başlandı. Birkaç kişinin konuştuğunu belli eden mırıltılar duyuyor gibiydim.

Sesleri tanıyamadan, fısıltıyla sesleneceğimi düşünerek tam tersini yapıp güçlüce bağırdım.

"Kimsiniz?"

Cevap vermelerini beklesem de ses kesilmiş gibiydi. Bir küfür duyar gibi oldum. Kapının ortasındaki delikten baktım, kimse yoktu.

Nefes nefese kalmışken, titrediğimin ve korktuğumun farkındaydım. Bir kez daha zil çaldı ve seslendim aynı şekilde.

"Kimsiniz?"

"Bizzzz.." diye uzatılarak söylenen bir kelime kulaklarıma dolduğunda, kapının deliğinden tekrar baktım. Bu sefer gözlerim sadece korumayla doldu. Kapımdaki koruma..

Kapıyı yavaşça araladığımda, ilk yaptığım hatayı yapmadan zinciri takılı bırakmıştım. Kapı 5-10 cm açıldığında, kaldı.

Gözlerim şaşkınca yerde yatan Ali ve onu debelenerek kaldırmaya çalışan Hakan'a kaydığında şaşkındım. Koruma da onlara yardım ediyordu ve Ali kesik kesik anlaşılmayacak şekilde mırıldanıyordu.

"Ali!, Hakan!" Dediğimde ardı ardına, kapıyı tamamen açmak için kapattım ve zinciri çözdüm. Elimdeki bıçağı hemen dresuarın üzerin bıraktım. Kapıyı tekrar sonuna kadar açtığımda, eğilerek Hakan'a yardım etmeye çalıştım.

"Yenge mahvoldum valla buraya çıkarana kadar.." dediğinde nefes nefese söyleniyordu.
".. Seni istedi ve çok sarhoştu. Ben getirdim kaza yapmasın diye.. Sızdı.." diyerek nefes nefese konuşuyordu.

Yardımlarım sayesinde bedenini yerden zorla kaldırdığımızda, kocaman bir adam olduğu için sinirlenmiştim. Fazlaca ağır ve güçlüydü..

Koltuk altına girdiğimda, Hakan arkadaki korumayı çoktan bir yere göndermişti bile. Anlamadığım şey, babamın korumasının Hakan'ı dinliyor oluşuydu. Ama şimdi buna takacak durumda değildim. Başım büyük beladaydı zaten..

"Şuraya yatıralım.." dediğimde, koltuğa doğru adımladık. Koltuk fazlaca büyüktü ve yatak odasına taşıyamayacağımız kadar ağırdı beyefendi. Burada kalsa da olurdu.

"Tamam.." dediğinde, bedeni bir patates çuvalı gibi yığıldı koltuğa bıraktığımız gibi. İğrenç kokuyordu ve ne kadar içtiğini tahmin ediyordum. Hatta neden içtiğini de tahmin ediyordum.

Yine benim suçumdu..

Oflayarak ellerimi belime koyduğumda, sıkıntıyla onu inceledim. Gömleği, ceketi, pantolonu.. Üzerindeki şeyler dağılmış, yırtılmış ve fazlaca tozlanmıştı. Rezil bir durumdaydı. Gömleğin açık olan düğmelerine baktığımda, bazılarının koptuğunu anladım.

İnanamıyordum bu haline..

Hırıltılı sesler çıkararak, uyuyordu.

"Bana yardım et.." dediğimde Hakan'a, onu iyice koltuğa yatırdık. Yatırmadan önce güç bela ceketini ve ayakkabılarını da çıkartmayı ihmal etmedik.

Odamdan üzerine bir pike getirerek örttüğümde, huzursuzca kıpırdandı. Kaşları hala çatıktı ve neden çatık olduğunu tahmin etmek hiçte zor değildi.

"Ben gideyim mi?" Dediğinde Hakan, başımı olumsuzca salladım.

"Sen de kal, içerideki küçük odaya git. Duşta var.." dedim.

Büyük bir sevinçle dudakları kıvrıldığında, "Sağolasın yenge.." dedi.

"Kapıdaki korumalar size nasıl izin verdi?" Dediğimde hemen, meraklanmıştım. Gözlerimi kısıp, yüzüne baktım.

"Ne oldu bilmem ama diğerlerinin yerine bizim adamları geçirdi dün abi.. Yani babanız bilmiyor tabi.." dediğinde sırıtıyordu hala.

"Anladım.." dediğimde, anlamaya çalışmaktan vazgeçmiştim. Ali bir şekilde demek ki halletmişti.

O sırada geçen haftayı sormayı düşündüm ve ardından esneyen Hakan'ı görünce vazgeçtim. Elbet öğrenirdim..

"Sen de dinlen, hadi.." dedim ve gösterdiğim odaya gitti teşekkür ederek. Oysa ben ona borçluydum binlerce teşekkür..

Sevinmişti sanırım burada kaldığı için. Zaten gece yarısını geçmişti, o kadar uğraşmıştı ve onu geri gönderemezdim. Seviyordum Hakan'ı..

Derin bir nefes verirken, sessizce uyuyan adama daldı gözlerim. Onu çok özlemiştim. Birlikte uyuduğumuz günler aklıma dolduğunda, salonun ortasındaki masanın kenarına oturdum güçsüzce. Ona doğru eğilirken, saçlarını ellerimle okşadım.

Onu çok özlemiştim..

Günler mi olmuştu gerçekten? Oysa bana aylar gibi gelen günlerdi..

Bir süre sonra ellerimi yüzüme kapattım, başımı eğdim. Ben bize ne yapıyordum böyle..

Kaçıp gitsek şimdi başka bir yere, olmaz mıydı?

Ben sadece onu istiyordum. Ailem o olsun istiyordum. Çocuk sahibi olamayacaktım ama evlat edinsek olmaz mıydı mesela..

Belki de olurdu. Ali benim için her şeyi yapardı.

Ama ben ne yapıyordum. Ondan kaçıyordum.
Neden? Bir 'Dost' yüzünden, saçma sapan şeyler yapmak zorunda kalmıştım çünkü. Sadece Ali için..

'Sadece Ali için..' diye fısıldadım, oturduğum yerden kalkarken.

Elimden gelen neyse, onun için yapacaktım. Belki ikimizin de canı fazlasıyla yanacaktı ama bu onun sağ olmasından daha önemli değildi.

Yatağıma girdiğimde aklım allak bullaktı. Başım yine ağırmaya başladığında, merak ettiğim bir çok soru aklımda dönüp duruyordu. Gözlerimi yumarken düşünmemeye çalıştım.

Sonrasındaysa uyuyakalmıştım..

..

Bakalım bizi neler bekliyor bölümde?

Görüşmek üzere;
AŞK'la kalın..