Vrijheid

8.

De mobiel van Staener schoof al trillend over de tafel. Hij keek naar Core die onder hem lag. 'Wij tweeën zijn nog niet klaar, begrepen?' Uit angst knikte ze, maar ze had eigenlijk een ander plan. Wanneer Staener van haar af ging om zijn mobiel te nemen, klom ze razendsnel overeind en trok ze haar kleren aan. Staener had niets door, hij nam rustig zijn mobiel op.

'Hallo, met Staener Voltai, met wie spreek ik?' Begon hij. Core trok intussen subtiel haar kleren aan. 'Wat?! In het bos?! Snel, verwittig enkele soldaten! We vangen h'm!' Hij legde zijn mobiel weer weg en draaide zich om. Hij zag Core net de kamer uitrennen en zuchtte vervolgens diep.

Hij liep achter haar aan. 'Core, blijf staan!' Beval hij. Core wou net het huis uitrennen, ze wist niet waar ze heen zou gaan, maar ze zou wel iets bedenken. 'Blijf!' Riep Staener nogmaals op een dreigende toon. Core verloor de controle over haar lichaam en bleef staan, puur uit angst voor pijn. Er verscheen hierdoor een smerige grijns op het gezicht van Staener. Hij wist zó goed dat hij de macht had over haar. 'Dacht je weer te vluchten? Waarheen dan?' 'Ik verzin wel iets...' 'Jij verzint altijd wel iets! Je hoofd zit vol met nutteloze dromen! Wordt wakker Core!' 'Waarom doe je zo tegen mij?!' Reageerde ze boos. 'Omdat je een Xio bent!' Het werd stil tussen beiden, alsof er net een schot was gelost en de echo ervan nog door de kamer galmde. Plots kreeg Staener een idee. 'Wacht eens... Jij wilt toch zo graag vrij zijn?' Core fronste haar wenkbrauwen. 'Ja?' Stotterde ze. 'Trek je vest aan, we gaan naar het bos!' 'Nu?' 'Ja nu!' Core vond het maar verdacht. Waarom wou hij haar plots vrijlaten? Hier klopte iets niet. 'Ik vertrouw je niet.' Staener stapte naar haar toe. 'Hoezo niet?' 'Je misbruikt me keer op keer! Waarom zou je me plotseling willen vrijlaten?!' 'Omdat dat hetgeen is wat je wilt!' 'Je vertelde me steeds dat er geen vrijheid bestond. Dat hoe hard we ook zouden proberen, we altijd afhankelijk van iemand of iets zouden zijn. Xio's hebben geen vrijheid, zei je.' 'Ik kan je vrijheid geven.' 'Je liegt zo vaak tegen me, ik wil niet meer in jouw vallen trappen. Ik weet wel dat je me haat en me eigenlijk dood wil. En dat allemaal gewoon omdat ik blonde haren en blauwe ogen heb. Al jaren probeer ik me te gedragen zoals een mens! Al jaren! En... Jij en Zendra blijven me maar verstoten en behandelen alsof ik een beest ben.' 'Liefje, ik geef je nu de kans om vrij te zijn.' 'Maar wat is de echte reden erachter?!' 'Die is er niet...' Het werd werd weer stil tussen beiden. Core zat met zichzelf helemaal in de knoop. Ze wou zo graag vrij zijn, dat was haar grootste droom! Maar ze vertrouwde hem niet. Uiteindelijk, besloot ze het risico toch te nemen. Ze koos voor haar dromen. Staener nam haar vervolgens mee naar het bos. Hij had een excuus verzonnen toen Thomas hen tegen hield en dat excuus werkte, want Thomas liet hen gewoon gaan.

Wanneer ze in het midden van het bos aankwamen, gaf Staener het teken dat ze nu officieel vrij was. 'Dus... Niemand zal me doden?' 'Nee, ik heb de soldaten verwittigd, ze laten jou met rust.' Bevestigde hij. Core wou een vriendelijk gebaar maken, maar herinnerde zich dan de martelingen van Staener. Hij verdiende haar vriendelijkheid niet. Ze liep zonder iets te zeggen gewoon weg.

Ze rende door het bos. Ze wist niet waarheen ze zou gaan, maar ze wist één ding: ze was vrij. ze schreeuwde het uit van blijdschap, niet zo'n slimme zet in een bos waar er jagers van Voltai rondlopen... Maar ze hoefde zich geen zorgen te maken, Staener liet haar niet zonder reden gaan. Hij had zijn soldaten verwittigd. Ze zouden met z'n allen Core volgen en haar bespioneren, maar ze zouden haar niet doden of iets aandoen. Ze gebruikten haar om die andere Xio, Jonas, te lokken. Zonder dat ze het zelf wist, bracht ze haar eigen soortgenoot in gevaar.

Ver kwam Core niet. In het bos stonden enkele vallen opgesteld. Ze struikelde over prikkeldraad en bleef met haar voet vast steken. Het deed ongelofelijk veel pijn en ze schreeuwde het uit. Staener en z'n soldaten gniffelden toen ze het zagen gebeuren. Ze keken toe vanachter de struikjes en wachtten totdat Jonas te hulp zou schieten. De val was zodanig opgesteld, dat wanneer je erin bleef vast steken er een soort van alarm afging om de jagers te verwittigen. 'Help!' Schreeuwde Core van pijn uit.