Vrijheid

29.

Toen Core pijn in haar voeten kreeg van al dat stappen liet Jonas haar in zijn rug zitten. James gaf haar toen een jaloerse blik. Waarom werd hij nou niet gedragen? Hij had ook pijn hoor! Hij slenterde achter Jonas aan. 'Kan je ons nog één keer zeggen waar we nou heen gaan?' Zeurde hij. 'James... Dit heb ik je al duizend keer gezegd! We gaan naar dat dorp hier wat verderop.' Legde Jonas uit. 'Ja ja... Dat "dorp hier wat verderop" is je smoesje al voor twee dagen! Ik ben al dat wandelen echt zat! Kunnen we niet opgehaald worden met een helikopter?' Jonas proestte het uit. 'Natuurlijk gaat dat, je zal er dan wel voor moeten zorgen dat je de aandacht krijgt van Voltai hé, zij zullen je wel een privé vlucht geven...' Core, die nog altijd in zijn rug zag, legde haar hoofd op het zijne. 'Nu je het toch over helikopters hebt... Zei Tano niet dat hier veel meer helikopters waren?' James keek naar de lucht. 'Ja, je hebt gelijk... Ik heb er ook nog geen gezien...' Jonas schopte een grote losliggende steen weg die op het pad lag. 'Ik zei het toch! Die Tano loog! Stel je voor dat Liv, Thomma en Alice in gevaar zijn!' Core zuchtte. 'Om Alice maak ik me echt geen zorgen... Die meid kan prima voor zichzelf zorgen!' James staarde naar de grond. 'Wat als Voltai hen heeft? Dan... Dan staat hen een vreselijke toekomst te wachten!' Jonas schudde zijn hoofd. 'Zo mogen we niet denken. We moeten doorgaan. Met z'n drieën kunnen we hen toch niet aan! En trouwens, ik denk echt dat we er bijna zijn. Kijk, ik zie daar rook! Waarschijnlijk een schoorsteen en dus een dorp!'

Jonas had gelijk. Ze kwamen niet veel later toe bij het kleine dorpje. Een vrouw rond de veertig merkte de groep op. 'Jongens kijk! Verloren Xio's!' Riep ze naar de dorpsbewoners. Ze holde naar hun toe. 'Wees niet bang, we zijn geen rovers!' Zei James meteen. 'Dat wist ik wel al hoor! Jullie zien er helemaal niet gevaarlijk uit. We wouden net eten, zin om een hapje mee te eten? Jullie zien er allemaal zo verhongert uit! Vooral jij dan meisje, nog even en ik kan je ribben tellen!' Lachte ze al kijkend naar Core. Jonas zag een treurige blik bij haar verschijnen en nam het daarom meteen voor haar op. 'Ze kan er niets aan doen! Hoeveel ze ook mag eten, ze komt niet bij.' Een andere vrouw die toevallig net voorbijliep met een mand vol graan in haar handen had het gesprek gehoord en bleef staan. 'Eten zonder bij te komen... Had ik die gave maar!' Zei ze en ging daarna weer aan het werk. 'Ik ben trouwens Vic en bied jullie graag onderdak aan en geef jullie eten en verzorging in ruil voor een bijdrage natuurlijk. We kunnen jullie hulp altijd goed gebruiken op het veld.' Jonas knikte. 'Deal!'

Toen het avond werd zaten ze allemaal aan een groot kamvuur. Het dorp was helemaal niet groot. Het telde maar een stuk of twintig Xio's. Jonas, James en Core zaten er maar een beetje ongemakkelijk bij terwijl ze hun eten naar binnen werkten. 'Waar reizen jullie heen als ik vragen mag?' Vroeg Vic. 'We zijn gewoon opzoek naar een schuilplaats, Voltai zit heeft het op mij gemunt.' Vertelde Jonas. 'Vic, wie zijn dit?' Bromde een duistere stem. Een schaduw verduisterde de gezichten van de groep. Het gezicht van de man werd zichtbaar. Met een wandelstok in de hand en een kromme krakende rug kwam hij dichter naar hen toe. Hij bestudeerde hen grondig. 'Deze jongeren zijn op de vlucht voor Voltai meneer Zerr.' Legde Vic uit. 'Ik ben Jonas, dit is James en dit prinsesje is Core.' Core giechelde en legde haar hoofd op zijn schouder. De man spuwde op de grond. 'Ze blijven niet lang mag ik hopen.' Gromde hij. 'Maar Zerr, ze doen geen vlieg kwaad! Ze gaan ons helpen op het veld! U weet dat we het nu moeilijk hebben, zonder extra hulp redden we het niet!' Zerr keek met een strenge blik in de ogen van Jonas. 'Voltai zoekt hem. Wie weet is hij gechipt, dan komen ze hier heen en vernielen ze het hele dorp.' Jonas legde zijn bord met bestek aan de kant en zette zich recht. 'U hoeft zich geen zorgen te maken, ik ben niet gechipt. Ik wil u echt helpen met uw dorp! Ik ben de leider van Conimar, ik weet wat me te wachten staat. Ik ben bereid om hard te werken, ik doe alles zolang ik en mijn vrienden maar veilig zijn.' De man wreef over zijn baard. 'Goed... Vic, voer jij wel even een medische controle uit? Ik wil dat mijn arbeiders gezond zijn. Check ook even of ze gechipt zijn.' Vic knikte en keek vervolgens naar de drie Xio's. 'Komen jullie dan even mee? Het zal niet lang duren.'