Vrijheid

39.

Hij sprong op zijn paard en dreef haar aan. Yellow reageerde meteen en ging over naar galop. Joris had er genoeg van. Hij greep naar zijn pistool en richtte het op Yellow. Jonas nam een risico. Hij trok aan de manen van Yellow zodat ze zich omdraaide. Hij liet haar op Joris af galopperen. Joris hield zijn vinger klaar om de trekker over te halen en grijnsde. Hij wachtte het juiste moment af terwijl Yellow hem naderde. Maar toen hij de trekker wilde overhalen kwam hij erachter dat hij geen kogels meer had. Joris paniekeerde, dat paard leek wel op hol geslagen. Dit kon nooit goed aflopen. Iedereen rende weg, behalve Joris. Hij bleef staan. Misschien was het vanwege zijn koppigheid, maar er was een grotere kans dat hij gewoon verstijfd was van angst. In een ooghoek zag Jonas hoe Staener naar zijn geweer greep. Hij was er bijna! Joris schreeuwde het uit, als een klein kind, maar in plaats van dat Yellow hem vertrappelde, liet Jonas haar fors stoppen. De merrie remde abrupt af en duwde haar hals naar achteren. Haar voorbenen tilde ze van de grond en haar achterbenen droegen haar gewicht. Ze steigerde dreigend hoog, vlak voor de neus van Joris. Ze sloeg met haar benen in de lucht en keek Joris waarschuwend aan met de oren in de nek. Joris zette een paar kleine strompelende pasjes achteruit. Hij zag lijkbleek. Jonas kon niet ophouden met lachen. Ook Core kon haar lach niet inhouden en proestte het uit. De anderen volgden onverwachts hun voorbeeld. Ze lachten Joris uit, al waren ze allemaal even bang geweest in zijn situatie. Staener bleef zijn pistool vast houden, maar hield op met richten. Hij keek fronsend om zich heen. Waarom lachten ze Joris uit? Nu gaven ze die Xio zijn zin!

Core kwam stoer aanlopen en ging trots naast Yellow staan. Joris was nog steeds bang en ergerde zich aan zijn eigen angst, want hij wist dat hij nu machteloos was tegenover Jonas. 'Bang, Jorisje?' Vroeg Jonas terwijl hij Core een high-five gaf. Joris zweeg, hij kookte van woede. 'Niet zo'n zuur gezicht Joris... Wat is er? Boos omdat een Xio je wéér belachelijk heeft gemaakt?' Lachte Core. Hij wou zijn angst overwinnen en zette een stap haar richting uit, maar Jonas liet Yellow op Joris afstappen, waarna hij weer achteruit deinsde. 'Beter blijf je van d'r af.' Dreigde hij. Joris kon zijn woede niet meer schuilhouden. Hij sloeg op de flank van Yellow, maar dat beklaagde hij zich snel. De wilde mustang legde haar oren in haar nek en zwiepte met haar staart geïrriteerd in het rond. Met haar achterbenen dreigde ze Joris aan stamp te verkopen, maar die hield niet op. 'Ik ben niet bang voor dat rotbeest!' Riep hij, al loog hij tegen zichzelf. Hij sloeg het paard weer, maar dan harder. Jonas greep de manen stevig vast en grijnsde. Joris laatste woorden waren uitgesproken dacht hij. Yellow trapte zo hard als ze kon. Joris vloog, zonder overdrijven, een paar meter veder. Iedereen hield zijn adem in, maar hij klom uiteindelijk nog overeind. Alleen had hij dit keer wel een heel pak minder noten op zijn zang... 'Pijn gedaan?' Vroeg Core op een nep-medelijdende toon.

Staener rende naar Joris toe. 'Gaat het?!' Vroeg hij bezorgd. 'Het gaat, het gaat!' Riep Joris gefrustreerd. Staener richtte zijn pistool op Yellow. 'Breng dat beest weg voordat ik h'm straks op de barbecue leg!' Jonas grinnikte zelfzeker, ging wat naar voren zitten en gaf Yellow het commando tot steigeren. De reactiesnelheid van Staener kwam te laat, Yellow gooide haar benen in de lucht en stampte zo het pistool uit zijn handen. Daarna stampte ze er nog eens op met haar voorbenen, op commando van haar ruiter. Het pistool vernietigen, dat lukte niet. Het beschadigen wel. 'Yellow gaat pas wanneer ik dat wil.' Zei Jonas met een knipoog en een grimas. 'Ik vermoord jou.' Gromde Staener. 'En wat met Kalamus dan? Ik weet dat je me nodig hebt, je zal me niet vermoorden, je kán me niet vermoorden.' Staener haatte hem. Jonas had een punt, maar dat wou hij niet toegeven.

Léa rende naar Jonas en Yellow toe. 'Jonas,' begon ze op een smekende toon,' mag ik ook eens op Yellow rijden?' Core schudde haar hoofd. 'Yellow is een wild paard Léa, Jonas heeft rijervaring en weet hoe hij met haar moet omgaan. Ze gehoorzaamt hem en alleen maar hem. Paardrijden is echt niet simpel, zeker niet zonder zadel en hoofdstel.' Jonas rolde met zijn ogen. 'Liefje, je doet me denken aan mijn moeder... De eerste keer dat ik op een paard zat was ik drie jaar. Ik was zelf op het paard van mijn vader geklommen toen niemand het zag, dat paard was hevig en niet makkelijk in de omgang. Zonder zadel en zonder hoofdstel zat ik erop. Geen idee hoe het me lukte maar enkele minuten later galoppeerde ik op zijn rug over het veld. Toen mijn moeder het zag brak de hel los. Ze schreeuwde en moest bijna huilen van angst terwijl ik ik een lachbui verkeerde, ik had zo'n plezier!' Core trok een wenkbrauw op. 'En... Hoe liep het af?' Hij haalde zijn schouders op. 'Wel ja... Ik was nog klein en ik had nog nooit eerder op een paard gezeten dus... Ik verloor mijn evenwicht en viel. De zachte, verse sla ving me op. Ik geloof dat mijn moeder huilde van angst en naar me toe spurtte alsof ze achtervolgd werd door een stel dolle honden. Ik lag daar, te lachen. Dat gevoel van galopperen was als vliegen. Het voelde aan als pure vrijheid. Mijn moeder was boos, heel boos. Mijn vader? Die was apetrots. Hij zag mijn toekomst voor zich. Een trotse leider op een groot zwart paard, galopperend door het veld van Conimar. Sindsdien leerde hij me paardrijden op zijn hevige hengst. Ik ben het gewend om met wilde paarden te werken, ik begrijp ze.' Core glimlachte. 'Bedankt voor je korte levensverhaal.' Hij stapte van Yellow af. 'Iedereen zou dat gevoel moeten ervaren, zeker in deze tijden. Geloof me, het zou je goed doen.' Ze zuchtte. 'Jonas, de laatste keer dat ik op dat paard zat, rende ze op hol geslagen door het bos en belande ik wat later in een vijvertje. Het gevoel van vliegen heb ik alvast ervaren en fijn was dat niet!'

Jonas lachte en tilde Core vervolgens op. Ze was immers zo licht als een veertje. Hij zette haar op de rug van Yellow. 'Jonas!' Riep ze lachend. 'Hou de manen vast en duw je bovenlichaam wat naar voren. Geef haar dan een klein tikje met je benen en de rest gebeurd vanzelf!' Ze wou hem niet te teleurstellen en wou ook niet bang overkomen. Ze deed wat hij haar had gezegd en voordat ze het wist galoppeerde ze met Yellow over het domein. Het was een hele uitdaging om haar evenwicht te bewaren, maar het wende wel. Haar ogen traanden van de snelheid. Ze schreeuwde het uit van plezier. Jonas had gelijk, dat gevoel was fantastisch! Daarna mocht Léa. Maar Core had wel gelijk, het was te riskant om zo'n klein meisje zonder ervaring te laten galopperen op een wilde mustang. Jonas ging als eerste op Yellow zitten en hij liet Léa achter zich plaatsnemen. 'Hou me goed vast.' Knipoogde hij. Léa knikte enthousiast en sloeg haar armen om zijn middel. Op de één of andere reden vloeide er een gevoel van vaderschap door zijn lichaam. Het leek wel alsof hij dit gevoel al eerder had gehad. 'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij haar. 'Ja!' Riep ze uit. 'Goed, hier gaan we!' Yellow rende als een kermisattractie over het domein van Kret. Léa vertoonde dezelfde reactie als Core; roepen van plezier. 'Vrijheid!' Schreeuwde ze uit.

Helaas was het niet van lange duur. Yellow was moe en blonk van het zweet. Léa ging emmers vullen met water en gaf die daarna aan de merrie. Core ging naast Jonas staan. 'Je verbaast me keer op keer wanneer je met kinderen bezig bent. Het lijkt alsof je het al jaren doet. Soms zou ik echt denken dat je ooit al kinderen gehad hebt, maar dat hoop ik niet eerlijk gezegd!' Jonas lachte. 'Liefje, je hoeft je geen zorgen te maken. Ik ben geen vader, nou ja, nog niet. Ik wil wel kinderen.' Hij keek haar aan en hield zijn hoofd schuin. Core vond hem schattig als hij dat deed. 'We zijn nog jong.' Glimlachte ze als uitvlucht. 'Niet te jong om te experimenten.' Ze gaf hem al plagend een duw. 'Ik wist dat je dat zou zeggen!' Jonas kon niet meer ophouden met lachen. 'Weet je wat James wil?' Ze keek hem onbegrijpelijk aan. 'Nou?' Vroeg ze. 'Dat we later vijf kinderen krijgen!' 'Daar mag die dan van blijven dromen.' Zei Joris plots. De blik in zijn ogen had iets duivels, Core kreeg er de rillingen van. Jonas ging beschermend voor haar staan terwijl Joris gemeen grijnsde.

Heeeey mensen! Genoten van het hoofdstuk? Vergeet dan zeker niet te stemmen en te reageren! Tot snel!